Ir al contenido principal

4 Domingo Pascua 2018 B

A ledicia do servizo pasa pola capacidade de testemuñar de xeito esperanzado
Descarga o ficheiro


CANTO GOZOSO

  • ENTRADA: Amigos nas penas
  • ASPERSIÓN: A auga do Señor (Nº 125)
  • LECTURAS: Sede o sal, sede a luz
  • OFERTORIO: Señor da mañá e da tarde (Nº 131)
  • COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 50)

PARA NON PERDER O PASO
        Ser pastores no mundo de hoxe significa ter unha permanente actitude de servizo e dispoñibilidade. Non poñer nin o interese persoal nin carteira por diante do servizo e da actitude de acollida. Xesús dinos no Evanxeo que escoitaremos logo que o pastor é quen de poñer a vida ao servizo do seu rabaño. Francisco no cansa de insistir nesta idea con imaxes e metáforas suxestivas e estimulantes. Que falla entón? A capacidade de acoller esta mensaxe por parte de aqueles que comprometeron a súa vida ao servizo das comunidades, facendo do “full time“ –tempo completo– o sentido da súa vida. Por iso esta mañá queremos rezar como comunidade polos pastores das comunidades cristiás, para que non antepoñan nunca nin a súa comodidade, nin os cartos, tampouco o seu pouco respecto cara ás persoas que traballan, colaboran e participan na vida das comunidades, ao servizo e á dispoñibilidade, onde non medien cartos, das persoas ás que han servir e querer.
CO CORAZÓN FERIDO
(Dentro deste momento do perdón, se así nos parece ben, podemos asperxer á comunidade; expresando con este xesto que a resurrección de Xesús confórmanos co noso bautismo e renóvanos permanentemente).

  • Pola nosa falta de esperanza no día a día da vida; SEÑOR, QUE RESUCITEMOS CONTIGO.
  • Pola perda da alegría que experimentamos na nosa vida; CRISTO, QUE RESUCITEMOS CONTIGO.
  • Polo pouco testemuño convencido que damos da fe que cremos; SEÑOR, QUE RESUCITEMOS CONTIGO.

UNHA PALABRA QUE AGROMA
ü  Testemuño, esperanza e alegría son as tres palabras que mellor expresan e definen o que os seguidores de Xesús entendemos por Pascua. Nelas condénsase toda a riqueza que ao longo destes cincuenta días imos vivindo, compartindo e celebrando. Non son xa que logo, tres palabras recurso ou baleiras de contido; ao contrario, son tres iconas que nos mostran toda a riqueza da pascua cristiá.

Testemuño é o que dan e mostran aqueles seguidores da primeira hora. Os que estiveron á beira e compaña de Xesús. Pero o seu non é un testemuño retórico ou de fórmulas e frases feitas, senón que é o testemuño da vida. Mostran coa súa maneira de comportarse e facer as cousas que, de verdade, a proposta de Xesús, que viran, experimentaran e compartiran callara neles. Non é o seu un cristianismo líquido ou posmoderno que vai adecuando á súa comenencia o Evanxeo, senón que a súa coherencia e seu non querer facer da fe en Xesús puro utilitarismo interesado, lévaos a sufrir incomprensión, persecución e mesmo burla por parte dos que non compartían a súa maneira de ver e entender o sentido da vida. Por iso dan testemuño, sen sentir medo ni ao que dirán ni ao que lles puidera pasar, da resurrección de Xesús. que para eles non era un construto ideolóxico, senón una experiencia que tiñan necesidade de compartir dándoa a coñecer.

Esperanza é a segunda experiencia que os apóstolos viven e senten respecto ao proxecto de Xesús. Esperanza foi o que El lles transmitiu no día a día da súa relación ao longo dos tres anos de vida pública. Pero esperanza era tamén o que guiaba o proxecto do Deus salvador que acolle, acompaña, alenta, perdoa e opta polos desherdados do mundo. Era o cumio, a plenitude que daba razón de ser a todo canto facían e ao xeito de mirar o mundo. Nesa esperanza, desde esa esperanza, que é vida e permanentemente proxecto –a desesperación non debera entrar no proxecto vital dun seguidor de Xesús– está a razón pola que nós hoxe estamos aquí, non só escoitando o que eu agora estou a dicir, senón facendo memoria actualizada da vida de cada un e cada unha de nós para preguntarnos se de verdade é a esperanza a que está sendo motor do noso día a día. Quen non a ten asume o derrotismo, a incapacidade e o fracaso. Se quixeramos equiparar o que supuxo -e ha supor tamén hoxe para nós- a esperanza para os primeiros cristiáns, teriámolo que facer co que hoxe chamamos empoderamento. Os apóstolos empoderaron, foron quen, non se deixaron dominar polo medo nin a ameaza, seguiron para adiante. Fagámolo nós tamén, para que a beleza e fondura do proxecto de Xesús non morra pola nosa falta de ilusión por transmitilo.

Alegría vén sendo a actitude que fai posible e visible as outras dúas. Como escoitamos permanentemente, Francisco, non deixa de antepoñer a alegría a calquera outra actitude para definir a un cristián. Chámanos a non ter cara de vinagre, tampouco de funeral, a non ser burócratas de oficina... persoas, nunha palabra, faltas de alegría. As súas propostas pastorais en forma de documentos escritos por el levan como título a “a alegría do Evanxeo”, “a alegría do amor” e a última, que acaba de saír do prelo, volve insistir nisto ao titulala, “aledádevos e rebulide”. Como vemos logo, a insistencia do papa é a de volver ao espírito da pascua que levou aos apóstolos a perder o medo e a vergoña, para saír e anunciar. Como fixo Xesús e como os enviou a eles. Hoxe ese envío recae sobre nós. Fagámolo testemuñando a alegre esperanza de resurrección!
DESDE A ORACIÓN COMPARTIDA
Poñemos en Deus o noso corazón para rezar xunt@s dicindo:
GRAZAS POR INVITARNOS A DAR TESTEMUÑO
Pola Igrexa, para que non caia na tentación da condena, o malhumor, a tristura e a falta de esperanza ao propoñer a mensaxe de Xesús, OREMOS.
GRAZAS POR INVITARNOS A DAR TESTEMUÑO
Polas nosas comunidades para que non se deixen vencer pola rutina, e se esforcen por ser alegres, solidarias e con capacidade de perdoar, OREMOS.
GRAZAS POR INVITARNOS A DAR TESTEMUÑO
Por nós, para que deixemos que no noso corazón latexe a ledicia esperanzada dunha fe que ademais de vivir persoalmente queremos transmitila desde o servizo, a escoita, a acollida e a dispoñibilidade cara aos demais, OREMOS.
GRAZAS POR INVITARNOS A DAR TESTEMUÑO
Grazas, Señor, por alentar canto hoxe poñemos baixo a forza da túa presenza en nós. P.X.N.S. Amén.
PARA QUE TODOS SINTAMOS A LEDICIA DO COMUNITARIO
Pai, hoxe queremos dar grazas desde a alegría e a esperanza por ter compartido comunitariamente a celebración do día do bo Pastor, Xesús, o teu Fillo.
Grazas por darnos azos para non abandonar ante as dificultades e problemas que cada día imos atopando.
Grazas pola forza coa que nos alentas para non deixar que agromen en nós actitudes de tristeza, desilusión ou desesperanza.
Grazas porque segues a mostrarte ante nós coma o Pai que pon ao noso lado ao Pastor bo que ofrece vida, amor e solidariedade.
Grazas porque a pesares das moitas voces coas que cada día nos atopamos, non deixas que a túa se apague no noso corazón.
Grazas, Pai, porque nas encrucilladas da vida, cando temos que elixir e decidir, sempre estás preto para, acertemos ou non, non deixarnos solos.
Grazas, porque desde a entrega xenerosa da vida convertida en testemuño, móstrasnos ao papa Francisco como referencia desde a que vivir o evanxeo como a ledicia do amor. Amén.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel