Ir al contenido principal

3 Pascua 2012

TESTEMUÑAS DA ESPERANZA

PÓRTICO

Lémbrasenos nos textos que hoxe imos proclamar que a fe que compartimos non se impón a través de leis, normas ou mandatos, senón desde o testemuño. Os cristiáns damos razón da nosa esperanza, das nosas ilusións ou do sentido da vida non pola imposición nin o medo, senón desde a acollida gozosa e libre da mensaxe que nos deixou Xesús. Unha mensaxe que El vivira primeiramente, e da cal os seus seguidores foron aprendendo. Logo nós, estamos chamados a ser, entre os amigos, os compañeiros de traballo, as persoas da familia. os veciños.... as testemuñas da resurrección de Xesús; non con grandes sermóns ou palabras ilustradas pero pouco comprensibles, senón coa maneira sinxela, leda, gozosa e sempre chea de positividade do noso testemuño. Que a pascua sexa tempo para ir comezando a rodar neste camiño.

PERDÓN

  • Polas veces nas que nos faltaron ilusión e ledicia á hora de dar testemuño da nosa fe, SEÑOR, QUE A TÚA ESPERANZA ACOMPAÑE OS NOSOS PASOS.
  • Polas veces nas que reducimos a expresión da fe a un simple cumprimento de obrigas ou normas, e non ao gozo de atoparnos contigo, CRISTO, QUE A TÚA ESPERANZA ACOMPAÑE OS NOSOS PASOS.
  • Polas veces nas que os prexuízos non deixaron que tenderamos pontes de perdón e misericordia cara ás persoas das que nos tiñamos distanciado, SEÑOR, QUE A TÚA ESPERANZA ACOMPAÑE OS NOSO PASOS.

REMUÍÑO

Nós somos testemuñas: Si, o libro dos Feitos dos Apóstolos lémbranos algo que tiñamos/temos un pouco esquecido: que hoxe as testemuñas de Xesús somos nós. Non é a historia da Igrexa, coas súas luces e sombras, tampouco o nome dos santos e santas que enchen os día do calendario, tampouco os grandes documentos de Bispos, papas ou teólogos, e moito menos os sermóns e homilías dos que cada semana nos predican. Non, as verdadeiras testemuñas de Xesucristo somos cada un e cada unha de nós. Pero non unhas testemuñas de palabras, senón unhas testemuñas de vida; unha vida coa que lle imos dicindo aos demais por que cremos, como nos axuda a fe, e canto nos aporta para seguir mirando ao futuro sen medo e encarando o presente con esperanza. Sobran palabras, xa pasou o tempo delas. Hoxe o que necesitamos son historias vivas nas que mostremos que cremos no amor, que somos capaces de poñelo en práctica con quen está necesitado, que é posible abrir claros por moi pechado e cheo de nubes baixas que estea o ceo. Por iso e para iso, somos testemuñas de algo grande que non só pronunciamos cos beizos, senón que vivimos cada día da nosa vida no que facemos e como o facemos: o amor.
En paz déitome e logo adormezo, porque só ti, Señor, me dás seguridade: E se cremos no amor, entendemos a razón que nos leva a rezar agradecendo a oración do salmo responsorial. Deitámonos en paz porque nos sentimos agarimados, protexidos e acompañados por Deus. Ese é o diálogo co que cada día comezamos unha nova xornada: porque me dás seguridade, eu vivo en paz: comigo e cos demais. A paz que vai xermolando no corazón e que non ten dobre cara nin busca quedar ben, senón que se sente no profundo da vida de cada un de nós, porque esa paz dánola Cristo. E a paz de Cristo non nos leva a ter mala conciencia, senón que nos fala de persoas, de respecto para esas persoas, de valores e actitudes nas que se mostren que a sinceridade, a preocupación desinteresada, a compaña compartida, a verdade expresada non son ficións nin maneiras de buscar quedar ben, senón vivencias profundas que cremos e poñemos en práctica. E iso é o que nos fai poder durmir tranquilos e en paz, sen pesadelos nin remorsos. Quen senón nos pode logo dar esa seguridade, máis ca Xesús resucitado!.
Recoñecérano ao partir o pan: Por iso estamos aquí, porque coma os seguidores da primeira hora, tamén nós o recoñecemos ao partir o pan. Pan da eucaristía, pan de amor, pan compartido, pan escoitado, pan vivido, pan, pan, pan, sempre o pan do Deus que non quixo quedar na morte, senón que abriu camiño de novidade e renovación. E esa novidade e renovación é a que nós temos que proclamar cada día, e á que hoxe, desde esta celebración, somos invitados. O que nos vai axudar a botar tamén fora de nós o medo e máis o susto, do mesmo xeito que lles pasou aos que entenderon que resucitar é vivir de novo e en esperanza.
Vós seredes testemuñas de todo isto: A Eucaristía é para un crente momento de encontro, experiencia compartida de solidariedade e gozo persoal e comunitario da presenza de Deus. No partir e compartir o pan, ábresenos a tod@s nós unha invitación e unha urxencia: alí onde esteamos debemos facer o mesmo que fixo Xesús. El deuse aos demais, nós, non podemos facer outra cousa máis que darnos a quen poida necesitarnos. Iso porá de manifesto que o partir o pan é para nós unha praxe, un xeito habitual e cotián de responder á misión que se nos encomendou.
ORACIÓN da COMUNIDADE
Poñamos á carón da luz pascual que nos fai presente a Cristo a nosa oración e a nosa acción de grazas, para que El se faga tamén compañeiro da nosa andaina cotiá e digamos:
QUE A TÚA PRESENZA, SEÑOR, SEXA LUZ PARA NÓS
  • Teñamos presente hoxe na nosa oración ás persoas que conforman as comunidades cristiás dun cabo ao outro do mundo, para que saibamos sempre sentírmonos Igrexa enchoupada de esperanza e con gañas unir esforzos con quen busca o respecto e a dignidade das persoas, OREMOS.
QUE A TÚA PRESENZA, SEÑOR, SEXA LUZ PARA NÓS
  • Lembrándonos das persoas das nosas comunidades parroquiais, encomendemos neste momento a aquelas que están enfermas, viven solas, se senten desacougadas ou están a pasar por un momento de dificultade económica, familiar ou laboral. Por todas elas, OREMOS.
QUE A TÚA PRESENZA, SEÑOR, SEXA LUZ PARA NÓS
  • Fagamos o esforzo de converter a nosa oración en comunicación e diálogo con Deus desde o mundo do que formamos parte, e agradezamos a súa invitación a ser comunidades onde nos queiramos, axudemos, respectemos e nos esforcemos por non caer na indiferenza nin na exclusión de quen non pensa ou non actúa coma nós, OREMOS.
QUE A TÚA PRESENZA, SEÑOR, SEXA LUZ PARA NÓS
Grazas, Señor, por este momento no que nos chamas a poñer nos nosos beizos a oración desde a que lembrar a tantos irmáns e irmás que comparten con nós un corazón disposto a amar. P.X.N.S. Amén.
REFLEXIÓN
Xesús envíanos. Esta misión é hoxe urxencia diante das dificultades e problemas polos que están a pasar moitas persoas en moitas partes do noso mundo, preto pero tamén lonxe de nós, por iso o seu ide chámanos :
Para encher a terra de luz
Para sementar ledicia e esperanza
Para proclamar misericordia e perdón
Para traballar pola paz
Para consolar aos que sofren
Para evanxelizar aos pobres
Para ser testemuñas de resurrección
Para asegurar que Deus nos ama e que a vida consiste en amar
(Sobre un texto de Cáritas, Cuaresma Pascua 2012)
CANTOS
· ENTRADA: Ti es camiño
· LECTURAS: Xesús é Señor
· OFERTORIO: Douvos un mandato
· COMUÑÓN: Eu soñei

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel