Ir al contenido principal

33 Domingo TO A - Xornada das persoas pobres


XORNADA MUNDIAL DOS POBRES. 

TENDE A TÚA MAN ÁS PERSOAS POBRES

Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO

  • ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10)
  • LECTURAS: Eu sei de quen me fiei (Nº 64)
  • OFERTORIO: Téndeme a túa man (Nº 47)
  • COMUÑÓN: Oh, Señor, escólleme (Nº 62)

POÑENDO OS OLLOS NA REALIDADE

Hoxe é o día da Xornada mundial dos Pobres, co lema: Tende a túa man ás persoas pobres. Dinos Francisco na mensaxe que escribiu para este día:
“A antiga sabedoría ten formulado estas palabras coma un código sagrado a seguir na vida. Hoxe resoan con todo o seu significado para axudarnos tamén a nós a ollar o esencial e a superarmos os atrancos da indiferenza. A pobreza sempre asume rostros diferentes, que demandan unha atención especial en cada situación particular; en cada unha delas podemos atopar a Xesús, o Señor, que se nos revelou presente nos nosos irmáns máis febles (cf Mt 25, 40) .
A opción por dedicarse aos pobres e ter conta das súas moitas e variadas necesidades non pode estar condicionada pola disposición de tempo ou por intereses privados, nin por proxectos pastorais ou sociais descarnados. O poder da graza de Deus non pode ser abafado pola tendencia narcisista a poñerse un mesmo sempre en primeiro lugar”

RENOVANDO O CORAZÓN

  • Renova, Señor, o noso corazón para non ter medo a achegarnos ás persoas pobres; SEÑOR, TÉNDENOS A MAN.
  • Renova, Señor, a nosa ilusión para non deixar que o desánimo agrome en nós; CRISTO, TÉNDENOS A MAN.
  • Renova, Señor, a esperanza, para non deixarnos arrastrar polo pesimismo; SEÑOR, TÉNDENOS A MAN.

PALABRA PROCLAMADA

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE PAULO APÓSTOLO AOS TESALONICENSES

Tocante ao tempo preciso, irmáns, tampouco non precisades que vos escriba, que vós mesmos sabedes á perfección que o "Día do Señor" chegará coma o ladrón pola noite. Cando anden dicindo: "paz e seguridade", daquela caerá de súpeto sobre eles a desfeita, do mesmo xeito que lle veñen as dores á muller embarazada; e, de certo, non han de escapar. Pero vós, irmáns, non estades nas tebras, xa que todos vós sodes fillos da luz, fillos do día: non somos da noite nin das tebras.

Polo tanto, non adormezamos coma os demais; máis ben, esteamos vixiantes e manteñamos o propio control.
PALABRA DO SEÑOR

PROCLAMACIÓN DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO MATEU

O Reino dos Ceos é tamén coma un home que, tendo que saír de viaxe, chamou polos seus criados e deulles o coidado da súa facenda. A un deulle cinco talentos, a outro dous e a outro un, a cadaquén segundo a súa capacidade; despois marchou.
De seguida, o que recibira cinco talentos foi negociar con eles e gañou outros cinco. Do mesmo xeito o que recibira dous, gañou outros dous. Pero o que recibira un foi cavar un burato na terra e escondeu os cartos do seu amo.
Ao cabo de moito tempo chegou o señor daqueles criados, pedíndolles contas. Chegou o que recibira cinco talentos e presentoulle outros cinco dicindo: "señor, cinco talentos me entregaches, velaquí outros cinco que gañei". Díxolle o señor: "Ben, criado fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito: pasa a gozar da festa do teu señor". Chegou o que recibira dous talentos e dixo: "señor, dous talentos me entregaches, velaquí outros dous que gañei". E díxolle o señor: "Ben, criado fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poñereite á fronte do moito: pasa a gozar da festa do teu señor".Chegou tamén o que recibira un talento e díxolle: "señor, sei moi ben que es un home duro, que seituras onde non sementaches e recolles onde non botas. Por iso collín medo, e fun agachar na terra o teu talento; aquí tes o que é teu". Pero o señor respondeulle: "¡Mal criado, lacazán! ¿Conque sabías que sego onde non semento e recollo onde non boto? Pois, poñías os meus cartos no banco e, así, cando eu volvese, podía coller os cartos e mais os intereses. Así que quitádelle o talento e dádello ó que ten dez. Porque ao que ten, háselle dar e abondo; pero ao que non ten, aínda o que ten se lle ha quitar. E ao criado inútil botádeo fóra á escuridade, onde será o pranto e mais o renxer dos dentes".
PALABRA DO SEÑOR

REMOENDO NA PALABRA

Da mensaxe de Francisco nesta Xornada mundial dos Pobres:
• “Manter a mirada cara ao pobre é difícil, pero moi necesario para dar á nosa vida persoal e social a dirección correcta. Non se trata de empregar moitas palabras, senón de comprometer concretamente a vida, movidos pola caridade divina. Cada ano, coa Xornada Mundial dos Pobres, volvo sobre esta realidade fundamental para a vida da Igrexa, porque os pobres están e estarán sempre connosco (cf. Xn12,8) para axudarnos a acoller a compaña de Cristo na nosa vida cotiá.
• A comunidade cristiá está chamada a involucrarse nesta experiencia de compartir, coa conciencia de que non lle está permitido delegala noutros. E para apoiar aos pobres é fundamental vivir a pobreza evanxélica en primeira persoa. Non podemos sentirnos “ben” cando se marxina un membro da familia humana e se converte apenas nunha sombra. O berro silencioso de tantos pobres debe atopar ao pobo de Deus en primeira liña, sempre e en todas partes, para darlles voz, defendelos e solidarizarse con eles ante tanta hipocrisía e tantas promesas incumpridas, e convidalos a participar na vida da comunidade... Para o pobo cristián lembrar a todos o gran valor do ben común é un compromiso de vida que se realiza no intento de non esquecer a ningún dos que viven coa súa humanidade violada nas necesidades fundamentais.
• Tender a man descubre a quen o fai, en primeiro lugar, que en nós existe a capacidade de realizar xestos que dan sentido á vida. Cantas mans tendidas se ven cada día! Lamentablemente, cada vez máis sucede que as présas arrástranos nunha vertixe de indiferenza, ata o punto que nos incapacita para recoñecer todo o ben que cada día se realiza no silencio e con gran xenerosidade. Así sucede que, só cando ocorren feitos que alteran o curso da nosa vida, os nosos ollos vólvense quen de enxergar a bondade dos santos “da porta do lado”, «dos que viven cerca de nós e son un reflexo da presenza de Deus» (Exhort.Ap, Gaudete et exultate,7), pero dos que non fala ninguén... Tender a man é un signo: un signo que lembra inmediatamente a proximidade, a solidariedade, o amor.
• Este é un tempo favorábel para «volver sentir que nos necesitamos uns a outros, que temos unha responsabilidade polos demais e polo mundo […]. Xa tivemos moito tempo de degradación moral, burlándonos da ética, da bondade, da fe, da honestidade […]. Esa destrución de todo fundamento da vida social remata por enfrontármonos uns cos outros para preservar os propios intereses, provoca o xurdimento de novas formas de violencia e crueldade e impide o desenvolvemento dunha verdadeira cultura do coidado do ambiente» (Carta enc. Laudato Si, 229)” .
• Só se nos deixamos de andrómenas e poñemos a render os talentos que Deus nos concedeu a cada un/ha de nós pasaremos das palabras aos feitos; respondendo, no servizo aos irmáns/más empobrecid@s, a todo canto El e eles esperan de nós. Non os agochemos deixándonos vencer pola covardía e a mesquindade!

COMPARTINDO O COMPROMISO

Acollendo a man que Deus nos tende permanentemente, e deixando sentir a calor da súa presenza, recemos comunitariamente dicindo:
TÉNDEME A TÚA MAN, QUE A MIÑA ESTÁ ABERTA, SEÑOR
  • Señor, queremos sentírnos Igrexa que non lle dá as costas nin aos pobres nin á pobreza do noso mundo, por iso che dicimos:
TÉNDEME A TÚA MAN, QUE A MIÑA ESTÁ ABERTA, SEÑOR
  • Señor, queremos vivir como parroquia a forza da solidariedade convertida en amor para coas persoas necesitadas e esquecidas das nosas comunidades, por iso che pedimos:
TÉNDEME A TÚA MAN, QUE A MIÑA ESTÁ ABERTA, SEÑOR
  • Señor, queremos que a nosa vida non sexa un escondernos ante as situacións nas que se precisa das nosas mans, do noso traballo, do noso corazón e da nosa cercanía cara á persoa que se sente ignorada e soa, por iso che dicimos:
TÉNDEME A TÚA MAN, QUE A MIÑA ESTÁ ABERTA, SEÑOR
Grazas, Señor, por seguir tendéndonos a man, a pesares de que nós as veces dámosche as costas.

BUSCANDO ACOUGO ESPERANZADO

“Neste camiño de encontro cotiá cos pobres, acompáñanos a Nai de Deus que, de xeito particular, é a Nai dos pobres. A Virxe María coñece de preto os atrancos e sufrimentos dos marxinados, porque ela mesma se atopou dando a luz ao Fillo de Deus nun cortello. Pola ameaza de Herodes, co seu home Xosé e o pequeno Xesús fuxiu a outro país, e a condición de refuxiados marcou á Sagrada Familia durante algúns anos. Que a oración da Nai dos pobres poida reunir aos seus fillos escolleitos e a cantos os serven no nome de Cristo. E que esa mesma oración transforme a man tendida nun abrazo de comuñón e de renovada fraternidade”.
(Francisco para a Xornada dos Pobres)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel