Ir al contenido principal

Coresma 2008

INTRODUCIÓN

Comezamos o tempo coresmal. Os corenta días antes da Pascua cóntanse a partires do mércores de cinza. Unha corentena de preparación para unírmonos plenamente a Cristo no seu misterio pascual. Necesitaremos máis oración, máis austeridade, máis caridade. Necesitamos máis fe e máis apertura á Palabra de Deus.

Porque se Deus é amor, a nosa Coresma deberá ensinarnos a amar e a exercitarnos para vivir no amor. Un camiño para alcanzar a Cristo e bañarse nos ríos do seu costado. Dito doutro xeito, é un camiño interior para descubrir a Xesucristo, que xa nos alcanzou primeiro. Está dentro de nós. Entre El e nós non hai distancia. Está en ti, aínda que te sobrepasa, pero é o teu verdadeiro “eu”. Vivifícate e plenifícate. Sexa, pois, a nosa Coresma un exercicio continuado de amor.

Vamos pornos en camiño ao longo da Coresma, coma aquel samaritano,e seguro que cada día atoparemos persoas abandonadas, que morren por falla de amor e axuda. Cantas Coresmas precisaríamos para chegarmos a coñecer e a atender a todas esas persoas?:

·         Millóns de abortos provocados. Non son aceptad@, non hai lugar para el@s neste mundo.

·         985 millóns de pobres, case un de cada seis habitantes viven con menos dun dólar ao día, 11 millóns de nen@s morren cada ano.

·         27 millóns de escrav@s no mundo. Canta morte!. Naceron para servir aos señores e señorit@s.

·         3 millóns de nenas mutiladas sexualmente cada ano, o que orixina en moitos casos a morte.

·         A muller, tantas veces obxecto de desexo, pero non de amor.

·         Millóns de inmigrant@s, @s que morren tristemente no camiño, @s que son rexeitad@s, @s que son explotad@s.

·         Millóns de desprazad@s.

·         Miles de condenad@s a pena de morte. No ano 2005, polo menos 2.148 persoas foron executadas en 22 países.

·         Millóns de transeúntes, os sen-teito.

·         Millóns de drogadit@s e enferm@s da SIDA.

·         Millóns de discapacitad@s.

·         Tant@s, tant@s, tant@s... mal vist@s por seren distint@s.

Se todos estes datos e números nos quedan un pouco lonxe, convén que nos propoñamos para a Coresma algunhas cousas máis concretas e cércanas:

·         Necesitamos despoxarnos das nosas comodidades e apegos.

·         Necesitamos agrandar a nosa capacidade de comprensión e compaixón.

·         Necesitamos unha sobredose de misericordia.

·         Necesitamos ollos novos, para ver mellor @s irmáns.

·         Necesitamos silencio, para escoitar voces que chegan de moi lonxe e de moi dentro.

NECESITAMOS FE, ORACIÓN, ABSTINENCIA OU POBREZA, CARIDADE OU MISERICORDIA.

INDICACIÓNS “LITÚRXICAS”

SÍMBOLO

Está Coresma traballaremos con noticias dos xornais, nas que aparezan reflectidos cinco dos grandes problemas do noso mundo. Ao longo da semana iremos recortando novas, fotos, reportaxes…. que teñan que ver co tema do seguinte domingo. Logo, no momento do ofertorio pegarémolas nun taboleiro e comprometerémonos a traballar para erradicalos, pois estamos convencid@s que a Pascua cara á que camiñamos traerá un mundo anovado. Na proposta da celebración que enviamos tamén terá cabida ese tema.

Cada domingo centrarémonos nun dos grandes problemas:

·         1º DOMINGO (10 de febreiro): A fame (Campaña de Mans Unidas)

·         2º DOMINGO (17 de febreiro): As desigualdades sociais

·         3º DOMINGO (24 de febreiro): A violencia

·         4º DOMINGO (2 de marzo): Os problemas medioambientais

·         5º DOMINGO (9 de marzo): As migracións

 

Por outra banda, para darlle unidade a este tempo litúrxico, as respostas ás peticións de perdón e á oración da comunidade, así coma os cantos, serán as mesmas os cinco domingos.

Asemade, enviamos tamén unha oración de reflexión que podemos fotocopiar e darlle á xente para rezarmos tod@s xunt@s durante todo o tempo coresmal.

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...