Ir al contenido principal

Bautismo do Señor 2020

Responder á invitación de Deus non necesita nin barullo nin da violencia, senón da cotidianeidade xusta e igualitaria

Cantos

        Entrada.- Que ledicia miña
        Lecturas.- A auga do Señor
        Ofertorio.- Na nosa terra
        Comuñón.- Non vou só

Mirada integradora

A festa do Bautismo do Señor vólvenos á cotidianeidade do calendario litúrxico. Reforzad@s ao longo do Advento e do Nadal, tempos litúrxicos fortes, poñémonos agora de novo en camiño para ir experimentando a alegría de sabernos acompañad@s pola presenza do Señor. Nin imos sós, nin nos sentimos no esquecemento e abandono. A encarnación do Deus que se fai dos nosos, ofrécenos a compañía ,nos pasos que imos dando, da presenza de Xesús nas loitas por facer da vida experiencia de crecemento e madurez persoal e comunitaria.
Acollamos esta presenza amigable co agradecemento deste camiño comezado o día do noso bautismo, de xeito que a auga do Señor, siga cambiando os nosos corazóns.

Corazón misericordioso

    • Porque moitas veces dámoslle as costas a escoitar túa voz. Señor, que a auga do bautismo limpe o noso corazón.
    • Porque somos escasos no sorrir e farturentos no derrotismo pesimista. Cristo, que a auga do bautismo limpe o noso corazón.
    • Porque somos rápidos para criticar , e moi lentos para recoñecer o ben feito. Señor, que a auga do bautismo limpe o noso corazón.

      Palabra enraizada

      A vertixe na que vivimos cada día fesíxenos, moitas veces case que sen darnos conta, que lle vaiamos imprimindo á vida unha présa que nos fai que non teñamos tempo para valorar e degustar as pequenas cousas de cada día que van conformando a nosa vida. Deste xeito, e coma quen non quere a cousa, imos perdendo a capacidade de valorar, contemplar, mesmo agradecer, a cotidianeidade. Parece que só se facemos ou vemos cousas espectaculares, grandiosas, ou, coma se di agora, virais nos van valorar e recoñecer como persoas importantes. Porén, a Palabra de Deus, que sempre se dirixe á pequenez de cada corazón particular, e non busca a espectacularidade de ter moitos “ me gusta” a eito, segue a buscarnos a cada un/ha de nós en particular, de xeito sinxelo, falándonos en ton baixo ao oído, pero coa capacidade de aquecer o corazón e espertar en nós a constancia de non deixarnos levar por esta vertixe do espectacular e grandioso. Como dicimos tantas veces, as cousas importantes están no pequeno e sinxelo. Pois son elas os que fan posible que fagamos o camiño de xeito paseniño e mirando para os lados e sempre fixándonos nas persoas. Non buscando recoñecemento.
      Nesta sinxeleza é na que temos que integrar o noso actuar coma cristiás; unha integración que non esquece, ao contrario, que no día no que fomos presentados á comunidade para recibir o bautismo, fomos incorporados a este proxecto de amor, non de utilidade nin grandiosidade, que nos ofrece Xesús. E ofrecer non é impoñer,nin tampouco restar liberdade, senón poñer ao noso dispor para ver, reflexionar e vivir. E estes tres infinitivos explican moi ben por onde han ir os pasos da nosa vida, persoal e comunitaria: ser contemplativos na sinxeleza. É aí onde descubrimos que os crentes nunca imos sós, sabemos , e se non é así moitas cousas están a fallar na coherencia da nosa vida, que o sentido comunitario está no cerne da nosa vivencia da fe. E esta, non se impón pola forza do autoritarismo, senón pola capacidade de testemuñar a alegría dunha mensaxe que aleda o noso corazón , e que non é unha cita a cegas, senón froito da reflexión, contrastada desde o Evanxeo , para ser mostrada no noso xeito de facer e dicir as cousas. No noso xeito de vivir!
      Sen esta aplicación e implicación á vida, o bautismo non é máis que un rito lastrado polo acto social de facer unha comida para invitar á familia. Porén no Evanxeo vimos de escoitar que no bautismo de Xesús non estaba o ritualismo de verter un pouco de auga na cabeza, senón o comezo dunha vida na que a voz de Deus se vai escoitando namentres nos di que somos fill@s por amor e sen distinción. Deus acóllenos de xeito inclusivo, por que nós estamos empeñados en facer diferenzas?

      Oración compartida

      A dimensión comunitaria da fe vai unida á nosa confesión de ser cristiás. Sentindo logo esta necesidade de compartir comunitariamente a fe, diciámosche agora: Que aprendamos a bendicir co túa paz.
      • Que nos esforcemos por ser Igrexa no mundo. Un mundo que é sempre proxecto, capacidade e posibilidade de ben común e compromiso pola liberación das persoas e institucións. Oremos. Que aprendamos a bendicir co túa paz.
      • Que non fagamos das nosas parroquias ámbitos de individualismo e despreocupación do que lle pasa ás persoas que habitamos nelas, senón comunidade ás que a auga do bautismo aquece os noso corazóns. Oremos. Que aprendamos a bendicir co túa paz.
      • Que no noso actuar de cada día, teñamos sempre presente que son as persoas, e non as normas, os ritos ou os costumes as que fan posible vivir a mensaxe de Xesús con alegría e solidariedade alí onde nos atopemos. Oremos. Que aprendamos a bendicir co túa paz.
      Señor, con alegría compartimos e agradecemos poder sentir a forza da túa presenza no medio desta comunidade, que celebra e da grazas pola súa fe. Por Cristo o noso Señor. Amén.

      Silencio agradecido

      Ábrese o ceo, e Deus entra a cachón;
      El convértese en espello na auga derramada;
      Auga que fai erguer aos humildes, e pensar aos poderosos.
      Compartes, Señor, os noso días e noites,
      como compañeiro presente nos silencios,
      e nas nosas euforias.
      Estás sen balbordo nin manipulación;
      estás con e por amor;
      estás, simplemente estás.
      E como nos custa recoñecerte!
      Segue a ser, inda que eu non o queira,
      o aletexo que da luz a miña vida,
      tantas veces chea de escuridades
      que se desespera sen querer buscar a esperanza.
      Que só poderei atopar en Ti.

      Comentarios

      Entradas populares de este blog

      Santos 2024

        Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

      1 Advento 2024

      Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

      3 Advento 2024

        CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA XUSTIZA SINAL DE ADVENTO:  Colocamos no taboleiro a terceira parte do noso berce. CANTO GOZOSO   §      Entrada: Volve, Señor (Nº 90)  §      Lecturas: Que ledicia miña (Nº 4) §      Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36) §      Comuñón: Ven axiña visitarnos (Nº 86)   OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN   Estamos xa no terceiro domingo do Advento. Nas semanas anteriores a Palabra de Deus invitábanos a espertar e a ir preparando o berce do noso corazón. Neste domingo, entre as palabras de ánimo do profeta Sofonías e a invitación á ledicia de Paulo, fáisenos unha nova indicación que vén responder, coma nos tempos do Bautista, á nosa pregunta de “que temos que facer?”. A indicación desta terceira semana é ben directa e clara: convértete e practica a xustiza!. Porque non nos enganemos: todas as persoas estamos necesitadas de conversión, de cambiar actitud...