Ir al contenido principal

Pedro e Paulo 2008

“As veces as ideas son coma eses zapatos vellos que nos resistimos a tirar porque nos resultan comodísimos. Hai ideas que de tanto usalas adquiriron xa a forma do noso corpo. Dentro delas non nos pode pasar nada e por iso defendémolas a morte. O malo é que, na mesma medida na que nos protexen do contorno hostil, tamén nos limitan. Por iso hai que ter o valor de cambiar de zapatos, de poñer en cuestión as opinións que utilizamos coma un dogma de fe para protexernos da incertidume.” ( J.J.Millás)

Unha vida marcada polo testemuño: quen di a xente que son eu?
Pórtico
Somos conscientes de que non debemos andar sempre coa mesma roupa nin cos mesmos zapatos; porque sabemos que temos que cambiala, inda que nos sexa moi cómoda, para lavala, aireala, ou porque está vella e rachada e é necesario retirala. Do mesmo xeito sabemos que, nas cuestións da fe, tamén necesitamos renovar as súas formas e xeitos de expresala. Como dicía Xoán XXIII, necesitamos de cando en vez abrir as “ventás para que entre aire limpo”. As formas fanse vellas e co paso do tempo, moitas veces incomprensibles. Sabemos que a fe é importante, para nós, mesmo necesaria, pero tamén sabemos que temos que perder o medo a renovala para poder vivila con máis e mellor fidelidade, non ás formas, senón ao seguimento, á persoa de Xesús.
Que os testemuños de Pedro e Paulo sexan para nós estímulo ilusionado de transformación.

Perdón
  • Porque a osa vida non reflexa o que cremos e ao contrario separamos o día a día da vivencia da fe, SEÑOR, QUE CONSTRUAMOS A FE SOBRE ROCHA FIRME.
  • Porque renunciamos a ser testemuñas da túa mensaxe cos veciños, compañeiros de traballo e membros da nosa familia, CRISTO, QUE CONSTRUAMOS A FE SOBRE ROCHA FIRME.
  • Porque nos dá demasiado medo renovar as maneiras e xeitos de expresar a fe, e preferimos camiñar nas rutinas e nas falsas seguridades, SEÑOR, QUE CONSTRUAMOS A FE SOBRE ROCHA FIRME.

Remuíño
Pedro e Paulo son dúas testemuñas sinceras e fieis de que é posible seguir a Xesús con radicalidade pero tamén con creatividade. Eles, vivindo en dous mundos totalmente distintos en todo: formación, ámbito familiar, laboral, relixioso... descobren e entusiásmanse coa persoa e a mensaxe de Xesús. Son moi diferentes, pero teñen en común o fundamental. O outro, o secundario, a roupaxe externa terá que poñerlla cada un; e nisto van aparecendo os matices, as diferenzas, a pluralidade positiva e liberadora que existe na Igrexa, por iso dicimos, e facémolo convencid@s, que aquí cabemos tod@s. Pedro e Paulo saben disto, e non renuncian a esa visión ampla e positiva, sérvelles para seguir mellor a Xesús, e para achegar tamén a El a moit@s máis. Fronte da tentación, tan de moda hoxe, de uniformizalo todo, para converternos en persoas robotizadas, miméticas nas formas pero baleir@s por dentro, era unha tentación na que nin Paulo in Pedro caeron.Por que a nós nos dá tanto medo entender e vivir nesta pluralidade?. Non será porque a nosa fe é unha fe de formas e ritos, e non de conviccións e seguimento?. A que temos medo?. Nós, a quen temos que anunciar é a Cristo, todo o demais é accesorio, só son medios para entendelo e seguilo mellor. Deixemos atrás as fidelidades ás formas, e comecemos a camiñar coma verdadeiros evanxelizadores.
Este esforzo tamén nos levará, como levou a Paulo, a poder dicir que temos corrido ata a meta, que nos temos esforzado en anunciar a Cristo, que temos posto todo o noso esforzo para facer chegar a mensaxe de Xesús aos que están ao noso redor. Tanto a aqueles con quen compartimos a fe, como a aqueles aos que nos une o compromiso pola humanización de persoas e sociedades. Diante deles seriamos as mellores testemuñas do Resucitado –misericordia quero e non sacrificios-, unhas testemuñas que rexeitan impor a súa visión, o seu xeito de ver e entender as cousas aos que non pensan coma nós, pero non por iso renunciamos a vivir valores, actitudes e convicións que consideramos fundamentais para o seguimento de Xesús. Non impondo, senón vivindo e testemuñando, por si os demais, vendo en nós alegría, compromiso, ilusión e esperanza, descobren a mensaxe sempre nova e liberadora de Xesús. Deste xeito, e coma Paulo, poderemos dicir sen vergoña e cheos da forza do Espírito: mantivemos a fe!
Xuntos, non só Pedro, senón tamén con Pedro, iremos edificando a nosa igrexa non sobre o alicerce do medo, a coacción, o autoritarismo e a ansia de dominio e poder, senón –somos na casa de Deus pedras vivas–escoitando, servindo e facendo comunitariamente o camiño. Solos non iremos moi lonxe, xuntos construiremos igrexa de presente sempre aberta e sen medo ao futuro. De nós, do noso talante, vai depender que a igrexa siga estando presente no mundo, non para ensombrecelo, senón para facelo crecer en humanidade solidaria. Construír Igrexa non é sinónimo de servilismo, senón de participación. As pedras, os cimentos non son todos iguais, hainas máis grandes e máis pequenas, pero todas son pedras e necesarias na cimentación. Cómo nos custa entendelo!

Oración da comunidade
Abramos mans e corazón a Deus que nos chama a ser testemuñas no noso mundo e digamos:
QUE O NOSO TESTEMUÑO SE ENCHA DE ESPERANZA
Pola Igrexa, para que non teña medo a levar ás persoas a Xesús, renunciando a un estatus privilexiado e a un dominio das conciencias e polo contrario se presente como unha man máis que une e non exclúe ou rexeita, OREMOS.
QUE O NOSO TESTEMUÑO SE ENCHA DE ESPERANZA
Polas nosas comunidades, para que non teñan medo nin poñan dificultades a canto leve a coñecer máis e mellor a Cristo, OREMOS.
QUE O NOSO TESTEMUÑO SE ENCHA DE ESPERANZA
Por todos nós, para que descubramos en Xesús o amor de Deus que vén ás nosas vidas, e o transmitamos xenerosamente, especialmente en tantas situacións de dor e de morte: enfermidades, abandono, marxinación, descrédito, pobreza, soidade... OREMOS.
QUE O NOSO TESTEMUÑO SE ENCHA DE ESPERANZA
Grazas, por invitarnos unha vez máis a ser testemuñas da túa mensaxe no medio do noso mundo e entre a nosa xente.P.X.N.S. Amén.

REFLEXIÓN
Salmo para Dar a Vida

Señor, dáme a valentía
de arriscar a vida por Ti,
o gozo desbordante
de gastarme no teu servizo.
Dáme, Señor, ás para voar
e pes para camiñar
ao paso das persoas.
Entrega, Señor, entrega
para "dar a vida"
dende a vida,
a de cada día.
Infúndenos, Señor,
o desexo de darnos e entregarnos,
de deixar a vida
no servizo aos débiles.
Señor, fainos construtores da túa vida,
propagadores do teu Reino,
axúdanos a poñer a tenda no medio das persoas
para levarlles o tesouro
do teu amor que salva.
Fainos, Señor, dóciles ao teu Espírito
para ser conducidos
a dar a vida dende a cruz,
dende a vida que brota
cando o gran morre na terra

CANTOS
  • ENTRADA: Onda ti corremos os teus fillos
  • LECTURAS: Señor Xesús
  • OFERTORIO: Xurdirá
  • COMUÑÓN: Acharte presente na vida

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel