Ir al contenido principal

2 Domingo Pascua A 2014

Descarga o ficheiro
FRONTE AO PENSAMENTO ÚNICO, DEAMOS GRAZAS POLA INVITACIÓN Á PLURALIDADE E Á TOLERANCIA
ESCOITA ACTIVA
        A luz do cirio pascual fainos tomar conciencia de que estamos de festa, de que a ledicia da Pascua témola que ir vivindo e desenvolvendo en cada unha das tarefas que vaiamos facendo. Pascua é paso e reorientación do camiño. Un paso que deixa lonxe o que sería máis doado para nós: deixarnos ir e investir o tempo en laios e queixas, para tomar en serio, e comezar de verdade, a poñer banzos que nos axuden a crecer en positividade, respecto, aceptación do que pensan outros, e por riba de todo, crecer en esperanza. Moitas cousas son posibles se nos implicamos e cremos nelas. Cristo abriunos o camiño, participemos desta andaina.

CORAZÓN MISERICORDIOSO
(Podemos substituír esta parte pola aspersión á comunidade e o canto A auga do Señor)
û  Para que non deixemos agromar o que non nos esixe e converte a nosa vida en mediocridade, SEÑOR, QUE UNAMOS EN VEZ DE DIVIDIR.
û  Para que non deamos entrada no noso corazón a contos, suposicións ou bulos sobre os demais, CRISTO, QUE UNAMOS EN VEZ DE DIVIDIR.
û  Para que non deixemos que as nosas comunidades parroquiais esmorezan pola nosa falta de ilusión e esperanza, SEÑOR, QUE UNAMOS EN VEZ DE DIVIDIR.
PALABRA ENRAIZADA
*    Aqueles primeiros cristiáns tiñan algo que a nós, se nos miramos á cara cando participamos nas celebracións, nos falta: ilusión. Ilusión por reunirse, ilusión por coñecer, ilusión por aprender, ilusión por dar testemuño coa súa vida daquela boa nova que non querían gardar para eles, senón comunicarlla aos demais. E esta ilusión ía facéndoos persoas que puñan sempre as metas, os obxectivos, mesmo os logros, -inda que fosen pequenos-, por riba dos atrancos e dificultades. Somos nós tamén así, persoas claras, sinceras, gozosas de compartir e buscar a unión?. Eles eran testemuñas porque a súa confianza e a súa convicción facían que non tiveran medo. E nós?. Eles escoitábanse uns aos outros, botábanse unha man cando era preciso, corrixíanse sen que isto supuxera unha ofensa para quen recibía a corrección... Podemos preguntarnos: que nos queda de todo isto?. Que facemos para non deixar esmorecer a frescura dunha fe renovada na Pascua e chamada a ser xermolo de esperanza nunha sociedade cansada, abúlica, triste e con pouca esperanza?. Dámonos conta desta responsabilidade, ou xa temos tan adaptada á nosa comenencia a fe que todo isto nos esvara?.
*     A insistencia neste tempo de Pascua en lembrarnos o importante que é ser sinxelos e afastar de nós a tentación do orgullo, da soberbia e da superioridade ten que levarnos a ir dando pasos para que a nosa vida cambie e non se mova continuamente na rutina do de sempre se ten feito así e na que tantas veces insistimos. Quen se cre mellor e máis importante cós demais non é consciente de que precisa dar grazas, de recoñecer o que outros fan para que nós poidamos estar mellor e ser máis felices. Non é só de ben nacidos ser agradecidos; senón que no agradecemento, os que nos chamamos seguidores de Xesús, estamo sa mostrar o que é un alicerce da nosa fe: recoñecer ao outro como un igual, non como un inimigo que me odia e quere o peor para min, senón coma aquel que me acolle, me escoita e se preocupa de min e do que fago; non para fiscalizarme, senón para axudarme e facerme a vida máis doada. E esta invitación a facer do agradecemento non unha rutina, senón un valor a potenciar cada día, fainos nacer de novo á esperanza. Fai que recuperemos -a pesar de que moitas veces os feitos, as novas e as decisións que tomamos parezan dicir o contrario-, a alegría e a confianza nas persoas. Porque ao lado dos que saen nas noticias por facer barrabasadas hai moitas outras persoas -millóns, deberiamos dicir-, que sen ser famosas nin ter unha cámara diante, fan da súa vida un canto de entrega e xenerosidade cara aos demais. Ese é o algo novo que trae a resurrección de Xesús, e que nós, ao mellor nin o sabemos nin o queremos saber, porque implicaría que teriamos que ser tamén nós brisa de solidariedade, acollida e axuda para quen nos necesite... inda que non supoña iso o minuto de gloria no telexornal, nin nos faga famosos; pero si plenamente satisfeitos e realizados como seguidores do Mestre. A este nacer é do que nos fala Pedro, e ao que nos chama.
*    Por iso, como ocorreu cos apóstolos, tamén nos chega hoxe Xesús a nós para dicirnos: paz convosco. Que aproveitemos o tempo da nosa vida, das nosas relacións, do noso facer e tecer comunitario para ser portadores e potenciadores desa paz alí onde esteamos. E non dubidemos nin teñamos medo: Xesús sempre chega. El non se vai. Somos nós os que nos esquecemos e lle damos as costas. Recuperemos a súa paz e camiñemos desde a súa alegría.
FRATERNIDADE ORANTE
Na paz desexada por Xesús, abrimos o corazón para acollela e compartila comunitariamente dicindo:
QUE A CONFIANZA GUÍE OS NOSOS PENSAMENTOS E ACCIÓNS
*       Para que este tempo de Pascua sexa un tempo de renovación, alegría e acollida compartida en toda a Igrexa, OREMOS.
QUE A CONFIANZA GUÍE OS NOSOS PENSAMENTOS E ACCIÓNS
*       Para que este tempo de Pascua estimule a nosa vida comunitaria e  nos leve a emprender proxectos que axuden a sentirse máis acompañadas ás persoas das nosas comunidades que están enfermas, solas ou sen gañas de vivir, OREMOS.
QUE A CONFIANZA GUÍE OS NOSOS PENSAMENTOS E ACCIÓNS
*       Para que nós, os que participamos cada domingo nas celebracións non as convertamos en rutina, costume ou tradición, que nos leve ao aburrimento e á incapacidade de transmitirlle aos que veñen detrás de nós a alegría do crer, OREMOS.
QUE A CONFIANZA GUÍE OS NOSOS PENSAMENTOS E ACCIÓNS
Grazas, Señor, por este tempo de pascua que nos fai renovar a esperanza e romper con unha fe anémica e desencarnada, que esquece e prescinde do que pasa ao noso redor. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Cantádelle ó Señor, porque é bo,
porque a súa misericordia dura por sempre.

Que o diga a casa de Israel:
o seu amor é eterno;
que o diga a casa de Aharón:
o seu amor é eterno;
que o digan os que temen ó Señor:
o seu amor é eterno.

Empurran, empurran para tirarme,
pero o Señor é o meu auxilio.
O Señor é a miña forza, o meu cantar,
El é a miña salvación.
Óense cantares de gozo e de vitoria
nas moradas dos xustos:
a dereita do Señor é valente,

A pedra que desbotaron os canteiros
convértese en pedra do esquinal.
Isto é cousa do Señor,
admirable feito á nosa vista.
Este é o día en que obra o Señor:
relouquemos e alegrémonos nel.

CANTO GOZOSO
  • ENTRADA: Ti es camiño e verdade
  • LECTURAS: Oh Señor, escólleme
  • OFERTORIO: A Cristo cantamos na luz que alumea
  •  COMUÑÓN: Bendito Ti, Señor Resucitado

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel