Ir al contenido principal

4 Domingo Pascua B Bo Pastor

A IMPORTANCIA DE NON REXEITAR: NIN O MOITO É VALIOSO NIN O POUCO É DESPREZABLE. COÑECER PARA ESCOLLER
Descarga o ficheiro


CANTO GOZOSO
§  ENTRADA: Bendito Ti, Xesús Resucitado
§  LECTURAS: O Señor é o meu Pastor
§  OFERTORIO: Pedras vivas
§  COMUÑÓN: Non vou so
ESCOITA ACTIVA
Boas días. Rezaremos no salmo responsorial que a pedra que desbotaron os canteiros, é agora a esquinal sobre a que se sostén a construción. Canta razón!. Si, porque moitas veces o que facemos é rexeitar o que a primeira vista nos puidera parecer pequeno e sen valor, volvéndonos tolos coas cousas voluminosas, grandes e aparentemente máis valiosas. Pero só aparentemente, porque logo, cando as abrimos e as coñecemos, dámonos conta de que non valen nada. Deste mesmo xeito actuamos tamén en relación coas persoas. As que aparecen nos medios de comunicación, as que pensamos que teñen cartos, poder, ou as que máis se fan ver, coidamos que son importantes e temos que arrimarnos a elas. Que grande erro! Porque pode ocorrer que pasado o tempo vaiamos descubrindo que o que pensabamos que era dun xeito, acabe por mostrarse como realmente é: doutro totalmente distinto. E iso prodúcenos desilusión, desengano e tristura. Por iso as palabras do salmo son importantes, e queren facernos caer na conta, que non todo o que reluce é ouro.Que necesitamos valorar o que è pequeno, o aparentemente non importante, o que nin chama a atención nin busca honores. Porque aí, e só aí, poderemos atopar o rostro e a presenza do Resucitado. Que saibamos ser pedras vivas nunha Igrexa que nos necesita a tod@s e que non mira ao pasado con nostalxia, senón co agradecemento de que do mesmo xeito que houbo persoas que o deron todo para que nós o tiveramos mellor; agora tócanos a nós dalo todo para que os que veñan logo de nós poidan tamén sorrir e esperanzarse.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
ü Por caer na tentación de valorar só o grande, o aparente o que deslumbra, sen valorar que na sinxeleza e no servizo é onde estás ti, SEÑOR, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.
ü Por non saber actuar con xenerosidade para cos demais, CRISTO, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.
ü Porque nos tira máis achegarnos aos poderosos que deixarnos acompañar polos sinxelos, SEÑOR, QUE ASENTEMOS A VIDA EN TI.
PALABRA ENRAIZADA
Ø A pedra refugada é agora esquinal. Os paradoxos da vida lévannos a que moitas veces se teña dado o que nos dicían tanto a primeira lectura coma o salmo responsorial; é dicir, que aquilo ou a aqueles que temos refugado, rexeitado ou desprezado, pasado o tempo dámonos conta da súa importancia ou da súa necesidade. Non nos ten pasado iso moitas veces? Pois disto é do que hoxe nos fala a primeira lectura e máis o salmo: da necesidade de ir superando a tentación de arrimarnos aos que nun momento concreto están na cresta, dos que mandan e toman decisións. E ademais, de facelo sen reflexionar se o que están a facer é ou no correcto; se as decisións que toman son ou non xustas. Porque se caemos nas súas redes, e como todo isto –desenganémonos- é efémero, cando deixen de estar na cresta, arramplarán tamén con nós. E diremos: se eu soubera... pero xa será tarde. Para evitar iso a chamada que nos fai a lectura é a aprender a valorar o que cada un aporta, prestar atención a canto os demais din –sexan importantes ou non– recoñecer que a bondade e o exemplo das persoas non está nos focos do famoseo –político, relixioso, cultural...– senón no recoñecemento da igualdade e o respecto que nos debemos dar uns aos outros. Deste xeito non teremos que rexeitar a ninguén, e todos nos sentiremos pedras do esquinal sobre as que sustentar ese fermoso edificio que chamamos o noso mundo, a nosa sociedade. Sen deixar que sexan os poderosos os que secuestren a nosa capacidade de decisión.
Ø Chamounos fillos. Superar a tentación de idolatrar aos que, segundo os criterios que marcan outros de xeito interesado, son importantes, fainos persoas cos pés no chan e coa capacidade de poder mirarnos aos ollos uns aos outros sen medo nin complexo algún. E iso é así porque somos fill@s e compartimos o mesmo Pai: Deus, que nos fai iguais desde o amor. Por iso podemos falar non de memoria e como palabra baleira, senón con convencemento e sabendo o que dicimos: que somos irmáns, e coma tal familia. Unha familia na que non todos temos por que pensar o mesmo e ter os mesmos criterios, pero si onde debemos querernos, axudarnos e loitar para que a dignidade, o respecto e a igualdade ninguén nola quite. E se se dera o caso de que pasase iso, non deixar de denunciar e esixir que a igualdade está por riba de actuacións interesadas e que buscan aproveitarse uns dos outros, especialmente dos máis débiles. Os fillos querémonos, axudámonos e sabemos estar cando se nos necesite, sen que iso supoña esixir que pensemos, digamos ou decidamos tod@s o mesmo. Somos libres e plurais porque así o quixo Deus.
Ø Coñézoas e coñécenme. A igualdade que compartimos no Pai Deus vai facendo que pouco a pouco tomemos conciencia de que temos moitas cousas en común. E a pouco que pensemos, estas serán moitas máis das que nos separen ou distancien a uns dos outros; o que producirá que cada vez máis nos vaiamos coñecendo, querendo e axudando. Sabendo que non estamos solos nesta tarefa, que alguén vai coidando e termando de nós sen deixarnos ao pairo: Xesús. O Pastor bo que non deixa que nos perdamos e que cando vén o lobo sabe facerlle fronte. Neste día do Bo Pastor, pidámoslle a Xesús que tamén nós saibamos coidar uns dos outros, non creando muros de separación entre nós, senón pontes que nos unan e posibiliten pasar por eles sen medo nin desconfianza. Só quen é capaz e de entendelo e ilo facendo posible responde ao que dixo El.Que en palabras moi comprensibles do Papa Franciso supón “cheirar a ovella”; é dicir, facer nosas, e sen prexuízos, as miserias, as dores, tamén a esperanzas e ilusións dos homes e mulleres do noso tempo. O exemplo do mellor dos pastores é para nós guieiro para poder ir camiñando.
FRATERNIDADE ORANTE
Compartamos agora a nosa oración comunitaria, poñendo nas mans de Deus a vida, os proxectos, as ilusións e tamén as esperanzas. Fagámolo dicindo xunt@s:
PASTOR BO, AGARÍMANOS COA TÚA TENRURA
·        Pola Igrexa, presente en  todo o mundo, para que acolla, valore e se axude das diferentes culturas para mostrar a ledicia do Evanxeo, e o transmita por medio de accións que poñan á persoa como centro de toda tarefa pastoral, OREMOS.
PASTOR BO, AGARÍMANOS COA TÚA TENRURA
·        Polas nosas comunidades, para que teñamos sempre oídos atentos a canto nos di a Palabra de Deus, e a convertamos en accións que mostren a cercanía, o agarimo e a ledicia para coas persoas máis necesitadas e menos valoradas, OREMOS.
PASTOR BO, AGARÍMANOS COA TÚA TENRURA
·        Polas persoas que, a pesares da incomprensión e, moitas veces, a ingratitude da maioría, non teñen nin medo nin vergoña a entregarse ao servizo de quen está falto de atención, e se sente abandonado de tod@s. Para que Deus siga a alentar o seu traballo de servicialidade e entrega, OREMOS.
PASTOR BO, AGARÍMANOS COA TÚA TENRURA
·        Polas persoas que con xenerosidade e ledicia, sen caer na tentación de ter cara de vinagre, loitan e se esforzan por facer presente a Xesús, Bo Pastor, co seu testemuño e a súa dispoñibilidade, OREMOS.
PASTOR BO, AGARÍMANOS COA TÚA TENRURA
Neste dia do Bo Pastor, agradecemos, Señor, que sigas acompañando o noso esforzo de responder á túa invitación de non desprezar nin esquecer aos pequenos e descartados por parte do poderosos. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Eu sei
- di o Señor-,
que a misión é arriscada.
Son duros os traballos evanxélicos;
sementar boa semente en terra dura
e limpar os campos de espiños e silvas.
E os froitos, quen sabe?, tan poucos
e con eles, sempre mesturado o xoio.
É dura a tarefa: falar de Deus,
defender ás persoas pobres e oprimidas,
estar coas que perden, coas vítimas,
dicir non ás poderosas e violentas.
Riranse de nós os que mandan,
iran contra nós os que teñen!.
É dura a tarefa: continuar a obra do Señor,
ser testemuñas do evanxeo día a día
e encarnar as benaventuranzas
no noso corazón de pedra.
Por iso, eu estarei con vós,
-di o Señor-,
alentando a forza do Espírito,
e seredes as miñas testemuñas:
profetas, servidores e mártires.
Non se perderá a vosa semente, non;
nin quedará infecundo o voso sangue.
Veredes florecer a xustiza,
aínda que sexa inverno,
máis alá dos vosos soños.
Asegúrovolo.
É dura a tarefa que nos encomendaches, Señor.
Cumpre a túa palabra, non nos deixes a ermo.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel