Ir al contenido principal

Trindade 2015

UNHA FESTA DESDE A POLIFONÍA DE DEUS PARA UN MUNDO CHAMADO A ABANDONAR O MONOCROMATISMO 
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Benaventurados/Xesús é Señor
OFERTORIO: Eu soñei
COMUÑÓN: Ide e pregoade
ESCOITA ACTIVA
Hoxe celebramos a festa da Santísima Trindade, a festa na que o Deus cristián se nos manifesta como presenza permanente ao noso lado. O Pai que nos escolle para ser o seu pobo, o Fillo que nos invita a seguilo e o Espírito Santo que nos alenta, desde o noso camiñar como Igrexa, para que superemos a tentación do pesimismo e a sensación de fracaso. Por iso dicimos tamén que é a festa da polifonía de Deus; é dicir, El ofrécenos moitas músicas para que poidamos interpretar a peza cuxa única letra é: amádevos uns aos outros e ide e anunciade.
Ben aprendida a letra, esforcémonos por poñerlle sempre músicas que nos falen de xustiza, igualdade, dignidade, respecto e solidariedade. Só así entenderemos por que a celebración de hoxe é unha invitación a mirar ao mundo con ollos de cambio, renovación e compromiso.
Poñámonos logo na súa presenza para sentir a tenrura da súa achega a nós.

CORAZÓN MISERICORDIOSO
Porque interpretamos a partitura da mensaxe de Xesús pensando que somos únicos e que non hai ninguén mellor ca nós, SEÑOR, QUE A COR DA NOSA VIDA SEXA A ESPERANZA.
Porque seguimos sendo de pensamento único e excluínte, CRISTO, QUE A COR DA NOSA VIDA SEXA A ESPERANZA.
Porque nos custa entender que todos somos necesarios, pero ninguén imprescindible, SEÑOR, QUE A COR DA NOSA VIDA SEXA A ESPERANZA.
PALABRA ENRAIZADA
O corazón para os xudeus desenvolve a función do que para nós é a conciencia: o lugar da reflexión, do discernimento desde onde se toman as opcións radicais da vida de cada un de nós. Poderiamos dicir que os xudeus consideraban o corazón como a sede da moralidade. É polo tanto desde aí desde onde temos que entender as palabras que acabamos de escoitar do libro do Deuteronomio, nas que se nos chama a non facer as cousas desde o arrouto, senón con reflexión; dedicándolle, porque son importantes para nós, tempo; pois só con tempo podemos pensar ben e descubrir que é o importante e que o secundario, o accidental. O malo é que as voces que máis imos escoitando parece que teñen moita présa, e falan desde a premura e o xa. E ben sabemos: un xa que non ten continuación no despois virá é un xa que se esgota e morre, porque non ten mañá. Nós si temos mañá: o que nos propón Deus, e cara ao que nos tende a man. Pero temos que ilo desenvolvendo xa desde o aquí, sen que iso supoña esgotarse no xa; ao contrario, o xa do aquí é o comezo do que será sentir a felicidade de sabérmonos escollidos por quen nos considera a súa herdade, e coma tal, participantes da súa mesma plenitude. Ese é o Señor, o mesmo Señor do ceo que nos pide implicármonos en serio nas cousas da terra.
Deixémonos logo guiar por este Deus que nos ofrece a forza do Espírito coma sopro que nos vai empurrando no percorrer da nosa vida. Un Espírito que nos move cara á liberdade. Unha liberdade que non é destino, senón capacidade de decisión; posibilidade de elección e responsabilidade na acción. O que nos converte en persoas, non cousas nin monicreques aos que lles moven os fíos, en protagonistas da nosa propia vida. E desde a que respondemos non movidos polo temor e o medo, senón na confianza do Deus que nos quere, non segundos, senón protagonistas da nosa propia vida. 
E diante desta escolla, a dúbida convértese en confianza; e o temor en acollida. Superemos os medos e as dúbidas, como fixeron os apóstolos, e comecemos a responder ao seu envío, porque no ide e ensinade, está a razón de ser hoxe, no medio dun mundo que se mostra indiferente e ausente fronte a Deus, testemuñas verdadeiramente agradecidas dun proxecto de salvación diante do que non nos deixa nunca solos; ao contrario, ofrécesenos para estar con nós, e deste xeito, ante as dificultades sabernos acompañados e alentados. Respondamos entón ao envío de Xesús coa resposta sincera e real para facer do mundo reinado crible da súa mensaxe de amor. Non sexamos tamén nós dos que se deixan vencer polas dúbidas e dificultades.
FRATERNIDADE ORANTE
Neste día no que Deus se nos mostra como Pai que acolle, como Fillo que ama e como Espírito Santo que acompaña, unamos tamén nós os corazóns para que nunha mesma polifonía orante digamos xunt@s: 
QUE AS NOSAS COMUNIDADES SE CONSTRÚAN DESDE A PLURALIDADE E O RESPECTO
Pola Igrexa, para que sexa comunidade na que tod@s poidan sentirse acollid@s, sen que ninguén se sinta descartad@ nin ignorad@, OREMOS.
QUE AS NOSAS COMUNIDADES SE CONSTRÚAN DESDE A PLURALIDADE E O RESPECTO
Para que nas nosas comunidades aprendamos a valorar o que os demais nos aportan, e deixemos de queixarnos e criticar cando alguén non pensa coma nós, OREMOS.
QUE AS NOSAS COMUNIDADES SE CONSTRÚAN DESDE A PLURALIDADE E O RESPECTO
Para que aprendamos a ir valorando os pequenos pasos de cada día, sen caer na tentación de pensar grandes e irrealizables proxectos que, por non poder cumprilos, acaban por decepcionarnos e converternos en insatisfeitos permanentes, OREMOS.
QUE AS NOSAS COMUNIDADES SE CONSTRÚAN DESDE A PLURALIDADE E O RESPECTO
Señor, que co esforzo de tod@s consigamos facer das nosas comunidades espazos onde poidamos expresarnos con liberdade e sentirnos acollidos a pesares das nosas discrepancias. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Dinos o Papa Francisco que: “Toda a vida e a misión da Igrexa dependen do Espírito Santo; El realiza todas as cousas... O Espírito Santo fai a unidade da Igrexa: unidade na fe, unidade  na caridade, unidade na cohesión interior. A Igrexa e as Igrexas están chamadas a deixarse guiar polo Espírito Santo”. Por iso, na forza do Espírito Santo, na iniciativa de Deus Pai e na invitación ao seguimento do Fillo, dicimos que o amor achega, namentres o odio destrúe. Camiñemos logo no amor porque:
o amor sorrí, o odio gruñe;
o amor atrae, o odio rexeita;
o amor confía, o odio sospeita;
o amor entenrece, o odio enardece;
o amor canta,o odio espanta;
o amor tranquiliza,o odio altera;
o amor garda silencio, o odio vocifera;
el amor edifica,o odio destrúe;
o amor sementa, o odio arranca;
o amor espera, o odio desespera; 
o amor consola, o odio exaspera;
o amor suaviza, o odio irrita;
o amor aclara, o odio confunde;
o amor perdoa, o odio intriga;
o amor vivifica, o odio mata;
o amor é doce; o odio é amargo;
o amor é pacífico; o odio é explosivo;
o amor é veraz, el odio é mentireiro;
o amor é luminoso, o odio é tenebroso;
o amor é humilde, o odio é altaneiro;
o amor é sumiso, o odio é xactancioso;
o amor é manso, o odio é belicoso;
o amor é espiritual, o odio é carnal;
o amor é sublime, o odio é triste.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel