Ir al contenido principal

Bautismo do Señor

COMPRACID@S EN XESÚS POR TERNOS ABERTO A PORTA DA SALVACIÓN

Pórtico
Invítanos o salmo a proclamar, non só coa boca senón tamén co corazón, que o Señor bendinos a tod@s coa paz. Paz como desexo, paz como tarefa, paz como compromiso de tod@s, paz como camiño para o entendemento, paz... sempre a paz como guieiro das nosas vidas. É a paz que Deus nos invitou a construír desde o día do noso bautismo, para que a presenza do Espírito se vaia mostrando na nosa vida e comecemos a sentir a súa forza á hora de actuar, de comprometernos, de ir dando razón da nosa esperanza. É a paz que nos trae tamén a oración que por nós compartiron pais e padriños o día do noso bautismo; unha paz que, desde a perspectiva do camiño iniciado no comezo do Advento ao ir presentando os grandes textos do Concilio Vaticano II, nos pide hoxe que canto de gozo e renovación aportou o Concilio, non o esquezamos nin o deixemos esmorecer. Ao contrario, na celebración de hoxe invítasenos a que tomemos conciencia do que supón e significa ter recibido o bautismo desde o noso ser Igrexa no medio do mundo. Que os compromisos bautismais sexan sempre lembranza da tarefa que temos por diante: facer da Igrexa comunidade de comuñón renovada e guiada pola esperanza vivida no medio do mundo, sen deixarnos levar nin polo medo nin pola rutina.

O PERDÓN
ð  Por non acabar de descubrir que a oración ten que ser motor, impulso e alento no noso vivir cotián, SEÑOR, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.

ð  Porque nos poden máis os costumes que a coherencia entre a fe e a vida, CRISTO, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.

ð  Porque o noso madurar na vida non sempre vai acompañado do noso madurar na fe, SEÑOR, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.
 

REMUÍÑO
ü  Como Xesús, tamén nós recibimos o bautismo. Non foi este un simple botarnos auga por riba da cabeza, senón un sinal dunha incorporación plena ao proxecto de Deus; o proxecto que nos sinala desde o principio como membros participantes e protagonistas da súa presenza no medio do mundo; un proxecto no que o Espírito é impulso renovador da esperanza e de unión ao mundo e ás persoas; un proxecto no que óleo e crisma son non só recendo externo, senón incorporación plena de toda a nosa persoa ao plan de Deus. Por iso é tan importante crecer como Igrexa coñecendo que é e significa pedir, libre e voluntariamente, o sacramento do bautismo, sen deixarnos levar de tradicións, costumes ou ritos. Bautizarse é optar por atoparse con Deus como compañeiro na viaxe que cada un/ha de nós vai facendo ao longo da súa vida. Unha viaxe que iniciamos no momento no que, nós ou os nosos pais e padriños, responden á invitación que nos fai Xesús de seguilo coa petición do bautismo. Esta acción supón a nosa incorporación a un proxecto que está rexido polo amor, a tolerancia e a tarefa de facer agradable e xusta a vida dos demais e do mundo no que vivimos. Bautizarse é todo o contrario do enfrontamento, a inxustiza, o abuso, a destrución do planeta... porque seguir a Cristo non se reduce a facer prácticas de piedade dentro dos templos, senón que consiste en vivir o seu proxecto de salvación alí e desde onde esteamos. E como ben sabemos, non podemos separar a nosa vida en comportamentos illados uns dos outros. Nós somos sempre os mesmos, sen separacións, cando traballamos, estamos coa familia, visitamos aos amigos, acompañamos a un enfermo, axudamos a quen nos necesite ou recemos na igrexa. O bautismo incorpóranos a un proxecto que é integral, e non pode separarse, como se cada cousa non tivera que ver con outra. Ata que non entendamos isto e o comecemos a vivir, faremos ritos externos, pero estaremos moi lonxe do que Xesús pensou, entendeu, viviu e nos deixou como tarefa aos seus seguidores.

ü  Por iso, hoxe, na celebración do bautismo de Xesús, é unha boa ocasión para analizar canto fomos mostrando e explicando ao longo do Advento e Nadal sobre o que significou e quixo o Concilio, é dicir a renovación. Só unha Igrexa, e polo tanto, uns cristiáns que saben o que son e ao que os chama a súa fe, poden entender o esforzo do Concilio por achegarse aos problemas (gozos e esperanzas) das persoas en cada momento da historia para aportar a súa pequena dose de esforzo e esperanza. Só unha Igrexa, e polo tanto uns cristiáns, capaces de entender que a Biblia é Palabra viva e eficaz (alma e fonte da vida cristiá) poden entender a necesidade de coñecela, proclamala ben, rezar desde ela, e buscar nela fondura e razóns para estar no mundo con actitude activa e transformadora da nosa vida e da sociedade, a través da que Deus se vai revelando. Só unha Igrexa, e polo tanto uns cristiáns, capaces de entender por que o que vivimos debemos celebralo, compartilo e agradecelo (Eucaristía como fonte e cume), entenderemos a importancia da renovación litúrxica, que non foi un simple cambiar de lugar o altar, ou entender o que facía o cura, senón que con eses cambios chamábasenos a entrar en relación cun Deus que é misterio e presenza que non se esgota no aparente, senón que nos trascende. En fin, só unha Igrexa que ten entendido todo isto, é capaz de descubrir por que somos comunidade, sacramento universal de salvación e pobo de Deus que manifesta a presenza de Aquel, que sendo de condición divina, non tivo reparo de ser un coma nós, e asumir a nosa condición limitada e fragmentada.

ü  A todo isto nos invita a celebración de hoxe, dedicada, desde o bautismo do Señor, a reflexionar sobre as razóns e os por qué do noso propio bautismo. Fagamos un esforzo por entendelo, reflexionalo e vivilo.


ORACIÓN DA COMUNIDADE

Coma no día do bautismo de Xesús, tamén nós, Pai, queremos que a auga do sinal da cruz sexa sinal viva da presenza do Espírito, por iso dicimos:

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Para que na Igrexa sexamos sempre conscientes de que o que rezamos, dentro ou fóra do templo, ten que ir acompañado cun xeito de actuar que nos faga sentir que somos Pobo de Deus e sacramento de Salvación para os irmánse as irmás, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Porque nas nosas comunidades esquecemos moitas veces que non se pode celebrar a fe se non estamos dispostos a participar compartindo gozos e esperanzas, tristuras e angustias dos homes e mulleres do noso mundo: os parad@s, os enferm@s, os entritecidos, os desilusionad@s, @s enganad@s, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Para que fagamos o esforzo de atender á proclamación da Palabra nas celebracións e nos comprometamos a coñecela máis e mellor, de xeito que poidamos aprender a vivila coa forza, ilusión e esperanza coa que o fixeron tantos homes e mulleres que coma nós recibiron a forza do bautismo para facer o ben no medio do mundo, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

Pai, que esta oración comunitaria sexa sempre expresión do que sentimos, do que nos preocupa e da confianza que en ti poñemos para acompañala. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN
            Señor, sabemos que a vida humana , o tempo humanizado, o tempo de calidade, non é outra cousa que o intento de responder a esa interpelación, e dicir en cada momento: “aquí estou, presente, contigo, vivo, para ti, para os irmáns...”, porque cada instante é un mundo, e , por iso, cada cousa ten o seu tempo.

            Sabendo estar ao lado de quen sofre, se sente só, está desacougado, non atopa horizonte na vida... temos tamén que aprender a manexar o tempo. Un tempo que temos que aprender a recoñecer como limitado. E como di o refrán, “en cada tempo, o seu tento”. Por iso non temos tempo que perder, e si que compartir, ofrecer, alentar, acompañar... deixándonos guiar pola luz do Espírito. Ese Espírito que pousou en nós o día que botaron sobre a nosa cabeza a auga que acompañaron tamén da invocación ao Pai e a ao Fillo.

Que a forza recibida ao ser acollidos na fe, faga do noso tempo, calidade, escoita, silencio, encontro, e sobre todo e con todo: amor. Amén.

CANTOS
*    ENTRADA: Camiñarei
*    LECTURAS: A auga do Señor
*    OFERTORIO: Grazas, Señor, na mañá
*    COMUÑÓN: Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel