Ir al contenido principal

30 domingo TO B 2018



Só seremos capaces de ver se nos deixamos acompañar. Na sinodalidade facemos sempre camiño, no individualismo volvémonos  estáticos e deseperanzados

Cantos

  • Entrada.-   Que ledicia miña ( 4 )
  • Lecturas.- Deixate querer ( 61 )
  • Ofertorio.- Veleiqui, Señor, o viño  ( 37 )
  • Comuñón.- Todos xuntos coas mans unidas ( 56 )

Para non perde-lo paso 
A medida que imos crecendo e madurando, imos tamén aprendendo a mirar. E a diferenza do ver que descobre pero non interpreta, a capacidade de mirar a  realidade  faino transcender ir máis alá do que son capaces de captar os nosos ollos. Porque a mirada fainos interpretar o que vemos, descubrir os seu contido e significado, non quedarnos nin deixarnos levar da primeira impresión.

No evanxeo de hoxe Xesús danos unha lección de como ha ser esa mirada que debemos poñer en practica cada día. E dinos que non pode ser máis que a mirada de quen descobre aos seus iguais que sofren, están sos ou son vítimas de quen ten poder e practica o autoritarismo. E fronte a esta mirada de imposición que só  pode ofrecer medo, Xesús ofrécenos e pídenos poñer en practica unha mirada de acollida, escoita e confianza.

Son tantos os “ Bartimeos ” que necesitan desa mirada no noso mundo, que non nos vai quedar outra que abandonar a comodidade da nosa fe burguesa e pouco crítica para acoller a fe que nos trae a mirada, sempre nova de Xesús, no rostro, cheo de esperanzas e angustias, dos irmáns.




Co corazón ferido

   Por intentar mirara moito, pero ser incapaces de ve-lo importante. Señor, que camiñemos na túa luz.

   Por non valorar a importancia do tempo para facer canto nos enche o corazón e axuda a poñer sorrisos no dos demais . Señor , que camiñemos na túa luz.

   Por deixarnos vencer da tentación da tristura e da desesperanza. Señor, que camiñemos na túa luz.

Unha palabra que agroma

   Inda que o binomio fe – alegría aparece de xeito moi marcado ao longo da proposta de Xesús, a base de  insistir  no pecado, a condenación, o castigo... acabamos por presentar unha imaxe, tamén unha vivencia, da fe entristecida, individualista e afastada do sentido transformador da vida persoal e da sociedade, tantas veces de costas ao proxecto de xustiza e igualdade do que nos fala a Palabra de Deus. Xeremías exprésao moi ben na primeira das lecturas que hoxe temos feito. Non podemos dirixirnos a Deus con xesto  de persoas vencidas e incapaces de poñer esforzo e ganas por superar atrancos e dificultades que se nos van presentando na vida. Se xa de partida dicimos que nada podemos facer, por moito que falemos de Deus, escoitemos a súa Palabra ou esteamos moito tempo dentro dos templos, para nada nos vale. Dicía Óscar Romero, o santo do pobo e da denuncia profética, que a Biblia é Palabra de Deus, pero esta só se fai Palabra de Deus cando se actualiza e se aplica a súa realidade histórica. Non facelo así, acaba converténdoa  nunha palabra que nin di nada nin nos move a realimentarnos interiormente para integrala nas actitudes que movan e  constrúan a nosa vida.

   E esta palabra non exclúe a ninguén. Non practica o clasismo de ser para unha clase determinada e non para outra, a Palabra que sempre escoitamos e lemos nas celebracións é Palabra permanentemente viva e con forza, de tod@s. Unha palabra que ao non distinguir acolle e engloba. Escoitabámolo tamén por boca de Xeremías: a palabra convoca a cegos, coxos... e convoca para cambiarnos e transformar os espazos alí onde esteamos . Por iso é palabra que aleda e non entristece, que ten actualidade e non queda vella; palabra que se escoita para que tamén nós aprendamos a escoitar . Unha palabra que non pode máis que traernos alegría . Non é logo un soño, unha invención, unha proposta de demagoxia para manipular as nosas conciencias, senón unha invitación a que espertemos de todo canto non nos faga pobo, misericordia, xustiza, igualdade e respecto permanente para con nós e os demais.


   Desde ela Deus chámanos a ser sementadores desta palabra coa nosa maneira de achegarnos á realidade . Non para deixarnos enganar polas nosas precomprensións e teimas, polas respostas xa feitas, senón pola novidade que fai que os nosos ollos sexan capaces de percibir a complexidade da vida, superando a tentación de intimismo que nos illa e non deixa mirar de fronte aos demais . E a esta chamada de Deus debemos responder nós de xeito libre, auténtico, ledo e honesto . Sen mentir, sen enganar sen camiñar nas medias verdades que fan invisibles os problemas e crean mundos paralelos. Coma Bartimeu, pidamos con convencemento ao Señor que sexamos capaces  de mirar a realidade tal e como é; que sexamos capaces de mirar o mundo coas súas complexidades pero con moitas capacidades para ser distinto; que sexamos capaces de mirar ás persoas, nas súas equivocacións, si, pero tamén nos seus acertos e esforzos.  Non deixemos, nisto si que nos dan unha lección o tándem conformado por Xesús e Bartimeu, que a desidia entre en nós para evitar mira-la realidade dun mundo complexo pero con moitas posibilidades e capacidades ,se cada un/ha de nós poñemos o mellor da nosa parte para construílo. Gritemos tamén nós con forza: Señor, que vexa/ mos!




Desde a oración compartida

  Rezamos de maneira comunitaria ao Señor que nos  ofrece os ollos non para tapalos senón para mirar e descubrilo entre nós, e  digamos: Señor, que actuemos sempre con convencemento.

   Para que entre tod@s nos esforcemos por construír unha Igrexa que ademais de ve-los problemas e dificultades non se queda no laio, senón que se esforza por buscar solucións e cambios. Oremos. Señor , que actuemos sempre con convencemento.

   Para que as nosas relacións na casa, o barrio e a parroquia busquen sempre a sinceridade do noso actuar e a solidariedade no noso axudar. Oremos. Señor , que actuemos sempre con convencemento.

   Para que non deixemos que o derrotismo entre en nós e paralice as nosas capacidades, esmoreza as nosas ilusións e secuestre as nosas esperanzas. Oremos. Señor, que actuemos sempre con convencemento.

       Señor, poñemos canto temos rezado na túa man, para que non deixemos nunca que os pasos da vida se afasten da túa proposta de acollernos, respectarnos e axudarnos. Por Cristo o noso Señor. Amén.


Para que tod@s sintamos a ledicia do comunitario

Sínodo significa “fazer xunto camiño (syn= juntos; odos=camiño) ou “camiñar xuntos”. O Sínodo acontece a partir da convocación do bispo (nunha Diocese) ou do Papa (no ámbito da Igrexa toda).
Com todo, confeso que non estamos acostumados a esta forma compartida de ser e viver. Somos muito individualistas em todos os níveis: na cúpula e na base.
A Sinodalidade é a forma mais mellor de exercer o poder na Igreja. Uma Igreja sinodal não contradiz a unidade, mas faz parte de sua dimensão constitutiva, embora por séculos esquecida. Juntos podemos superar melhor a autorreferencialidade e corrigir o poder absoluto, prepotência internalizada dos senhores feudais.
Esta Colegialidade sinodal foi pedida, 50 anos atrás, no Concílio Vaticano II, mas ainda não implementada por resistências internas em diversas instâncias.
Como envolver mais o povo de Deus, e acelerar esta colegialidade em todos os níveis ? Como colocar os leigos, eles e elas, em postos de decisão nos diversos organismos eclesiásticos? ... Só uma Igreja poliédrica e culturalmente diversa com Jesus como centro, consegue contentar a todos e não excluir ninguém. O Papa Francisco está tentando caminhar nesse sentido, apesar do descontentamento de alguns aferrados a antigas formas de poder.
Precisamos caminhar juntos e viver esta eclesiologia plural, inclusiva e sinodal. Uma Igreja que consulta, reza e vive na diversidade.

( José Ramón F. de la Cigoña  )

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel