UN REI DE SERVIZO NUN MUNDO PRECISADO DE ACOLLIDA E ESCOITA: XESÚS CRISTO
CANTO GOZOSO
· ENTRADA .- Que ledos hoxe estamos ( )
· LECTURAS .- Moito me alegrei ( )
· OFERTORIO.- Na nosa terra ( 36 )
· COMUÑÓN.- No colo de miña nai
ESCOITA ACTIVA
Remata hoxe o ano litúrxico que comezabamos o primeiro domingo de Advento, hai xa un ano. Un ano de ledicias e tristuras, de esperanzas e desacougos, de loitas e cansazos, pero sempre guiados pola forza e a presenza de Xesús o Mestre, aquel que pasou facendo o ben e tendendo a man a quen ía atopando ao longo do camiño.
E hoxe, como remate deste camiñar, celebramos a festa de Cristo Rei coa que queremos poñer de manifesto que o seu reinado, ese que nos chama a construír cada día co noso xeito de vivir e facer as cousas cada día, non é un Reino ao uso. É un Reino de fraternidade e humanidade, un Reino que pon ás persoas no centro. E canta falta nos fai hoxe!
Traballemos logo cada día para que, alí onde esteamos, saibamos testemuñar, co noso actuar, que o reinado de Deus so será posible se nós somos quen de facer da nosa vida tarefa permanente de amor, paz e xustiza.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
· Polas veces nas que temos confundido o reinado de Deus con poder e autoritarismo. SEÑOR, QUE VEÑA O TEU REINO.
· Polas veces nas que o diálogo e a escoita non guiaron o noso camiñar. CRISTO, QUE VEÑA O TEU REINO.
· Polas veces nas que convertemos o teu Reino en dominio e control dos demais. SEÑOR, QUE VEÑA O TEU REINO.
PALABRA AGASALLADA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO SEGUNDO DE SAMUEL
Tódalas tribos de Israel foron a Hebrón, xunto a David, para dicirlle:
.- ‑“Aquí nos tes. Nós somos do teu mesmo sangue. Xa de antes, cando Xaúl reinaba sobre nós, eras ti quen conducía a Israel e o Señor tíñache dito: ti pastara-lo meu pobo Israel, ti sera-lo seu xefe”.
Os anciáns de Israel presentáronse, pois, onda o rei en Hebrón. O rei David fixo un pacto alí con eles, diante do Señor, e eles unxiron a David por rei de Israel. Palabra do Señor. Grazas a Deus.
SALMO RESPONSORIAL Sal 121, 1-2.4-5
R/ (1): Imos alegres para a casa do Señor.
Alegreime, cando me dixeron:
imos para a casa do Señor.
Xa están os nosos pés
ás túas portas, Xerusalén,
Alá soben as tribos, as tribos do Señor,
conforme o costume de Israel,
para festexa-lo nome do Señor.
Alí están os tribunais da xustiza,
a sede da casa de David.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS COLOSENSES
Irmáns e irmás:
Dámoslle gracias ó Pai que nos fixo merecentes de participar na herdade dos santos, na luz.
Porque El arrincounos da unlla das tebras
para nos pasar ó Reino
de seu Fillo querido,
en quen nós atopamos
redención,
o perdón dos pecados.
El é a imaxe do Deus invisible,
de toda criatura el é o primeiro nacido,
e por medio del fixéronse as cousas,
as da terra e tamén as do ceo,
as vistas cos ollos,
as por eles non vistas;
señoríos sexan ou ben maxestades,
sexan principados, tamén potestades;
el é modelo e fin
do universo creado.
Antes ca todo está el,
todo nel se cimenta aínda hoxe.
É tamén a cabeza do corpo
‑o corpo é a Igrexa‑.
El é o principio,
o primeiro en nacer de entre os mortos,
de xeito que en todo
sexa sempre o primeiro.
Porque nel quixo Deus habitar
coa súa total plenitude:
reconciliar así o universo
consigo, por el;
e no sangue da cruz
poñer paz entre os seres da terra
e do ceo, servíndose del. Palabra do Señor. Grazas a Deus.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Os xefes moqueábanse de Xesús, dicindo:
‑A outros salvounos. Pois que se salve agora el, se é o Mesías de Deus, o Elixido.
Tamén os soldados se burlaban del, e achegándose ofrecíanlle vinagre, dicindo:
‑Se ti e-lo rei dos xudeus, sálvate a ti mesmo.
E había un letreiro enriba del: “Este é o rei dos xudeus”.
Un dos bandidos que estaban crucificados, insultábao tamén:
‑¿Non es ti o Mesías? Pois sálvate ti e sálvanos a nós.
Pero contestoulle o outro, reprendéndoo:
‑¿Seica non temes a Deus, ti que sófre-la mesma condena ca el? Nós, polo menos, recibímo-lo que merecemos, pero este non fixo mal ningún.
E dicíalle:
‑Xesús, lémbrate de min cando volvas coma rei.
Xesús respondeulle:
‑Asegúroche que hoxe estarás comigo no paraíso. Palabra do Señor
PALABRA REMOÍDA
· Rezabamos no salmo que o encontro no templo, a casa do Señor, é motivo de alegría e gozo. O gozo de saber que non imos sos, que camiñamos de xeito individual, que non imos cada un de nós como se os demais non existiran. Porque a fe, gústenos ou non, é sempre unha proposta comunitaria, de participación, de reunión da asemblea para celebrar, compartir, agradecer e sabernos pertencentes a un mesmo proxecto; o proxecto de Xesús. Un proxecto que está guiado pola busca de todo canto faga posible que as persoas non sexamos tratadas como se foramos cousas. E iso é así porque somos dignidade, e desde ela merecemos respecto, atención, acollida e acompañamento. Alegrémonos entón de estar hoxe aquí vivindo e celebrando que a nosa fe aquece o corazón, alenta o noso camiñar e anima a nosa solidariedade.
· E este pulo que a fe nos ofrece lévanos a aprender a camiñar non desde a soberbia ou o control e dominio dos demais, senón dese a sinxeleza e a humildade de quen sabe que non está por riba de ninguén e sempre ao servizo de quen o precise. E iso, como acabamos de escoitar en Palabras de Paulo, é sempre motivo de acción de grazas. A gratitude de quen vai tendo unha mirada de compartir, de camiñar xuntos, de actuar sinodal e creativo. E como precisamos hoxe ter actitudes de gratitude! Porque parece, só parece, que sempre hai obriga de que todo teña un prezo, que nada é posible se non median intereses materiais. Fronte a este mirar interesado e utilitarista, construír o Reino de Deus é sempre unha invitación a saír ao encontro, acompañar, preocuparse por tender pontes e derrubar muros. E esta é a urxencia desde a que na festa deste domingo nos chama Xesús a camiñar. Deixemos atrás a identificación do reino con pazos e princesas, e comecemos a camiñar por camiños que nos fan iguais na busca de canto nos encontra para que a nosa vida sexa canto de esperanza liberadora e non de escravitude encadeada.
· E diante daquelas persoas que non acaban de entender que a fe non é unha abstracción nin tampouco unha invención que tranquiliza a nosa conciencia, demostremos co noso xeito de actuar no medio do mundo que sendo persoas de fe somos quen de coidar do mundo, casa común compartida, e desenvolver proxectos e propostas que melloren a vida das persoas; e de unirnos a quen tendo paixón polos humanos e polo humano, busca que o horror da violencia, o desespero da enfermidade, a inxustiza de quen non ten vai desaparecendo garzas á unión compartido dun proxecto de amor pola xente, sen importar nin a súa condición social nin canto posúe, senón o compartir a paixón por todo canto engrandece á persoas e a acompaña a superar retos que nos leven a saír das nosas zonas de conforto que so nos poden levar a unha fe ritualizada e afastada de canto fai sufrir. O Reino de Deus é, ten que ser sempre, liberador. E nós non podemos ser outra cousas que mans, pés, corazón na busca desta liberación persoal e colectiva.
COMPARTINDO A ORACIÓN
Na procura do reinado de Deus, por medio e a través, do noso actuar verdadeiramente xusto e igualitario, rezamos dicindo: Que a fraternidade sexa o noso guieiro.
· Para que a Igrexa sexa verdadeira comunidade que alente á creatividade e estimule unha vivencia liberadora, gratuíta e igualitaria das relacións entre nós. Oremos. QUE A FRATERNIDADE SEXA O NOSO GUIEIRO.
· Para que esteamos sempre en disposición de colaborar nas nosas parroquias, para facelas verdadeiros berces onde todas e todos nos sintamos acollidos. Oremos. QUE A FRATERNIDADE SEXA O NOSO GUIEIRO.
· Para que vaiamos deixando co noso actuar, sinais de que o reinado de Deus non é algo teórico, senón posible a través do noso comportarnos con honestidade, xustiza e trato igualitario. Oremos. QUE A FRATERNIDADE SEXA O NOSO GUIEIRO.
Señor, grazas por invitarnos a ser traballadores e traballadoras do teu reino. Por Cristo o noso Señor. Amén.
DEIXÁNDONOS GUIAR POR EL
“ O reino de Deus non se establece no mundo “pola violencia”, senón que “crece e propagase con paciencia e mansedume”.
O Reino de Deus constrúese día a día e xa ofrece os seus froitos de conversión, purificación, amor e consolación entre a humanidade nesta terra. É algo realmente fermoso construír este Reino de Deus que nace día a día! Non para destruír, senón para construír!" (Francisco)
Comentarios