Ir al contenido principal

III DOMINGO DA PASCUA

Grazas por quedares connosco

PÓRTICO

Pódenos suceder coma aqueles dous de Emaús: que desandamos moitas veces o camiño, que sentimos frustración por fracasos, por plans inacabados, por decepcións. E non só pola realidade que moitas veces nos bloquea e nos deixa desacougados, senón tamén por nós mesmos, que non somos capaces de mirarnos e mirar ao noso mundo con ollos distintos. Non recoñecemos tantas situacións de dor, tantas persoas necesitadas de cariño, tantos acontecementos que piden unha luz. Estamos tan cegos que non descubrimos en todo iso a Xesús que ven a nós Resucitado, que nos chama a mirar a realidade cos seus ollos.

Que esta celebración nos esperte para saber recoñecelo no camiño da nosa vida ao noso carón.

O PERDÓN

Renuncias a pechar as portas da túa casa, da túa mente e do teu corazón, excluíndo a quen pensa distinto da túa mesa e do teu pan, para considerar ao outro como compañeir@ que comparte e enriquece?. SI, RENUNCIO.

Renuncias a facer da relixión algo íntimo e pechado nas Igrexas, que non cuestiona a nosa vida e non transforma a realidade?. SI, RENUNCIO.

Renuncias a desacreditar e calumniar ás persoas que seguen crendo, esperando e loitando pola causa de Xesús, que é a dos pobres e excluídos?. SI, RENUNCIO.

REMUÍÑO

MÁIS ALÁ DE FALSAS SEGURIDADES....

A nosa vida é unha búsquea continua de seguridades, de comodidades, de instalación. Queremos ter un bo traballo, unha vivenda en propiedade, un coche, uns aforriños no banco (por se acaso)... e ás veces, as máis das veces, queremos que a nosa fe tamén sexa unha fe de seguridades. Coma os discípulos, tamén nós estamos coas portas ben pechadas ao novo, ao que chega, ancorados no pasado. É a nosa única preocupación: as miñas intencións individuais (non vaia ser que o Señor non salve se a intención é de máis dun), os meus rosarios, os viacrucis, os xoves eucarísticos.... e, para que?. Para sentir a nosa conciencia tranquila cun cumpro + minto, cunha morea de prácticas rutinarias, baleiras de sentimento, afastadas da nosa vida e que non comprometen a nada. Sempre estamos a falar de Xesús, pero afogámolo por tradicións, costumes e rutinas que o relegan a un segundo ou a un terceiro plano. Ás veces somos nós mesmos quen o facemos desaparecer: reunímonos no seu nome, pero non hai lugar para El no noso corazón; dámonos a paz do Señor, pero reducímolo a un mero saúdo; escoitamos o seu Evanxeo, pero non deixamos que pouse no noso corazón.

Todo isto fai que os que nos consideramos crentes vivamos a miúdo, como os discípulos, “ao anoitecer”, “coas portas pechadas”, “cheos de medo”. Coma os de Emaús, que estaban abatidos por non ver, por non tocar coas súas mans o soño que tanto esperaron, polo que traballaron. Hoxe, tamén nós fuximos de Xerusalén (onde seguen traballando os que esperan) cara Emaús, á casa do descanso. Espertaron, volvéronse realistas, pasaron esa páxina da súa vida e apuntáronse a outra cousa. Coma nós. As nosas comunidades están repregadas, ocultas, esmorecidas, sen dar testemuño.

...TEMOS QUE DAR TESTEMUÑO DA RESURRECCIÓN NO NOSO MUNDO

Porén, a experiencia de Xesús é abrírmonos á súa presenza, sentir a súa proximidade. E desde aí estamos chamad@s a ser referencia para @s afastad@s que están ao noso lado de que a fe paga a pena, Deus está aquí compartindo o noso camiño, agarimándonos coa súa compaña, alentándonos co seu Espírito, alumeando as nosas tebras. Só así seremos auténticas testemuñas do Reino, do mundo novo construído co respecto, a colaboración, a solidariedade, a paz. Cómpre volver de novo a partir o noso pan, aínda que sexa pouco, cómpre sementar, abrir as nosas portas. Así coma os primeiros cristiáns, tamén nós seremos lévedo no medio da masa. A que esperamos?.

CREDO PASCUAL

Creo no Resucitado,

no Señor da Vida, en Xesús de Nazaré,

carpinteiro sinxelo, home do pobo,

predicador itinerante, compañeiro de camiño.

Creo no Resucitado,

o fillo de María,

quen fixo vida as súas palabras do Magnificat,

porque levou a Boa Nova aos pobres e aos excluídos.

Creo no Resucitado,

Señor da comunidade,

quen para ensinar o amor de Deus

chamou a discípulos para compartir a súa vida.

Creo no Resucitado,

no que camiñou polas vilas de Palestina,

no que andou polas ribeiras do lago,

no que se mesturou coa xente do pobo

para mostrar coa súa vida

que Deus non se esquece das persoas,

senón que coñece o sufrimento

e quere a liberación e a xustiza.

Creo no Resucitado,

no que se ocupou dos que sofren,

no que se compadeceu dos enfermos,

no que se achegou aos marxinados,

para ensinarnos que o Deus da Vida

nace entre os pobres deste mundo.

Creo no Resucitado,

no que se animou a presentar a un Deus Vivo,

no que denunciou os ritos baleiros e as leis hipócritas,

no que falou con palabras sinxelas

para ensinarnos que o importante é vivir o que Deus nos propón.

Creo no Resucitado,

no que entregou a vida,

no que cargou coa cruz,

no que viviu o conflito, a incomprensión

e a persecución por ser fiel,

no que nos ensinou que a Deus

coñecémolo se facemos a súa vontade.

Creo en Xesús,

no que viviu como Deus quere que vivamos todas as persoas.

Creo no Resucitado,

que nos chama a seguir os seus pasos

para facer da nosa vida

unha Pascua para os demais,

un paso do Señor para todas as persoas,

un signo de que a vida é sempre máis forte

que toda a morte que a nosa sociedade xera.

Creo en Xesús

porque quero vivir coma El.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Señor, coa túa presenza es alento e estímulo no noso camiñar, por iso che dicimos xunt@s:

QUE VIVAMOS NA ESPERANZA A RESURRECCIÓN

Pola Igrexa, para que o comportamento de tod@s os seus membr@s sexa estímulo de salvación e esperanza, deixando atrás actitudes de imposición, nacionalcatolicismo , cristiandade e non recoñecemento da presenza de Deus noutros credos. OREMOS

QUE VIVAMOS NA ESPERANZA A RESURRECCIÓN

Polas nosas comunidades, para que saibamos ser sempre no noso mundo testemuño do Resucitado para todas aquelas persoas que buscan, coma os discípulos de Emaús, un sentido para o seu esforzo, para a súa loita, para a súa dor e para os seus fracasos na procura dun mundo máis xusto e humano, OREMOS.

QUE VIVAMOS NA ESPERANZA A RESURRECCIÓN

Por tod@s e cada un de nós, para que saibamos compartir o pan da Eucaristía ao redor da mesa do diálogo, o tempo dedicado a quen está solo, o sorriso compartido con quen necesita alento, a visita esperanzada con quen se sente enfermo, OREMOS.

QUE VIVAMOS NA ESPERANZA A RESURRECCIÓN

Grazas, Señor, porque nos invitas, desde a da Mesa da Eucaristía, a tomar conciencia de que reunirnos para celebrar a fe, non é nin unha imposición nin un costume, senón unha experiencia de fonda e sincera convicción persoal e comunitaria no Deus que nos invita a facer da nosa vida un tempo de salvación. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Resucitou.
Vive e está connosco.
É o Señor da Vida,
que nos acompaña sempre.
O que viviu no medio do seu pobo,
o que andou facendo o ben,
o que optou polos pobres,
o que loitou pola xustiza,
o que nos mostrou a misericordia do Pai,
o que integrou aos excluídos,
o que nos ensinou a amar ao xeito de Deus,
o que anunciou o Reino e deu a vida.
É Xesús de Nazaret, Deus connosco,
quen nos invita a morrer a todo egoísmo, para vivir a festa do dar.
Nel Deus revelounos e mostrounos que o camiño de dar a vida
é vivir para os demais. Amén.

CANTOS

Entrada.- Bendito , Xesús resucitado

Gloria.- Gloria a Deus, gloria ao Pai...

Lecturas.- Cantádelle ao Señor, unha cantiga nova

Ofertorio.- Acharte presente

Comuñón.- O amor é o meirande

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel