Ir al contenido principal

3 domingo advento 2016

Nos moitos desastres do noso tempo, a Voz de quen trae a esperanza segue a clamar sen cansar

SINAL DE ADVENTO

Colocamos a terceira folla na nosa árbore.

CANTO GOZOSO
o   ENTRADA: Volve, Señor (Nº 90)
o   LECTURAS: As túa palabras, Señor (Nº 113)
o   OFERTORIO: Xesús chamado amigo (Nº 89)
o   COMUÑÓN: Vén axiña visitarnos (Nº 86)
ESCOITA ACTIVA
         O domingo da ledicia e do gozo, o domingo “gaudete” fainos lembrar que estamos na metade deste tempo de Advento. E a árbore seca que poñiamos ao pé do altar o primeiro domingo vai collendo cor, vai reverdecendo na medida na que a nosa vida deixa atrás o que a seca: non prestar atención aos que nos rodean, non ser capaces de darnos conta de que quen está enfermo agradece a nosa visita, que a solidariedade podemos mostrala a través das pequenas cousas ás que somos capaces de de renunciar para que outros poidan ter algo, de non deixarnos levar da rutina nin das costumes que entumecen o corazón. En fin, son moitas as cousas que neste tempo de Advento debemos deixar de lado para que o froito das follas novas veña de verdade ao noso corazón. Alegrémonos e comecemos, nesta alegría, a celebración de hoxe na que seguimos a preparar oco onde acoller ao Deus que se fai un de nós.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·      Para que non deixemos resecar a vida facéndonos preguicerios e despreocupados da dor de quen nos rodea; SEÑOR, QUE DEIXEMOS QUE A TÚA ALEGRÍA ACOUGUE EN NÓS.
·      Para que non fagamos da fe tempo de consumo desconectado da esperanza que nos trae Xesús; CRISTO, QUE DEIXEMOS QUE A TÚA ALEGRÍA ACOUGUE EN NÓS.
·      Para que non permitamos que  a tristura nos faga insensibles aos problemas dos que están ao noso lado; SEÑOR, QUE DEIXEMOS QUE A TÚA ALEGRÍA ACOUGUE EN NÓS.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
·      Falar de alegría hoxe ante tanta dor, inxustiza, abuso e intolerancia como hai ao noso lado non resulta doado. Pero unha vez máis a liturxia quere que rompamos as nosas rutinas e non deixemos pasar este tempo de Advento como unha experiencia de renovación, cambio e reflexión sobre canto debe mudar no noso xeito de facer as cousas cada día. Parar e poñer un tempo de silencio que nos axude a acougar a pesares dos barullos que nos rodean é momento para agradecer e aledarnos. De aí que este domingo, na metade do camiño que nos leva á celebración do nacemento de quen se fai un de nós, quere ser unha oportunidade que non deberiamos deixar pasar. Non é que Deus veña e nada máis, senón que Nadal quere lembrarnos que Deus vén, si, pero faino a cada un e cada unha de nós. Sen distincións, diferenzas nin clases. Por iso podemos preguntarnos: vir á igrexa, sentirnos cristiáns, manifestar que cremos en Deus... lévanos a ver a vida de maneira diferente daqueles que non cren, non veñen ou están afastados de calquera maneira de celebrar a fe? Nótasenos na maneira de vivir, dicir ou achegarnos aos demais canto vemos que nos necesitan, que a fe é un puntal onde ancorar a nosa esperanza? Ou somos dos culturalmente cristiáns pero persoalmente indiferentes e cumpridores –consumidores de ritos-?

·      No tempo de Advento dúas figuras emerxen con forza mostrándosenos como referencia do ser e vivir cristiáns: María e Xoán Bautista. Ela co seu si pon de manifesto que é unha muller crente, disposta a poñer a súa vida ao dispor da misión que Deus lle encomenda. Ela é muller que non se deixa levar nin someter aos xeitos de facer da muller do seu tempo; rompe os estereotipos para presentarse como quen non ten medo nin lle importa abrir fendas que fagan da súa vida un camiño para quen vén detrás. Xoán, para que ninguén sacase tallada do equívoco, non dubida en manifestar que a súa misión non é outra que preparar o camiño para quen de verdade trae a salvación. No seu abrir camiño vai superando desconfianzas e preparando corazóns para que todos poidamos entoar o hosanna e o gloria de anxos e pastores, ante o nacemento de Deus que vén para quedar. Non está de paso, senón que quere ser un dos nosos. Non deixemos logo que seque a árbore e nos impida dar novas follas que alenten e ilusionen a vida.
FRATERNIDADE ORANTE
Porque Deus non é un Deus de morte, senón de vida, dicimos agora xuntos:
QUE SAIBAMOS ESPERAR SEN DESESPERARNOS
·      Para que o actuar da Igrexa sexa sempre a busca do que aleda o corazón e non o que oprime, invisibiliza e entristece ás persoas, OREMOS.
QUE SAIBAMOS ESPERAR SEN DESESPERARNOS
·      Para que nas nosas parroquias non nos deixemos levar dos costumes, a rutina e a superficialidade canto tratamos cos veciños, senón que sexamos capaces de esforzarnos sempre por defender a quen é máis débil e fráxil, OREMOS.
QUE SAIBAMOS ESPERAR SEN DESESPERARNOS
·      Por nós, para que este sexa un domingo de verdadeira alegría compartida, gozada e celebrada con cantos conforman as nosas familias, OREMOS.
QUE SAIBAMOS ESPERAR SEN DESESPERARNOS
Grazas, Señor, por seguir ofrecéndonos a savia que axuda a que o noso corazón reverdeza cos mellores froitos das nosas boas obras. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Neste terceiro domingo de Advento queremos,Señor:
que a alegría reborde no corazón de cada un e cada unha de nós,
que a forza do Espírito nos alente para non deixarnos vencer polo desánimo;
que as nosas actitudes non transmitan pesimismo, desesperanza ou derrotismo;
que o próximo, o igual o semellante, sexa sempre a referencia
do meu confesarme crente e seguidor teu;
que as palabras que cambian o corazón non se convertan en baleiras,
para que cando digamos: paz, xustiza, solidariedade, igualdade e liberdade
as follas da nosa árbore reverdezan e dean froitos de bo facer cada día.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel