16º Domingo Tempo Ordinario
APACENTAR, NON ESCORRENTAR. UN RETO DA IGREXA HOXE
CANTOS
Entrada.- Con ledicia vamos todos ao altar ( 2)
Lecturas.- O Señor é o meu Pastor ( 27 )
Ofertorio.- Velaquí, Señor, o viño ( 37 )
Comuñón.- Acharte presente na vida (51 )
MIRADA DE ESPERANZA
De pastores e pastoreo fálannos hoxe as lecturas. Unha imaxe que comprendemos perfectamente porque non é allea a nosa realidade. Tampouco o era á do mundo no que se desenvolve a historia que nos vai narrando a Biblia. A partires desta imaxe podemos ir descubrindo que o labor do pastor ha ser sempre de servizo, presenza, acompañamento, capacidade de escoita, vivir entre, preocuparse con... moi lonxe do que teña que ver con funcionariado de xornada preestablecida, cartos, ritualismo litúrxico ou impertérrita distancia por crerse/nos por riba dos demais.
Os pastores, se quere/queremos ser dos do proxecto de Xesús, estan/mos chamados a humanizar humanizándonos, sen distancias, falsas aparencias ou busca de poder e recoñecemento.
Loitemos para que sexa así, e deixémonos acompañar evitando facer do noso pastoreo un traballo de oito a tres.
CORAZÓN DE MISERICORDIA
Por non buscar momentos de silencio e reflexión. SEÑOR, PASTORÉANOS SEMPRE.
Porque nos deixamos ir da rutina e renunciamos á creatividade que nos alente e anime; CRISTO, PASTORÉANOS SEMPRE.
Para que non nos creamos nin mellores nin máis importantes ca ninguén; SEÑOR, PASTORÉANOS SEMPRE.
Palabra proclamada
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS
Ai dos pastores que deixan que se perda o rabaño
e que o espantan do meu pasteiro! -é o Señor quen fala-.
Por isto, así lles fala o Señor, Deus de Israel,
ós pastores que apacentan ó meu pobo:
-Vós espantáde-las miñas ovellas,
escorrentádelas e non coidades delas;
ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos -é o Señor quen fala-.
Eu xuntarei o resto das miñas ovellas,
traéndoo de tódolos países a onde as esparexín,
e fareinas volver ós seus pasteiros,
onde criarán e se multiplicarán.
Para elas constituirei pastores que as apacenten,
de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten,
nin se perda ningunha -é o Señor quen fala-.
Ollade que chegan os días -é o Señor quen fala-
en que farei abrollar de David un retoño lexítimo,
será rei de verdade e comportarase con prudencia,
administrará o dereito e a xustiza no país.
Desde os seus días Xudá vivirá a salvo,
e Israel vivirá en paz.
O título que se lle dará será este: "O Señor é a nosa xustiza".
Palabra do Señor. Grazas a Deus.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS EFESIOS
Irmáns e irmás:
Pero vós, que antes estabades lonxe, agora gracias a Cristo Xesús estades cerca, no sangue de Cristo. El é a nosa paz: o que dos dous pobos fixo un só, derrubando a medianeira divisoria -a inimizade-, e abolindo na súa carne aquela Lei de mandamentos e normas, para crear en si mesmo cos dous unha nova humanidade, facendo a paz; e reconciliando con Deus ámbolos dous nun único corpo por medio da cruz, matando nel mesmo a inimizade. El veu e anunciou a paz: paz para vós -os de lonxe-, e paz para os que estaban cerca: porque por el temos uns e outros acceso ó Pai, nun mesmo Espírito.
Palabra do Señor. Grazas a Deus.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Cando volveron a reunirse con Xesús, os apóstolos contáronlle canto fixeran e ensinaran. El díxolles:
Vide vós comigo a un lugar arredado, e descansade un pouco.
Eran moitos os que ían e viñan, e nin para comer atopaban tempo.
Fóronse sos na barca a un lugar arredado. Pero, ó velos marchar, a xente foinos seguindo por terra desde tódalas vilas, e chegaron primeiro ca eles. Así, cando desembarcaron, atopouse cunha grande multitude. El, conmovido, porque eran coma ovellas sen pastor, púxose a predicar ensinándolles moitas cousas.
Palabra do Señor. Gloria a Ti, Señor Xesús.
Palabra remoída
Falar de pastores na Igrexa dá para moito, porque do mesmo xeito que a Igrexa é ampla, plural, distinta, multicultural; poliédrica, que diría o papa Francisco, así tamén o son os seus pastores. Porén, na maioría das veces cústanos diferenciar e descubrir esta pluralidade porque deixamos que as frases feitas, os comentarios universalizados ou coller a parte polo todo, acaben por levarnos a falar dos pastores como se todos fosen iguais, actuasen do mesmo xeito ou fosen froito dun mesmo e repetitivo patrón de actuación e comportamento. Pero a pouco que nos fixemos, que nos esforcemos por tentar ver cun pouco máis de profundidade, iremos descubrindo as diferenzas. Porque non é verdade que todos sexan iguais e busquen o mesmo. A primeira lectura que temos escoitado márcanos a pauta do que nunca han ser os pastores.
Escorrentar, asustar, dominar, controlar... non son, inda que ás veces poida parecelo, nin as actitudes nin as formas desde as que os pastores han desenvolver o seu ministerio, e porén enraizar a súa vida. Pero para que non sexa así precisan/mos colaboración, participación, creatividade... das persoas que conforman/mos as comunidades. Un só non vai moi lonxe. Compartindo o camiño e implicándonos na súa realización avanzaremos máis e sentirémonos non número indefinido e si persoas concretas que nos queremos, ilusionamos e participamos acompañando e deixándonos acompañar.
Tentemos entón facer o esforzo por colaborar, participar, aportar... de xeito que as nosas poidan ser comunidades vivas, ledas, esperanzadas, non preocupadas por se somos moitos ou poucos, senón comprometidas por facer casa común e familiar, na que ninguén se senta fóra. Comunidades sinodais e co-participes onde ninguén impón e todos e todas colaboramos aportando ideas, tempo, gañas, para facer da fraternidade eixe do proxecto de salvación e humanidade de Xesús. Aquel que non xulgou e si escoitou, acompañou foi capaz de poñer ledicia e acougo nos corazóns dos que a El se achegaban.
Oración compartida
Un dos momentos verdadeiramente comunitarios da celebración é este, no que compartimos a oración. Poñamos logo a nosa vida na man de Deus para que a alente e a acompañe como Bo Pastor que é dicindo:
PASTOR BO, GRAZAS POR CAMIÑAR CON NÓS
Para que entre todas e todos saibamos construír unha Igrexa servidora, humana e verdadeiramente sensible ante as dores e tristuras do noso mundo. Oremos. PASTOR BO, GRAZAS POR CAMIÑAR CON NÓS.
Para que non reneguemos nunca da tarefa de facer das nosas parroquias berces onde se aloumiñe e dea calor a quen se sinta necesitad@ de que se lle escoite e preste atención. Oremos. PASTOR BO, GRAZAS POR CAMIÑAR CON NÓS.
Para que nós nos esforcemos en colaborar cos pastores das nosas comunidades parroquiais ofrecéndolles as nosas ideas, propoñéndolle proxectos novos e transmitíndolles ilusión e gañas de facer cousas novas e distintas. Oremos. PASTOR BO, GRAZAS POR CAMIÑAR CON NÓS.
Señor, Pastor Bo, grazas por acompañar o noso crecemento como persoas implicadas na tarefa de non deixar nunca a ninguén á beira do camiño sen prestarlle a atención do noso tempo e a nosa escoita. P.X.N.S. Amén.
Ecos de esperanza
Para comprender, desculpar ou servir á xente de corazón,
é indispensable sandar o orgullo e cultivar a humildade.
Deus prefire ás persoas humildes.
Cando vivimos con humildade, El transforma os nosos pequenos esforzos e fainos grandes.
(Francisco)
Comentarios