Ir al contenido principal

25 Domingo TO C 2016

QUE APROVEITEMOS A FORZA DA NOSA PALABRA PARA DENUNCIAR O ABUSO, A ADULACIÓN E O ESQUECEMENTO DOS QUE SON TRATADOS CON MENOSPREZO. HOXE TÓCANOS A NÓS, SER OS PROFETAS DO NOSO TEMPO!
Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO

ENTRADA: Camiñando pola vida (Nº 9)

LECTURAS: A túa palabra (Nº 25)
OFERTORIO: Eu soñei (Nº 38)
COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas (Nº  50)

ESCOITA ACTIVA

De cando en vez, tod@s necesitamos que alguén nos estimule o corazón e a cabeza, porque co paso do tempo a desidia, o costume, a inercia e a falta de ilusión, lévannos a caer nunha especie de abatemento no que todo nos dá igual, como se nos esvarase. Os textos da Palabra de Deus que hoxe imos ler nesta celebración queren ser ese alguén que nos faga caer na conta de que o mundo non é plano; que nel non pasa nunca nada; que a realidade é de outro xeito distinto a como nola contan.
Dispoñamos, logo, todo o noso ser para participar deste encontro comunitario. Saiamos del coa forza da esperanza: que temos que esforzarnos e loitar por acadar un mundo mellor, que terá a súa plenitude final e para sempre ao lado de Deus.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

*  Para que non sexamos aduladores dos ricos, senón servidores dos pobres, SEÑOR, DEVÓLVENOS A ILUSIÓN.
*  Para que aprendamos a servir e non a servírmonos dos demais; CRISTO, DEVÓLVENOS A ILUSIÓN.
*      Para que saibamos ser sinxelos, alegres e preocupados polo que lle pasa a quen temos ao lado; SEÑOR, DEVÓLVENOS A ILUSIÓN.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

·      Os textos do profeta Amós poderían considerarse uns textos nos que o autor utiliza unha linguaxe clara, realista e moitas veces dura, tratando de denunciar a incoherencia na maneira de actuar do pobo de Israel. E se facemos memoria das lecturas dos domingos anteriores, lembraremos a sinceridade e a forza coa que lles bota en cara o seu actuar mentireiro, hipócrita e superficial. Na lectura que hoxe temos lido, Amós denuncia a falta de espírito e de preocupación respecto a como o están a pasar os máis pobres e necesitados do pobo. A despreocupación coa que viven, porque eles teñen moito e están ben servidos, lévaos a darlle as costas á realidade. Verdade que esta lectura ten hoxe moita actualidade? Verdade que tamén hoxe, como ocorría no tempo de Amós, os poderosos, os que son insensibles a dor dos demais, os que medran entre enganos e abusos, son incapaces de pensar máis alá de si mesmos e dos seus propios intereses? E isto podemos velo en todos os ámbitos da vida: economía, política, clero, fútbol, periodismo... o “ande eu quente, ríase a xente” lévaos a desconectar do que lle pasa ás persoas normais para situarse por riba de todo e todos, como se os demais non existiran. Amós denunciaba aquela situación. Nós, hoxe, non podemos quedar nin quietos nin calados. Facelo converteríanos en cómplices de toda esta dureza de corazón, falta de sensibilidade e ausencia do recoñecemento da dignidade que Deus nos ten concedido e que leva a que non poidamos darlle as costas nin aos problemas nin ás persoas que senten, sofren e viven estes problemas. Onte, hoxe e tamén mañá, sempre necesitaremos profetas que se rebelen contra a inxustiza e todo intento de esmagar aos débiles. Onte, coma hoxe, os cristiáns temos unha tarefa á que non podemos nin debemos renunciar: sacarlle as cores a aqueles que se cren mellores, máis importantes e superiores aos demais, porque teñen cartos, poder ou minutos en televisión. O Deus cristián é un Deus que nos fala de igualdade, non de superioridade. Non quedemos quedos deixando que as cousas pasen sen esforzarnos por axudar a cambialas. Tod@s, se queremos, podemos facer algo. E moitos “algos” xuntos, acaban cambiando o mundo.
·      Manter de xeito permanente esta sensibilidade na defensa dos demais, e saber facelo sen caer no intento de manipular, criticar ou mostrar interese nada solidario co que lles pasa aos demais, non é moi doado. A liña entre unha situación ou outra é sempre moi débil, por iso necesitamos crer no valor e na forza da oración, persoal e comunitaria. Confiar en Deus, poñernos baixo o seu amparo, ser fieis ao seu proxecto de construír un mundo desde, coas e para as persoas, non resulta nin cómodo nin fácil; todo o contrario. Non é moda, non dá prestixio, non cotiza nos titulares dos medios de comunicación, pero si pon paz nos corazóns das persoas e confianza nos que reciben ese trato humano e humanizado. E porque sabemos que o Señor nos agarima coa súa fidelidade, nós loamos e agradecemos xunt@s esta fe compartida. E facémolo tal e como Paulo invita a facelo a Timoteo: buscando a xustiza, practicando a mansedume –que non é servilismo-, sabendo, pacientemente, manter os tempos, sen precipitarse nin buscar o agora e xa imposibles. E todo para que poida ter como fío condutor o amor que nos recoñece iguais, nos outorga a mesma dignidade e nos leva a sabernos alguén, e non algo co que se xoga e manipula. Sabendo que sempre, ao longo do camiño, o actuar, os valores transmitidos nas accións, a coherencia entre o que cremos, rezamos e vivimos, vai ser o mellor espello para poñer de manifesto que a nosa fe non é un remuíño de vento, senón unha raíz asentada que aporta constantemente savia nova a un mundo no que, moitas veces, parece que só teñen cabida os poderosos. Conscientes de que iso non é así, que no final non están os que se aproveitaron e e desprezaron aos irmáns, senón Deus para acollernos e facernos partícipes da súa esperanza, esta mañá facemos memoria agradecida de todas as persoas que co seu esforzo foron abrindo camiño para que hoxe sigamos crendo que a dignidade é un dereito irrenunciable que nos deu Deus.
·      E isto nós, os crentes, vivímolo non buscando manifestacións raras e sobrenaturais de Deus –ao modo do que pedía o rico do evanxeo para que os seus irmáns cresen– senón coa sinxeleza do traballo ben feito cada día, poñendo o mellor dun mesmo á hora de facer cousas polos demais. Nunha palabra, buscando cada día converter o sinxelo: preocuparse polos demais, dedicar tempo aos enfermos, escoitar a quen está só, compartir con que lle faga falta, saudar cun bos días e sabendo dicir grazas, ensinando, inda que sexa difícil, aos fillos e netos, que as cousas non poden ser agora e xa, que todo custa esforzo, que nada é froito do que vemos na televisión, senón do traballo digno, humano e responsable. Porque é a través deste percorrer cotián como facemos da esperanza motivación que nos levará a participar e gozar da vida eterna ao lado de Deus e das persoas de ben. Iso é o que confesamos cada vez que rezamos o credo. Iso é o que tamén hoxe compartiremos comunitariamente dentro dun momento. Non coma unha ilusión imposible, senón como unha convicción que fará da nosa vida estímulo permanente que leva a traballar sempre por un mundo máis xusto, solidario e fraterno.

FRATERNIDADE ORANTE

Confiamos en Ti, Señor, e loitamos contra os profetas das calamidades que pretenden que nos esquezamos que nos queres e acompañas sempre, por iso che dicimos:
QUE NUNCA CANSEMOS DE LOAR O TEU NOME, SEÑOR
Pola Igrexa, para que non se deixe tentar polo poder, a riqueza nin o recoñecemento dos poderosos, senón que saiba estar sempre ao lado dos pobres, dos esquecidos, dos que non poden experimentar no seu corazón a alegría de ser familia, OREMOS.
QUE NUNCA CANSEMOS DE LOAR O TEU NOME, SEÑOR
Polas nosas parroquias, para que nós sexamos sempre os primeiros en estar atentos, para tenderlle a man, a quen poida necesitarnos. Especialmente temos hoxe presentes aos que non teñen traballo, ás persoas que viven soas e aos maiores, OREMOS.
QUE NUNCA CANSEMOS DE LOAR O TEU NOME, SEÑOR
Por nós, para que saibamos camiñar na paciencia, na mansedume, no respecto e no amor aos demais, especialmente aos que o teñen máis difícil neste mundo tan comunicado tecnoloxicamente, pero tan empobrecido humanamente, OREMOS.
QUE NUNCA CANSEMOS DE LOAR O TEU NOME, SEÑOR
Grazas, Señor, por invitarnos a ter unha fe activa e comprometida con todo canto supoña e signifique o traballo comunitario de facer a vida máis agradable e alegre aos demais. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

Nas cidades é frecuente o abandono de anciáns e enfermos. Podemos ignoralo?”, preguntase Francisco. “As nosas cidades deberían caracterizarse sobre todo pola solidariedade, que non consiste unicamente en dar ao necesitado, senón en ser responsables os uns dos outros e xerar unha cultura do encontro”.
Por iso, o Papa pide acompañalo nesta petición, “para que os anciáns, marxinados e as persoas solitarias encontren mesmo nas grandes cidades oportunidades de encontro e solidariedade”. Amén.
Reducir é, polo tanto, un camiño para recuperar espazos e tempos perdidos nas nosas vidas; espazos para ler, para dialogar, para rezar, para contemplar… A vida sinxela, con pouca equipaxe é máis relaxada, menos estresante. Unha das súas vantaxes é que nos facilita o achegamento á natureza, ás súas paisaxes e ás súas criaturas. Proporciónanos capacidade de contemplación, de admiración.
Deste modo pechamos o círculo Contemplación-Vida Sinxela-Contemplación. A primeira tennos que motivar a experimentar a segunda; a segunda facilitaranos recuperar a primeira. Podemos entrar no círculo por onde nos resulte máis sinxelo; mesmo podemos facelo por dous sitios á vez. Agora, neste tempo, é un bo momento para abordalo. Anímaste?

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel