CAMIÑAMOS CARA A XESÚS; EL É A NOSA META
SIGNO: Como estamos en Ano Santo, o signo que escollemos este ano para o tempo de Coresma serán cinco cunhas de vieira, símbolo do peregrino, que queren representar que seguimos o camiño cara a Xesús. El é a nosa meta.
Cada semana iremos presentando unha cuncha nunha cartolina na que escribiremos unha frase do Evanxeo. Esta primeira semana, a frase escollida é "Só a Deus daremos culto".
Pórtico
Comezamos unha nova xeira dentro do ano litúrxico: o tempo da Coresma. Este é un tempo de conversión e de cambio, tempo de mirar interiormente para transformar o noso actuar. Nun tempo en crise, non só económica, a Coresma ábrenos un horizonte para que reconsideremos a nosa vida na convicción de que nada é para sempre, que a novidade é posible, que as cousas, inda que pareza o contraio están, pouco a pouco, a cambiar. Que Deus non nos deixa da súa man.Pero nós tamén temos que ir pondo da nosa parte, porque senón nada será posible, e a frustración acampará nas nosas vidas. Poñámonos entón en camiño.
PERDÓN
- Porque moitas veces preferimos que loen o noso actuar, que nos dean palmadiñas nas costas polo ben que o facemos, SEÑOR, NON NOS DEIXES CAER NA TENTACIÓN.
- Polas veces en que preferimos que nos dean todo feito, que outros fagan cousas por nós, sen poñer atención ou deixando que eles tomen a iniciativa, SEÑOR, NON NOS DEIXES CAER NA TENTACIÓN.
- Porque non somos xenerosos nin con Deus nin cos demais, senón que damos o que nos sobra, ou incluso aquilo que nos pode dar rendibilidade, SEÑOR, NON NOS DEIXES CAER NA TENTACIÓN.
Remuíño
- Xesús é levado durante corenta días ao deserto. É unha experiencia necesaria na súa vida, unha experiencia clarificadora, un contraste entre a luz do bautismo, entre a voz e a soidade do deserto. Así aparece o deserto como lugar de encontro de Deus co seu pobo, de amizade, de namoramento. No deserto, o pobo deixábase guiar por Deus que o escoitaba. É no deserto onde se abre o corazón das persoas, na proba, na dureza. É lugar de respostas, lugar de si ou non. Aparecen os medos, o mirar para atrás, pero tamén a oración sinxela e a solidariedade máis profunda. Pero sobre todo o deserto é o lugar de encontro coa misericordia de Deus, co seu amor. Así Xesús ten que revivir en si mesmo as duras etapas do pobo de Israel. Xesús necesita estar, falar, sentir a Deus ao comezo da súa predicación.
Acaso nós tamén non pasamos por moitos desertos?. O deserto da pobreza, o deserto da soidade, o deserto da enfermidade. Tamén estes desertos son de encontro con Deus, de confianza, de humildade. Xesús asume a nosa condición e pasa polo deserto para animarnos, para acompañarnos…para que sexamos quen de acompañar e animar a cantos pasan por desertos diferentes aos nosos e que a nosa experiencia de encontro se traduza en acompañamento e ilusión, en entrega e que sexamos quen de non mirar atrás… de non caer na tentación do egoísmo, da prepotencia,… pero como non caer?
- Xesús é tentado no deserto, na ausencia, no silencio, no baleiro. Se es fillo de Deus… Se tes poder fai milagres. Son as tentacións do triunfalismo, do fácil, do camiño corto dende o ter, o poder e a gloria. Pero Xesús prefire o camiño do servizo, da entrega, da humildade. A salvación vén pola misericordia, pola solidariedade, pola empatía, polo amor entregado. Que difícil nos resulta aos cristiáns este punto cando todo o queremos impoñer, cando temos nostalxia de foros, de tarimas, de poderes que nos faciliten o camiño, que fagan da nosa fe unha fe imposta dende o poder, dende os medios. Acaso Xesús non tivo máis poder e non o empregou?.
- Que este primeiro domingo da Coresma marque o noso camiño durante todo este tempo… o camiño que descubriu Xesús no deserto, un camiño de servizo, un camiño de axuda, un camiño de solidariedade, de amor… pero non un camiño fácil, senón esixente… pero sempre apoiados por aquel que xa andou o noso camiño e nos pode axudar coa súa forza. Non teñamos medo a adentrarnos no deserto da coresma.
Oración da comunidade
Señor, Ti queres acompañarnos neste tempo que comezamos da Coresma e esperas que nós abramos a nosa vida á túa presenza, por iso dicimos confiados:
SÓ A DEUS DAREMOS CULTO
- Pola Igrexa, para que non caia na tentación de afrontar este tempo dando consellos a outros de cómo cambiar e transformarse, senón que, pola contra, dea testemuño co exemplo de que é posible renovarse e cambiar, para dar una resposta máis axeitada aos tempos que vivimos, OREMOS.
SÓ A DEUS DAREMOS CULTO
- Polas nosas comunidades, para que dende unha actitude de colaboración e respecto, acollan a tódalas persoas e xuntos iniciemos este camiño de esperanza, sen buscar méritos nin primeiros postos, OREMOS:
SÓ A DEUS DAREMOS CULTO
- Por tod@s nós, que con ilusión ofrecemos a nosa vida ao Señor, para que este tempo sexa de renovación profunda dos nosos valores e dende a acollida, a proximidade, a liberdade, o amor, sexamos quen de renovarnos para ser luz neste túnel no que nos atopamos, OREMOS:
SÓ A DEUS DAREMOS CULTO
Grazas Señor, porque fas posible que non caiamos na tentación de buscar primeiros postos ou de enganarnos a nós mesmos pensando que xa está todo acadado. PXNS. Amén
Para a reflexión
Este é un tempo para persoas convencidas.
Tempo de adestramento, exercicio e loita;
de mochila lixeira e paso rápido.
Tempo de camiño e discernimento,
de conversión e compromiso,
de proba e de encontros no deserto, na estepa, no silencio.
É o tempo dos proxectos de vida,
das decisións e desmarques;
ás veces, das transfiguracións.
Tempo de humanidade rota e dividida
que anhela o paraíso ou a terra prometida.
Tempo de tentacións, tabores e conversións,
tropezos, feridas e cegueiras,
perdóns, restauracións e auga viva.
Todo en só corenta días!.
Este é o tempo das persoas novas,
das que soltaron o lastre de ídolos secretos e falsas vaidades
e xa só anhelan misericordia.
Cantos
- ENTRADA: Camiñando pola vida
- PERDÓN: Arrepentido
- LECTURAS: O Señor é o meu pastor
- OFERTORIO: Andarei na presenza do Señor
- COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos
Comentarios