Ir al contenido principal

Pentecostes 2015


Presenza e alento do Espírito nun xeito de sentir e vivir a fe moitas veces desalentado e pouco crible
Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO

ENTRADA: Que ledicia
LECTURAS: Manda o teu Espírito
OFERTORIO: Veña o teu Reino
COMUÑÓN: Acharte presente
ESCOITA ACTIVA
A festa do Espírito Santo, Pentecostes. Si, hoxe achegámonos ao noso encontro semanal movid@s pola chamada que, nos seus discípulos, nos fai Xesús: ide e entendede. Porque aquí está a clave: entendernos. E cómo nos custa! Falamos moito, pero dicimos pouco. Confundimos utilizar moitas palabras, mesmo ter un vocabulario rico, con dicir cousas con sentido. Por iso neste domingo de Pentecostes poderiamos preguntarnos se somos dos que falamos sen dicir nada; se somos dos que nos gusta que outros falen inda que non entendamos nin prestemos atención; ou se somos dos que falan cando corresponde, sen buscar quedar ben, senón motivar os corazóns para actuar acollendo a forza do Espírito e facendo canto nos corresponde. Porque no facer ben o que temos que facer está sempre presente o Espírito que Xesús nos deixou para mover os corazóns e facer da vida un camiño de diálogo e entendemento activo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Para que non convertamos a fe nunha perda de tempo, senón nunha escoita activa e transformadora por facer ben as cousas, SEÑOR, QUE FALEMOS PARA ENTENDERNOS.
Para que superemos a tentación de oír sen escoitar e de falar sen dicir, CRISTO, QUE FALEMOS PARA ENTENDERNOS.
Para que non nos deixemos levar da intransixencia nin da intolerancia, SEÑOR, QUE FALEMOS PARA ENTENDERNOS.
PALABRA ENRAIZADA
Poderiamos hoxe fixarnos en tres palabras que van aparecendo ao longo das lecturas que temos proclamado, Tres palabras que nos ofrecen un estilo de vida e un camiño polo que somos invitados a ir para acadar ese estilo de vida: inmobilidade, testemuño e entendemento. 
Inmobilidade: Esta é unha tentación que tod@s temos algunha ou moitas veces ao longo da vida. Quedar quietos, pensar e desexar que o que haxa que facer o fagan outr@s. É máis cómodo ver pasar as cousas, situacións e realidades por diante dos nosos ollos que facerlles fronte. Nesta situación estaban os apóstolos despois de que Xesús se fora, nunha espera inactiva e vitimista. Necesitaban que alguén os espoliase, e estando nestas chega o Espírito que os leva a tomar conciencia de que hai que cambiar, moverse, deixar de laiarse ou camiñar na nostalxia do que foi e xa non volverá. E comezan a súa andaina. Non esquezamos: toman conciencia de que seguir a Xesús non é quedarse na dor e na queixa, senón ser proactivos e propositivos, e non esperar que outros o fagan por nós. Se nós non mostramos que a fe é importante na vida, que podemos transmitir aos que non están, non veñen ou se foron?
Testemuño:.Cando somos capaces de perder o medo e mobilizarnos, estamos mostrando que queremos dar razón do que nos move e nos da azos para facerlle fronte a canto veña. E o que vén non sempre é bo. A iso chámaselle testemuño. Dar razón de canto transforma a vida non nun laio permanente, senón nunha acción de grazas persoal e comunitaria que vai converténdoa non no aburrimento dos días que pasan, senón en esperanza por compartir cos demais que Xesús nos abriu un camiño que nos ilusiona, que nos move a facer cousas xunt@s; e que neste camiño non imos solos, que o Espírito vai con nós, que El non deixa que nos veñamos abaixo nas dificultades e terma de nós cando a euforia non nos deixa poñer os pés no chan nas alegrías. Testemuñar é transmitir e trasladar aos demais que a vida paga a pena e que Deus, non só non nos deixa solos, senón que nos ofrece o gozo da presenza do Espírito ao noso lado.
Entendemento: E este traxecto do camiño da nosa vida non o facemos solos, senón en comunidade. Unha comunidade que vai tentando identificar no medio do noso mundo actual as pegadas de Deus; unha comunidade que non deixa que quedemos nas marxes; unha comunidade na que nos queremos e preocupamos uns dos outros; unha comunidade que loita contra a tentación do derrotismo e do aquí non se pode facer nada; pero unha comunidade tamén que sabe poñer freo as nosas euforias puramente afectivas que ás veces nos fan esquecer que os pés teñen que tocar sempre o chan; unha comunidade, que sen ser mellor nin peor cas outras é a nosa, e que hoxe se reúne para poder escoitar esta palabra, reafirmar os seus lazos de solidariedade e entendemento, e que quere facer do diálogo o seu medio desde o que mostrar que nin somos unha secta nin temos que pensar todos igual, senón que nesta familia que chamamos Igrexa cabemos tod@s, e se Deus nos abre a porta e nos invita a entrar, nós non somos quen de pecharlle a quen queira vir e quedar.
FRATERNIDADE ORANTE
Porque non queremos quedar quietos, porque buscamos testemuñar a nosa esperanza, porque estamos dispostos a facer do entendemento o medio polo que os que nos ven se acheguen á persoa e mensaxe de Xesús, dicimos xunt@s:
SEÑOR, NIN INAMOBIBLES NIN ENFRONTADOS, SENÓN TESTEMUÑAS
·      Para que poñamos vista, oído e corazón en canto facemos, esforzándonos por ser unha Igrexa aberta ao vento do Espírito que non se pecha, senón que se abre ao mundo, OREMOS.
SEÑOR, NIN INAMOBIBLES NIN ENFRONTADOS, SENÓN TESTEMUÑAS
·      Para que non deixemos que as nosas comunidades parroquiais se deixen ir pola pendente do consumo de sacramentos e celebracións, sen ser capaces de descubrir que temos que ser comunidades vivas, acolledoras e transformadoras da realidade, OREMOS.
SEÑOR, NIN INAMOBIBLES NIN ENFRONTADOS, SENÓN TESTEMUÑAS
·      Para que pasemos a Palabra hoxe escoitada pola peneira do noso corazón e polo forno da reflexión que coce as ideas ata que maduran para así ofrecelas á mellora do mundo moitas veces esquecido do diálogo, a acollida e o acompañamento, OREMOS.
SEÑOR, NIN INAMOBIBLES NIN ENFRONTADOS, SENÓN TESTEMUÑAS
·      Para que sexamos testemuñas agradecidas pola fe recibida no seo das nosas familias, celebrada nas nosas comunidades parroquiais e ofrecida a quen ten ás persoas como centro e fin e non como medio a quen se engana e utiliza cando interesa, OREMOS.
SEÑOR, NIN INAMOBIBLES NIN ENFRONTADOS, SENÓN TESTEMUÑAS
Grazas, Señor, pola forza e presenza do Espírito que nos volve falar á cabeza e ao corazón para que, poñendo os pés sempre no chan, non deixemos nunca de mirar ao ceo. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
O noso testemuño de crentes chámanos a ser persoas comprometidas na busca da xustiza, a paz e a reconciliación. Este compromiso forma parte da nosa identidade. Non podemos renunciar a esta dimensión da nosa vida. Non podemos cruzarnos de brazos diante da violación dos dereitos humanos, non podemos ser pasivos espectadores diante das diversas formas de violencia. É bo que gravemos na conciencia que temos que saír sempre: “En defensa dos dereitos dos oprimidos, dos irmáns, renunciando á acción violenta, recorramos a medios que, por outra parte, están ao alcance incluso dos máis débiles [...], denunciemos con firmeza toda clase de acción bélica e toda carreira de armamentos [...], sen escatimar traballos e sufrimentos pola edificación del Reino do Deus da paz” (art. 69 das Constitucións dos franciscanos).
Na situación actual, que nos está pedindo o Evanxeo, para que sexamos, aquí e agora, testemuñas e promotores de xustiza, paz e reconciliación? Cal é a nosa achega específica como seguidores de Xesús á promoción da xustiza, a paz e a reconciliación? Cómo respondemos ás chamadas que nos chegan do noso mundo? En que temos que cambiar para ser verdadeiras testemuñas activas e na busca do entendemento?
Temos sido chamados para evanxelizar. Falar de evanxelización é, polo tanto, falar da nosa resposta á acollida do Espírito. Aquí está a nosa vocación e a nosa razón de ser desde a Igrexa e para o mundo. O Espírito é o que nos empurra a elo. A nós correspóndenos simplemente responder a esa invitación e esa chamada.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel