Fagamos do Advento unha escaleira de igualdade
SINAL DE ADVENTO
Ao comezar este tempo de Advento propoñemos un sinal que nos axude a ir interiorizando e visibilizando este camiño que nos vai levando ata o día de Nadal; o día do nacemento de Xesús.Para este ano temos escollido a imaxe dun neno recén (naipelo) nacido. Pero será unha imaxe que iremos construíndo ao longo de cada unha destas catro semanas. Sobre o taboleiro que sempre poñemos diante do altar colocamos unha cartolina cor morada, e cada domingo colocaremos unha parte do corpo do neno de xeito que chegando ao día de nadal teñamos a imaxe completa do neno que nos lembrará que o sentido cristián do Nadal segue a ser acoller, facéndolle oco, a Xesús no noso corazón, na nosa vida. Comezamos esta primeira semana colocando as pernas.
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Volve Señor (Nº 90)
LECTURAS: Contade as marabillas do Señor
OFERTORIO: Eiquí están Señor (Nº 32)
COMUÑÓN: No colo da miña nai (Nº 49)
ESPERTANDO Á RENOVACIÓN
Poñémonos hoxe no camiño de prepararnos para celebrar con sentido cristián o tempo de Nadal. Na liturxia cristiá, a este tempo chamámoslle Advento, espera. Porque namentres esperamos imos preparando o noso corazón a acollelo, a facelo presente en nós. Non ha ser un tempo de costume nin rito nunca, pero moito menos este ano, no que todos os que falan refírense ao nadal como tempo de abrir negocios ou comer ou cear seis ou dez xuntos. Non. Nadal é celebrar que Deus se fai presente na historia para cambiala, para darlle sentido e horizonte de esperanza. Que a salvación chega a cada un e cada unha de nós e ao mundo para cambialo, para facelo mellor, para converter a fraternidade en camiño desde onde se desenvolvan as relacións entre todas e todos nós.ABRÍNDONOS Á MISERICORDIA
- Volve, Señor, tráenos o espertar a recoñecer que necesitamos arrepentirnos de canto non facemos ben. VOLVE, SEÑOR, PARA QUE CAMIÑEMOS NA CONVERSIÓN.
- Volve, Señor, tráenos a fraternidade que fomos esquecendo polo noso egoísmo. VOLVE, SEÑOR, PARA QUE CAMIÑEMOS NA CONVERSIÓN.
- Volve, Señor, tráenos a capacidade de recobrar a mirada de misericordia que moitas veces temos perdido. VOLVE, SEÑOR, PARA QUE CAMIÑEMOS NA CONVERSIÓN.
PALABRA PROCLAMADA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Ti, Señor, es o noso Pai,o "noso Redentor desde sempre" é o teu Nome.
¿Por que, Señor, nos deixaches extraviar lonxe dos teus vieiros,
e fixeches endurecer o noso corazón apartándose do teu respecto?
Baixaches, coa túa presenza tremeron os montes.
Señor, ti es o noso Pai.
Nós somos o barro e ti es o oleiro,
pois obra das túas mans somos todos nós.
PALABRA DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO MARCOS
Estade logo á espreita e atentos, que non sabedes cando será o momento.É coma un home que foi ó estranxeiro, deixando a casa e mais a facenda nas mans dos seus criados, encargándolles a cada un o que tiña que facer; e ó porteiro ordenoulle que velase.
Vixiade vós, polo tanto, pois non sabedes cando chegará o amo da casa: se á tardiña ou con noite cerrada, se co canto do galo ou no amencer. Non vaia ser que chegue de repente, e vos atope durmindo. E o que vos digo a vós, tamén llelo digo a todos: ¡Estade en vela!
PALABRA DO SEÑOR
NA ESCOITA DA PALABRA
Son dúas as ideas ao redor das que a Palabra de Deus nos invita a comezar este tempo de Advento: encontro e vixilancia. Encontro porque non pode haber celebración nin vida se non se fai a través do encontro cos irmáns e coas irmás. Encontro para vernos, falar, compartir, construír, escoitar... As persoas só podemos ser e definirnos como tales desde o encontro, pois este fai que non sexamos invisibles nin ignoradas. Encontro é presenza, realidade concreta, posibilidade de dialogar para poñer en marcha procesos, á vez que nos lembra que non podemos ir sos, ao noso aire, como se os demais non estiveran nin existiran. E vixilancia para que non deixemos que entre en nós todo aquilo que non fai posible encontrarnos, e mesmo pon distancia, e non só física, entre as persoas e o que senten, sofren, propoñen ou fracasan. A vixilancia evita que caiamos na inxenuidade de quen se deixa enganar por quen só busca sacar tallada utilitarista das persoas; por moito que use palabras coma irmás, Deus ou comunidade. Vixiemos para encontrarnos! E deixémonos modelar polo Alfareiro que só nos quere felices e sempre dispostos a poñer ás persoas por riba das cousas ou dos beneficios.Este esforzo por non deixarnos manipular por quen non busca outra cousas que invisilizarnos ou aproveitarse de nós para as súas comenencias, ben pode ser unha tarefa sobre a que reflexionemos ao longo deste advento. E do mesmo xeito que imos configurando o neno do taboleiro, vaiamos tamén modulando a nosa vida, de xeito que deixemos atrás aquelas cousas que nos van levando a perder a capacidade de crer que outro xeito de vivir, sentir, compartir e encontrarse é posible. Sen necesidade de baleirar de sentido as palabras nin de trabucalas nin tampouco de estar permanentemente coa sensación de quen nos están examinando. Advento é inicio de camiño para ir deixando atrás canto nos estorba e nos afasta a uns dos outr@s, todo aquilo que se vai acumulando no corazón e na vida pola rutina do paso do tempo.
E neste camiño cadaquén, como nos di Xesús no evanxeo, ten a súa tarefa. Non renunciemos a ela! Non deamos as costas á realidade! Non deixemos que outras persoas sexan as que acaben falando, decidindo e mesmo afirmando que falan, fan e actúan no noso nome! Vixiade, vixiemos. De xeito que cando o Señor chegue, nos atope preparad@s, ledos e dispost@s a comezar coa ledicia de saber que non camiñamos sos.
COMPARTINDO O QUE NOS UNE
Rezamos comunitariamente desde esta invitación ao encontro e á vixilancia da que nos fala hoxe a palabra de Deus. Fagámolo dicindo
QUE SAIBAMOS RECOÑECERTE NA VIVENCIA DA FRATERNIDADE
- Aléntanos, Señor, para que fagamos do noso ser Igrexa experiencia de escoita, diálogo e participación, e non simple obediencia ao que nos mandan, Oremos
- Acompáñanos, Señor, no camiño de cada día a atoparnos cos veciños e veciñas, de xeito que construamos entre nós unha relación de encontro, colaboración e axuda entre tod@s, Oremos.
- Que este tempo de Advento, Señor, sexa unha verdadeira oportunidade para deixar atrás todas esas actitudes e comportamentos que endurecen o noso corazón e entristecen a nosa vida, Oremos.
Deixándonos acompañar por Ti neste camiño do Advento, queremos que os nosos pasos sexan de fraternidade e reconciliación. P.X.N.S. Amén.
AGRADECENDO O DON DA FE
O fundamental do advento é: Deus vén a nós, insiste en buscarnos. Moito nos debe querer. Moito debemos valer para que nos procure con tanta insistencia. Tanto, que rematará por facerse home, por enviar ao seu propio Fillo para demostrarnos o seu amor e a súa aposta pola vida. Pero isto de pouco serve se non atopa corazóns preparados, corazóns que latexan e senten ao 100%. Si estamos distraídos, si os nosos erros nos bloquean, si o corazón o temos dividido… xa pode insistir Deus! Deixaremos pasar outra oportunidade. Ao mellor non!
(http://www.jovenesdehonianos.org/archivos%20pdf/Adviento/Ad )
Comentarios