HOXE PODE SER UN DÍA GRANDE
Descarga o ficheiroESCOITA ACTIVA
É triste, pero cada día coñecemos
a moita xente que nace, crece, traballa, reprodúcese (ou non), xubílase e
morre. Así, sen máis. Endexamais se preguntaron quen son, como son, que fan,
por que o fan, para que viven, cara onde camiñan…. ou cara onde quixeran
camiñar. Porque ser protagonistas da nosa propia historia, vivir a tope a vida,
chegar a ser persoa… non é algo que se nos dea feito, que se consegue con ir
sumando anos ou que se atopa sen buscar seriamente.
Descubrir o sentido profundo da
vida, ser nós mesmos, é tarefa persoal e intransferible. A tarefa máis urxente
e primeira de toda a vida. Porque Deus chámanos a ser nós mesmos, a vivir unha
existencia humana e humanizadora, libre e liberadora… e ensinounos o camiño: o
servizo. Que a celebración que agora comezamos nos axude a decatarnos de que
hoxe é un bo día para descubrilo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·
Por
non querer dedicar tempo a revisar a nosa vida, e recoñecer que moitas veces
facémoslle mal aos demais co que dicimos e facemos, SEÑOR, AXÚDANOS A
CONVERTERNOS.
·
Porque
desconfiamos das persoas, dos seus intereses, da súas motivacións negándolles
así a nosa confianza, CRISTO, AXÚDANOS A CONVERTERNOS.
·
Porque
son demasiadas as ocasións nas que nos refuxiamos na masa, no ruído e na
superficialidade, para evitar tomar decisións e enfrontarnos aos problemas, SEÑOR,
AXÚDANOS A CONVERTERNOS.
PALABRA ENRAIZADA
·
Hai
acontecementos na vida das persoas que fan cambiar o noso comportamento, o noso
xeito de vida: namorarnos, unha nova amizade, o nacemento dun fillo… Por
desgraza, a fe e o encontro co Resucitado non é un deles. Porque vinte séculos
despois, o encontro con Xesús, desgraciadamente, non provoca en nós unha
integración, un cambio de vida. É verdade que seguimos dicindo e escoitando que
o Reino está cerca, mesmo que está dentro de nós; pero na meirande parte dos
casos non cremos o que dicimos e, en consecuencia, non cambia a nosa vida.
Pedro, André, Santiago e Xoán escoitaron estas palabras de Xesús e créronas.
Deixaron as súas barcas, as súas redes, a súa casa… todo o que tiñan. Pero
había algo naquela chamada que os convence. E nós?. É posible que ata o de
agora, recibiramos unha chamada sociolóxica: nacemos nunha civilización, nunha
familia e nun momento no que tiñamos que ser cristiáns. Herdámolo, coma os
apelidos. Pero fáltanos o adestramento persoal, a resposta concreta,
consciente, madura, reflexiva.
·
Porén,
o encontro con Xesús debería transformar todas as realidades deste mundo:
redes, familia, barca, negocios, traballo… quedarán descentradas. Porque o Deus
que nos revela Xesús é o Deus do Reino: bo, misericordioso, próximos aos pobres
e aos que precisan xustiza. E nós, coma seguidores seus, somos as súas mans, os
seus ollos, o seu corazón, neste noso Nínive de crise, de nihilismo, de paro,
de marxinación, de contratos-lixo.
·
Porque
só desde unha actitude de coherencia e compromiso fondo con Aquel en quen
cremos, só se realmente a fe pinta algo na nosa vida, seremos quen de facer que
os demais se cuestionen pola relixión, se cuestionen por Deus. A isto é ao que
fai referencia a expresión “pescadores de homes”, que hoxe escoitamos no
evanxeo e que moitas veces interpretamos mal primando a cantidade sobre a
calidade, converténdoa en sinónimo de imposición. Hoxe, máis que nunca, é
importante que entendamos que o camiño nunca pode ser o da imposición, o do
medo ou o da obriga, nin tampouco o da obediencia cega, pois ademais de seren
contrarios á mensaxe de Xesús, son armas de dobre fío que se volven contra nós
co paso do tempo. O camiño pasa pola invitación, e non pola imposición; polo discernimento,
e non pola obediencia cega; polo afondamento da fe coma resposta ao sentido da
vida, e non polo adoutrinamento ou cumprimento de normas sen sentido.
·
Hoxe
tamén, Xesús, dinos a cada un e cada unha de nós: vinde comigo. Hoxe
pode ser un gran día, vivámolo así.
FRATERNIDADE ORANTE
Abrámonos
ao vento do Espírito para que El nos axude no noso proceso de conversión, e
digamos xuntos:
QUE
CAMIÑEMOS CON XESÚS
·
Pola
Igrexa, para que fomente entre todos los cristiáns o respecto a outras crenzas,
culturas e razas, e así entre todos busquemos aquelo que nos fai máis humanos e
que fai da convivencia o mellor xeito de vivir, OREMOS.
QUE
CAMIÑEMOS CON XESÚS
·
Para que as nosas comunidades descubran que só
desde actitudes que saben asumir os seus erros e superar a tentación de crerse
mellores que os demais, camiñamos na conversión do Reino, OREMOS.
QUE
CAMIÑEMOS CON XESÚS
·
Por nós, para que no día a día da nosa vida
saibamos recoñecer que estamos necesitados de tempo de calidade, tempo de
reflexión, tempo de discernimento, para abrirnos á esperanza, OREMOS
QUE
CAMIÑEMOS CON XESÚS
Señor, que nunca teñamos medo de
revisar as nosas actitudes e comportamentos, pois sabemos que ti nos invitas
sempre ao cambio e á renovación. P.X.N.S. Amén
MIRADA ESPERANZADA
Imos ver se é certo que o amamos
imos
mirarnos por dentro un pouco.
Hai cousas colgadas que o mancan
a El,
freguemos o chan e abramos as
portas,
que
saian os lagartos e entren as luces.
Borremos os nomes da lista negra
coloquemos os nosos inimigos
enriba da ucha,
convidémolos a caldo.
Toquemos as frautas dos parvos,
dos sinxelos,
que
Deus se atope a gusto se baixa.
G. Fuertes
CANTO GOZOSO
·
ENTRADA:
Amigos nas penas
·
LECTURAS:
Arrepentido
·
OFERTORIO:
Na nosa terra
·
COMUÑÓN:
O amor é o meirande
Comentarios