NADA DE “XUNTÉMONOS… E IDES”
Pórtico
Moitas veces no noso actuar, cústanos rectificar, e tamén nos custa descubrir que os demais poden cambiar. Sempre buscamos segundas intencións, comportamentos interesados ante o cambio dos demais: farao porque… ese é así, por algo será…
A celebración de hoxe, móstranos, por un lado que é importante rectificar os erros que cometemos, pero tamén é moi importante recoñecer o cambio nas demais persoas, pois como nos di un salmo: o Señor ensina o seu camiño aos humildes.
Que a celebración que agora comezamos nos axude a abrir o noso corazón para deixarnos guiar polo Señor.
Perdón
Polas veces en que lle botamos as culpas aos demais do noso actuar, escondendo a man e acusando sen dificultades, SEÑOR, A TÚA MISERICORDIA É ETERNA.
Porque moitas veces preferimos que os outros fagan o traballo, actuando segundo a lei do mínimo esforzo, reducindo a nosa vida a un deixarnos levar, CRISTO, A TÚA MISERICORDIA É ETERNA.
Polas veces que queremos ter razón, ser o centro de atención, que os demais estean pendentes de nós, que nos digan o moito que facemos e o ben que actuamos, SEÑOR, A TÚA MISERICORDIA É ETERNA.
Remuíño
Hoxe tamén, coma nos tempos do profeta, moitas veces culpamos a Deus de tantas cousas: da fame no mundo, da morte de tanta xente inocente, mesmo das catástrofes naturais. E é que ás veces a nosa imaxe de Deus está máis preto da dun mago ou dun cura-todo, para o que nós non seriamos máis que simples monicreques nas súas mans. Lonxe disto, o profeta fálanos dunha responsabilidade individual que cada un e cada unha de nós debemos ter sobre aquilo que dicimos e , sobre todo, sobre aquilo que facemos. Deus creounos e salvounos para que sexamos libres, capaces de tomar decisións e responsabilizarnos delas, sen botar balóns fóra.
Desde esta liberdade estamos chamados a construírmos sociedade, tecido social. Para iso, como nos di Paulo, cómpre traballarmos xuntos con todos aqueles que, coma nós, procuran un mundo máis xusto e solidario para todos. Só se nas nosas comunidades, nos nosos barrios, nas nosas familias.... traballamos para construírmos pontes que unen e non muros que separan, estaremos dando testemuño do Reino no medio do mundo. É verdade que ás veces teremos diferentes puntos de vista, distintas opinións; pero tamén é verdade de que a pluralidade de visións e de opinións enriquécenos, e que por riba das nosas distancias hai unha fe nun Deus pai que nos fai a todos irmáns.
Porque en tantas ocasións da nosa vida pásanos coma ó fillo da parábola que escoitamos: dicimos que si a Deus coa boca pequena, estamos cheos de boas intencións, pero á hora do compromiso e da posta en práctica ¡cústanos tanto!. Cúmprese así aquel vello dito: xuntémonos e ides. Moitas veces cos nosos rezos e cos nosos ritos baleiros, coas nosas celebracións atufando a incenso, pretendemos encubrir unha fe equivocada, vivida individualmente e de costas ós demais; esquecendo que acoller nas nosas vidas a salvación que vén de Deus supón amar ó próximo.
Oración da comunidade
Señor, Ti chamas por todos nós para levar o Reino a tódalas persoas, escoita a nosa oración e fai que non nos falten folgos para levar a cabo a nosa misión. Respondemos xuntos:
SEÑOR, ENSÍNANOS OS TEUS CAMIÑOS
Pola Igrexa, para que se renove continuamente á luz da Palabra e no contacto coas persoas, recoñecendo os erros e converténdose de tantas actitudes impropias do evanxeo, e así dea sempre resposta renovada a todos, OREMOS.
SEÑOR, ENSÍNANOS OS TEUS CAMIÑOS
Polas nosas comunidades, para que percorran o camiño do abaixamento e a humildade, e así xuntas, mostren a tódalas persoas o amor do Señor, un amor que acolle, que une, que é paz e felicidade, OREMOS.
SEÑOR, ENSÍNANOS OS TEUS CAMIÑOS
Por todos nós, para que non nos arrepintamos de dicirlle si ao Señor, e polo contrario, cheos de alegría, transformemos a nosa realidade, conscientes de que esa é a nosa misión, OREMOS.
SEÑOR, ENSÍNANOS OS TEUS CAMIÑOS
Grazas, Señor, porque segues a ter paciencia con tod@s nós. Danos azos para seguir os teus camiños. PXNS.
Para a Reflexión
Concédenos, Señor,
un pouquiño de calor para a nosa frialdade,
un pouquiño de consistencia para o noso barro,
un pouquiño de auga para a nosa sede,
un pouquiño de luz para os nosos momentos de escuridade,
un pouquiño de ledicia para as nosas penas,
un pouquiño de paz para a nosa loita de cada día,
un pouquiño de tenrura para as nosas fraquezas,
un pouquiño de amor para o noso egoísmo,
un pouquiño de ilusión para a nosa desgana,
un pouquiño de auxilio para as nosas necesidades,
un pouquiño de firmeza para as nosas decisións,
un pouquiño de vida, para a nosa vida.
Concédenos, Señor,
un pouquiño de escoita para a túa Palabra,
un pouquiño de sabedoría para sermos felices,
un pouquiño de tempo, para aprender a ser fillos e fillas.
Aínda que non che pidamos nada, ou che digamos o contrario…
Concédenos, Señor.
Cantos
Entrada: Unha xuntanza de amor
Lecturas: Grazas Señor, graciñas
Ofertorio: O mar as estrelas
Comuñón: O pan do ceo
Comentarios