Ir al contenido principal

4 domingo da Pascua 2019

PASTORES DE AMOR E POR AMOR NUN MUNDO DE INTERESES E CONSUMO RELIXIOSO
Descarga o ficheiro
Cantos

Entrada.- Que ledicia miña ( 4)
    Lecturas.- Escoita ti a palabra de Deus  (26)
    Ofertorio.-  Eu soñei  (58)
    Comuñón.- Acharte presente (51 )

Mirada poliédrica

    No día do Bo Pastor, festa litúrxica que no cuarto domingo de pascua nos invita sempre a ser propositivos e non autoreferenciais – mirar só para nós mesmos– que grande oportunidade de reflexionar sobre a importancia de ser unha Igrexa sinodal; unha Igrexa que non camiña como se fose unha pirámide que o ve todo desde arriba, senón como un poliedro onde tod@s, por diferentes que sexamos, temos cabida. Que mellor momento para tomar conciencia de que se queremos que a Igrexa cambie e sexa distinta, tamén temos que cambiar nos para colaborar, participar, expresarnos e decidir. A Igrexa é sinodal -xunt@s– e nesta sinodalidade renovemos o noso compromiso pola creatividade de quen non repite fórmulas do pasado, e si aposta pola novidade de canto a achega máis ao estilo de Xesús, o Bo e mellor de tódolos Pastores.

Corazón periférico
  • Para que deixemos atrás as présas e non teñamos medo a entrar e sentar ao abeiro de Deus; SEÑOR, PASTOREA O NOSO CORAZÓN.
  • Para que non reneguemos de acompañar e axudar aos nosos pastores nas súas debilidades; CRISTO, PASTOREA O NOSO CORAZÓN.
  • Para que non fagamos do individualismo resposta á nosa maneira de vivir a fe; SEÑOR, PASTOREA O NOSO CORAZÓN.

Palabra encarnada

  1. Dinos a primeira lectura dos Feitos dos Apóstolos que acabamos de escoitar, que Paulo e máis Bernabé, estando en Antioquía, entraron na sinagoga e sentaron. Estas dúas palabras poden servirnos de fío condutor desde o que reflexionar hoxe sobre a palabra de Deus. Para poder coñecer e falar dunha cuestión é necesario prestar atención, comprender, estudala, reflexionala…  e iso non sería posible se non nos achegamos a ela de maneira tranquila e repousada. O entrar e sentar móstrannos que quen queda fóra, quen non sente nin experimenta, quen cre ou vive a fe de oídas, non fai nada máis que repetir ritos e fórmulas, pero non acolle e pasa polo corazón o escoitado e transmitido. Esta é entón a clave para que a palabra de Deus sega a ter presenza e actualidade en nós: entrar e sentar. Entrar na dinámica do Deus que se mostra no rostro dos demais, especialmente dos que temos máis preto; sentar para dedicarlles tempo, comprender canto lle pasa, acompañar as súas tristuras e silencios. A fe cristiá é un proxecto de amor que se vai realizando desde a cercanía do Deus que entra no noso corazón e senta ao noso lado. Non é unha fe de distancia nin na distancia. Por iso El é Pai e nós fillos. E exerce con nós unha paternidade de oportunidades e acompañamento. Como o pastor fai co rabaño que ten encomendado. Non escapa nin o deixa só, senón que vive e convive entre el. Cando entramos e sentamos, somos capaces de comprender, polo que nin as ameazas nin os medos –cando veñan, e virán– non nos desesperanzarán, ao contrario, achegarannos a vivir a fraternidade para sentírmonos non illas, senón comunidade que acolle e aquece –sinodalidade en comuñón-.

  1. E no medio do “mundo de xente” coa que conformamos a sociedade iremos descubrindo o rostro de Deus nos rostros, incomprendidos e esquecidos, de tantas persoas ás que ninguén lle fai caso e coas que ninguén conta. E, tristemente, cada día son máis. Nesa situación e nesa realidade está Deus, nada escondido, por certo, pero invisible moitas veces aos nosos ollos, porque estamos empeñados en descubrilo na suntuosidade das nosas fórmulas rituais e das nosas presenzas aparentes e notorias. Porén, El aparece no pequeno, esquecido, estarrecido e mergullado do noso mundo. E estas non queren ser palabras retóricas, senón visualización da imperfección do noso mundo sempre tan ás carreiras e sen tempo para pararnos e entrar desde un como estás, dime, aquí estou, cóntame, acompáñote, non vas quedar só… que non sempre son as palabras que saen dos noso beizos nin fan latexar o noso corazón. Seremos logo capaces de “enxugar os seus ollos de toda bágoa”?
  2. O reto váinolo lanzando Deus cada día e en cada momento. Tamén hoxe a través da figura do bo pastor. E así como o pastor pon a vida ao servizo e coidado das súas ovellas, mesmo afrontando a presenza do lobo e sen escapar nin deixalas soas; ao contrario. Dese mesmo xeito Xesús ponse ao servizo das persoas, de tódalas persoas –El non fai exclusións nin distingos-; pero non é o del un servizo a curto prazo e en función dos réditos políticos, económicos, relixiosos… senón un servizo de entrega xenerosa que fai que agrome a confianza e que se lle vaian achegando. Non mete medo, non espanta, non xulga nin condena, acolle. Faino desde o agora e para o ata despois, por iso a súa acollida non ten réditos de ilusionismo a tempo parcial, senón que se prolonga no tempo por ser unha acollida de salvación e sentido; unha acollida de trascendencia e plenitude. Unha acollida propiciada polo goce da pascua. Nesa acollida é na que El invita a camiñar a tódolos pastores, servidores, das comunidades de xeito que quen entre e sente poida ser escoitado e respectado. Sen medo a contaminarse, perder tempo ou levar consigo o cheiro de quen se lle achegou. Se queremos ser comunidades en camiño da pascua, necesitamos pastores que camiñen con nós sen medos e con moita esperanza. Non a esperanza empastada e ficticia, de quen non cre nela, senón a esperanza vivida e compartida de quen se ve enriquecido no compartir a súa vida con outras vidas. As vidas nas que se mostra, hoxe e sempre, Deus.

Pés no chan e confianza en Deus
Compartamos a oración comunitaria desde a confianza en Deus e os servizo aos demais e digamos: Que aprendamos a mirarnos con ollos de servizo e misericordia.
  • Para que traballemos sinodalmente, facendo da Igrexa servizo e compromiso coas persoas, ao estilo de Xesús, o Bo pastor. Oremos. Que aprendamos a mirarnos con ollos de servizo e misericordia.
  • Para que nos esforcemos por construír nas nosas comunidades espazos de escoita, acompañamento e dispoñibilidade, compartindo tempo e sorrisos coas persoas que nos precisen, Oremos. Que aprendamos a mirarnos con ollos de servizo e misericordia.
  • Para que neste día do Bo pastor tomemos conciencia de que debemos implicarnos e participar en tódalas accións que fagan da Igrexa espazo de comuñón e participación, e dos seus pastores servidores e non impositores, Oremos. Que aprendamos a mirarnos con ollos de servizo e misericordia.
Aléntanos sempre Señor na tarefa de servir e construír ao estilo de Cristo, o Bo Pastor. Amén.

Corazón aquecido
En moitas situacións sentimos a necesidade de facer números: comezamos a mirar cantos somos... e somos poucos, despois vemos a cantidade de casas e obras que hai que soster... e son moitas... Parecera que a balanza está sempre en 'números vermellos… Non é así: facer números pódenos levar á tentación de mirarnos demasiado a nós mesmos, e “encorvados” sobre a nosa realidade e miserias podemos rematar case como os discípulos de Emaús, proclamando o kerigma cos nosos labios namentres o noso corazón se encerra nun silencio marcado por unha sutil frustración”.
                            ( Francisco en Macedonia do Norte .Maio 2019)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel