Santa María Nai de Deus
1º de Ano
Son cristiáns, porque o que celebramos é que Deus nace e que María ábrelle o seu corazón, toda a súa vida para acollelo e gozar tamén da salvación que nos ven traer.
Por iso estamos hoxe aquí, para celebrar, aledarnos, agradecer e poñer este ano que comeza baixo o amparo da forza de Deus e a tenrura de María, Nai e educadora que desde a paciencia foi facendo posible que Xesús acabara dicindo: benaventurad@s. Pois nesta benaventuranza comecemos a celebración de hoxe, desde a fidelidade ao Deus da paz que sempre nos invita a camiños de diálogo e entendemento..
Porque a forza coa que comezamos o ano, rapidamente se converte en desánimo e pesimismo. Señor, téndenos a man nos nosos desalentos.
Porque solo facemos bos propósitos, pero sen esforzarnos por poñelos en practica. Cristo, téndenos a man nos nosos desalentos
Porque somos moi de presente, e esquecemos que o esforzo é o que nos abre camiños e proxectos de futuro. Señor, téndenos a man nos nosos desalentos.
Deus bendinos coa súa tenrura e paz. A súa bendición é camiño de vida e renovación, de presenza, pero tamén de lembranza para cada un de nós de que temos como tarefa , alí por onde pasemos, ser homes e mulleres de paz. Paz no dicir, no facer, no construír. Como non cansa de repetir í o papa Francisco constantemente: “ a non violencia é o estilo dunha política para a paz». Solo quen ten o corazón grande para entender que as cousas non se amañan nin coa indiferenza nin tampouco co enfrontamento, é capaz de entender e facer seu para vivir a mensaxe de Xesús; é capaz de entender o que estamos a facer hoxe, agora mesmo na igrexa parroquial, neste primeiro de Ano, e no día no que ademais de celebrar que o Si de María fixo posible que da súa Maternidade fose universal e nos acollera a tod@s no seu Fillo. Ese si, abriu a moitas persoas a facer da Palabra de Xesús guieiro desde o que que estar no mundo con actitudes que acheguen, unan, perdoen, valoren o que os demais fan, entendan que a solidariedade é preocuparse dos demais. E polo tanto: sexan/mos persoas de paz. Esforcémonos logo para que:
Deus en cada persoa nos permita recoñecernos uns aos outros como dons sagrados dotados dunha inmensa dignidade.
Que a caridade e a non violencia guíen o modo de tratarnos nas relacións interpersonais, sociais e internacionais. Cando as vítimas da violencia vencen a tentación da vinganza, convértense nos protagonistas máis cribles nos procesos non violentos de construción da paz.
Que a non violencia se transforme, desde o nivel local e cotián ata a orde mundial, no estilo característico das nosas decisións, das nosas relacións, das nosas accións e da política en tódalas súas formas.
A violencia non é a solución para o noso mundo fragmentado.
Tamén Xesús viviu en tempos de violencia. El ensinou que o verdadeiro campo de batalla, no que se enfrontan a violencia e a paz, é o corazón humano:
Pero a mensaxe de Cristo, ante esta realidade, ofrece unha resposta radicalmente positiva: el predicou incansablemente o amor incondicional de Deus que acolle e perdoa, e ensinou aos seus discípulos a amar aos inimigos.
O amor aos inimigos constitúe o núcleo da “revolución cristián”»(Bieito XVI)
A construción da paz mediante a non violencia activa é un elemento necesario e coherente do continuo esforzo da Igrexa para limitar o uso da forza por medio das normas morais, a través da súa participación nas institucións internacionais e grazas tamén á aportación competente de tantos cristiáns na elaboración de normativas a todos os niveis.
Os pastores sentiron a ledicia de atopar, na súa sinxeleza, a Xesús na humildade dos pobres. Que tamén nós, nesta tarefa de ser unha Igrexa pobre e dos pobres, traballemos, desde a non violencia, por defender os valores que poñen ás persoas no centro do actuar e vivir, e non os intereses do ricos e poderosos. Porque facéndoo deste xeito, estamos abrindo un camiño novo fronte aos que pensan que son as bombas e non a educación o que fai da paz o camiño polo que ir avanzando na nosa vida.
Chamad@s a aprender a mirar máis alá das paredes dos nosos templos, ergamos a mirada cara a confianza en Deus, e digamos xunt@s: Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Para que como Igrexa, traballemos por mirar e transformar o mundo; e coma os pastores, saibamos aledarnos con quen é tratado con xustiza, con respecto, con igualdade e sen violencia. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Para que nas nosas parroquias non pensemos nunca que por vir á Igrexa somos mellores que aqueles que non veñen. E traballemos por dar testemuño de que, se todos nos esforzamos, a paz e a xustiza son posibles. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Para que sentindo a forza da bendición de Deus neste primeiro de Ano, non deixemos que o maltrato, a violencia, o abuso, a corrupción e calquera outra acción que fagan de menos ás persoas, medre alí onde nós vivimos, traballamos ou vemos a persoas que non son tratadas con igualdade. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Grazas, Señor, por alentarnos nesta tarefa. Amén
Que María, Nai do Príncipe da paz e Nai de tódolos pobos da terra, nos acompañe e nos sosteña no camiño da reconciliación, paso a paso.
E que cada persoa que veña a este mundo poida coñecer unha existencia de paz e desenvolver plenamente a promesa de amor e vida que leva consigo.
( Francisco, mensaxe para a Xornada da Paz 2020)
1º de Ano
Poñamos o contador a cero, e non deixemos de facelo as veces que faga falta
Cantos
Panxoliñas
Escoita activa
A moitas persoas estas datas parécenlle tristes, a outras canseiras, a moitas outras aburridas e baleiras de contido; tamén os hai que non soportan á familia, e polo tanto estes días son para eles unha verdadeira cruz. E a nós? Si, a cada un e cada unha dos que estamos hoxe aquí, temos pensado que significan persoalmente – non nos deixemos levar polo que din e lle oímos aos demais- estas celebracións cristiáns?Son cristiáns, porque o que celebramos é que Deus nace e que María ábrelle o seu corazón, toda a súa vida para acollelo e gozar tamén da salvación que nos ven traer.
Por iso estamos hoxe aquí, para celebrar, aledarnos, agradecer e poñer este ano que comeza baixo o amparo da forza de Deus e a tenrura de María, Nai e educadora que desde a paciencia foi facendo posible que Xesús acabara dicindo: benaventurad@s. Pois nesta benaventuranza comecemos a celebración de hoxe, desde a fidelidade ao Deus da paz que sempre nos invita a camiños de diálogo e entendemento..
Corazón misericordioso
Porque solo facemos bos propósitos, pero sen esforzarnos por poñelos en practica. Cristo, téndenos a man nos nosos desalentos
Porque somos moi de presente, e esquecemos que o esforzo é o que nos abre camiños e proxectos de futuro. Señor, téndenos a man nos nosos desalentos.
Palabra tranformadora
Deus en cada persoa nos permita recoñecernos uns aos outros como dons sagrados dotados dunha inmensa dignidade.
Que a caridade e a non violencia guíen o modo de tratarnos nas relacións interpersonais, sociais e internacionais. Cando as vítimas da violencia vencen a tentación da vinganza, convértense nos protagonistas máis cribles nos procesos non violentos de construción da paz.
Que a non violencia se transforme, desde o nivel local e cotián ata a orde mundial, no estilo característico das nosas decisións, das nosas relacións, das nosas accións e da política en tódalas súas formas.
A violencia non é a solución para o noso mundo fragmentado.
Tamén Xesús viviu en tempos de violencia. El ensinou que o verdadeiro campo de batalla, no que se enfrontan a violencia e a paz, é o corazón humano:
Pero a mensaxe de Cristo, ante esta realidade, ofrece unha resposta radicalmente positiva: el predicou incansablemente o amor incondicional de Deus que acolle e perdoa, e ensinou aos seus discípulos a amar aos inimigos.
O amor aos inimigos constitúe o núcleo da “revolución cristián”»(Bieito XVI)
A construción da paz mediante a non violencia activa é un elemento necesario e coherente do continuo esforzo da Igrexa para limitar o uso da forza por medio das normas morais, a través da súa participación nas institucións internacionais e grazas tamén á aportación competente de tantos cristiáns na elaboración de normativas a todos os niveis.
Os pastores sentiron a ledicia de atopar, na súa sinxeleza, a Xesús na humildade dos pobres. Que tamén nós, nesta tarefa de ser unha Igrexa pobre e dos pobres, traballemos, desde a non violencia, por defender os valores que poñen ás persoas no centro do actuar e vivir, e non os intereses do ricos e poderosos. Porque facéndoo deste xeito, estamos abrindo un camiño novo fronte aos que pensan que son as bombas e non a educación o que fai da paz o camiño polo que ir avanzando na nosa vida.
Oración compartida
Para que como Igrexa, traballemos por mirar e transformar o mundo; e coma os pastores, saibamos aledarnos con quen é tratado con xustiza, con respecto, con igualdade e sen violencia. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Para que nas nosas parroquias non pensemos nunca que por vir á Igrexa somos mellores que aqueles que non veñen. E traballemos por dar testemuño de que, se todos nos esforzamos, a paz e a xustiza son posibles. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Para que sentindo a forza da bendición de Deus neste primeiro de Ano, non deixemos que o maltrato, a violencia, o abuso, a corrupción e calquera outra acción que fagan de menos ás persoas, medre alí onde nós vivimos, traballamos ou vemos a persoas que non son tratadas con igualdade. Oremos. Que os nosos guieiros sexan a paz, a tenrura e a acollida.
Grazas, Señor, por alentarnos nesta tarefa. Amén
Palabras para interiorizar
A graza de Deus Pai dáse como amor sen condicións. Tendo recibido o seu perdón, en Cristo, podemos poñernos en camiño para ofrecelo aos homes e mulleres do noso tempo. Día tras día, o Espírito Santo suxírenos actitudes e palabras para que nos convertamos en artesáns da xustiza e a paz.
Que o Deus da paz nos bendiga e veña na nosa axuda.Que María, Nai do Príncipe da paz e Nai de tódolos pobos da terra, nos acompañe e nos sosteña no camiño da reconciliación, paso a paso.
E que cada persoa que veña a este mundo poida coñecer unha existencia de paz e desenvolver plenamente a promesa de amor e vida que leva consigo.
( Francisco, mensaxe para a Xornada da Paz 2020)
Comentarios