Ir al contenido principal

Trindade 2017


UN DEUS QUE NON QUERE CAMIÑAR SO

CANTO GOZOSO

*    ENTRADA: Que ledicia a miña
*    LECTURAS: Canta aleluia
*    OFERTORIO: Na nosa terra
*    COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas

ESCOITA ACTIVA

Nunha sociedade na que as redes sociais, en cuestións de segundos son quen de poñer en contacto a milleiros de persoas dun cabo a outro do mundo e de mobilizar e convocar a xente que, malia non coñecerse, comparte uns mesmos ideais; atopámonos co feito de que moita xente, moitas familias viven hoxe na máis absoluta das incomunicacións: comparten a mesma casa, a mesma mesa, o mesmo espazo… pero pouco falan e non se coñecen entre eles. Son incapaces de abrir o corazón para compartir desánimos, plans, proxectos ou ilusións.
Porén, a festa que celebramos hoxe, a Trindade, vén dicirnos que o Deus que se manifesta en Cristo e que envía o Espírito para alentar a nosa vida non quere camiñar só e incomunicado, senón que entra en comuñón con nós. Que non pechemos o corazón á súa chamada.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

*      Porque moitas veces negámonos a abrir o corazón cando precisamos que nos escoiten, preferindo afogarnos na desesperanza e no desánimo, SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.
*      Porque non estamos dispost@s a implicarnos en facer cousas por e para @s outr@s, e preferimos ir só ao noso, CRISTO, TOCA O NOSO CORAZÓN.
*      Polas veces nas que, no teu nome, facemos distingos e diferenzas entre as persoas, sen dar entendido que o mundo é de tod@s, SEÑOR, TOCA O NOSO CORAZÓN.

PALABRA ENRAIZADA

“O Señor, Deus compasivo e benfeitor, tardo á ira, rico en amor e lealdade”: A Palabra de Deus que vimos de escoitar móstranos unha vez máis unha imaxe de Deus chea de tenrura. Porén, dentro da nosa sociedade son demasiadas as persoas para as que Deus é unha palabra con connotacións negativas, que trae malos recordos, alguén en quen non interesa pensar, alguén de quen hai que pasar se queremos ser felices e vivir plenamente. Cabería preguntármonos que parte de culpa temos nós coma Igrexa neste asunto. Frases como “castigo de Deus”, “Deus premia aos bos e castiga aos malos”, “sufrir no nome de Deus”…. e outras lindezas polo estilo tan comúns na nosa linguaxe, van presentando unha imaxe falsa, de tirano e dominador, que, ao final e a pesares de ser só unha pantasma que non existe na realidade, acabamos por crer e, polo tanto, transmitir.
Porén, a Palabra insiste en que Deus non grita, non se impón, non coacciona, non se exhibe nin se ofrece en espectáculo, senón que é discreto e respecta ata a fin a liberdade das persoas. Deus só é amor e, precisamente por iso, só pode amar; non pode manipular, humillar, abusar e destruír. Deus só pode achegarse a nós para que nós sexamos nós mesmos.
Agora ben, o amor que nos trae Deus non é o das telenovelas baratas de hoxe si e mañá non, senón que é o de saber acoller, perdoar, escoitar, abrirse aos demais. Un amor que non é desconfiado nin interesado, nin está á espreita para pasar factura do que facemos mal. A festa que celebramos hoxe é un bo momento para cambiar de tocata.

“Traballade, animádevos, andade de acordo, vivide en paz e o Deus do amor estará convosco”: E neste amor é no que estamos chamad@s a medrar e a camiñar na nosa vida. Hoxe é un bo momento para que nos preguntemos cal é a nosa aportación, alí onde estamos, para favorecer a comunicación e as relacións de uns para cos outros. Paulo, na súa carta, márcanos o roteiro das relacións cos demais irmáns e irmás. De que nos vale participar nas celebracións e rezar moito se logo non sentamos ao lado daquela persoa que non nos cae ben; se cando botamos o pé fóra imos murmurando d@s veciñ@s; se non nos comprometemos en cousas que favorecen o ben común na nosa comunidade, no noso barrio, no noso concello….; se seguimos empeñados en defender o indefendible para non perder a nosa tranquilidade, se somos incapaces de mover un dedo para axudar a quen precisa de nós; se enmudecemos cando lle están cortando un traxe a alguén, se encirramos entre dúas persoas que tiveron un desencontro ou non “perdemos o tempo” visitando, escoitando ou acompañando a quen está triste, solo ou desesperanzado… Aínda temos moito camiño por andar; pero hoxe é un bo día para comezar.

“Deus enviou ao seu Fillo non para condenar, senón para que o mundo se salve”: Porque….se Deus non condena, quen somos nós para condenar, xulgar ou separar entre bos e malos?. Se El non quere que ninguén se perda, nós estamos chamad@s a facer nada que supoña que outras persoas sufran, desconfíen, discutan ou se pelexen. A fe supón forza, alento, compromiso na tarefa de facer do mundo a casa de tod@s, sabendo que non somos os únicos nin estamos solos. Hoxe, os cristiáns e as cristiás celebramos a festa da Trindade, que lonxe de ser un dogma ou un misterio inexplicable é un acontecemento e unha revelación: Deus, por medio de Xesús, entra en comuñón con nós, culminando a Historia da Salvación e derramando o Espírito nos nosos corazóns. Sabéndonos salvados, construamos tamén nós salvación alí onde esteamos.E o primeiro paso é o de esforzarnos por non poñer nunca  nin tristura nin desesperanza na vida das persoas que nos rodean. Non é doado, necesita esforzo, pero como temos escoitados, nin estamos sos nin camiñamos sen rumbo: Deus está e maniféstasenos de moitas maneiras.Descubrámolo!

FRATERNIDADE ORANTE

Agradecid@s pola túa compaña, dicimos xunt@s:

QUE TRABALLEMOS POLA COMUÑÓN


  • Pola Igrexa, para que supere e bote fóra tantos prexuízos que a fan crer que só nós ou os que pensan coma nós somos @s elixid@s por Deus, OREMOS.

QUE TRABALLEMOS POLA COMUÑÓN

  • Polas nosas comunidades, para que, vivindo a verdadeira comuñón á que nos chama a nosa fe, sexamos capaces de traballar xunt@s, dándonos azos, animándonos e vivindo en paz para así mostrarlles a todas as persoas o amor de Deus, OREMOS.

QUE TRABALLEMOS POLA COMUÑÓN


  • Por cada un e cada unha de nós, para que sabéndonos mans, beizos e corazón de Deus, nos poñamos en marcha e sexamos compaña, sorriso, esperanza e tenrura para todas as persoas, OREMOS.

QUE TRABALLEMOS POLA COMUÑÓN

Grazas, Señor, por facernos caer na conta que non é desde o individualismo ou o illamento, senón na pluralidade e na comuñón como podemos facer presente a túa mensaxe de amor. P.X.N.S. Amén


MIRADA DIFERENCIADA

Non lle teñas medo aos que agochan a verdade,
ou, créndose donos dela,
manipúlana, dosifícana e véndena.
Rebélate,
manifesta en todos os sitios,
en todo momento,
a tempo e a destempo,
a túa fe na vida e na irmandade
adquirida ao amparo do Pai,
ao lado de Xesús,
á sombra do Espírito,
no seo da comunidade.
Fíate de Xesús,
responde á súa chamada;
fíate do Pai,
descansa no seu colo;
fíate do Espírito,
loita e se libre.
Estás investindo a vida
no proxecto máis grande e venturoso
posto nas nosas mans.
Non teñas medo!.
Confía en Deus!.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel