UNHA ACTITUDE, UN COMPROMISO, UNHA OPCIÓN: O AMOR AO ESTILO DE XESÚS
CANTOS
Entrada: Que ledos hoxe estamos (Nº 5))
Lectura: Ide e pregoade (Nº 55))
Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36)
Comuñón: O amor é o meirande (Nº 120)
ABRINDO OS OLLOS
Fálanos hoxe Xesús do mandato do amor. Un mandato que urxe a que o vivamos en relación cos demais, o que nos esixe ter sensibilidade especial para saber escoitar e prestar atención cando nos falan, cando nos din ou nos contan, cando alguén se dirixe a nós con preocupación e precisado de ser atendido. Porque só así a palabra amor terá sentido e será comprendido desde o estilo que Xesús nos chama a todas e todos a vivir.
Que practiquemos cada día este estilo que marca Xesús de facer do amor respecto, perdón, grazas e misericordia.
ACOLLENDO A MISERICORDIA
ASPERSIÓN
• Por ser moitas veces incapaces de escoitar o que nos din. SEÑOR, ENCHÓUPANOS CO TEU AMOR.
• Porque nos sobran présas e nos falta paciencia; CRISTO, ENCHÓUPANOS CO TEU AMOR.
• Por ser moito de ideas fixas e con pouca capacidade para acoller a quen é diferente; SEÑOR, ENCHÓUPANOS CO TEU AMOR.
PALABRA PROCLAMA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Paulo e mais Bernabé volveron para Listra, Iconio e Antioquía, enfortecendo o espírito dos discípulos e animándoos a persevararen na fe, porque dicíanlles temos de pasar por moitos traballos, para entrarmos no Reino de Deus. E despois de designarlles presbíteros en cada Igrexa, oraban, xaxuaban e encomendábanos ó Señor, en quen creran.
Atravesando a Pisidia, chegaron a Panfilia e, logo de anunciaren a palabra en Perxe, baixaron cara a Atalía. De alí embarcaron para Antioquía, desde onde foran confiados á gracia de Deus para a misión que viñan de cumprir. Chegando, reuniron a Igrexa e contaron todo canto Deus fixera con eles e como lles abrira ós pagáns a porta da fe. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA APOCALIPSE DE SAN XOÁN
Logo vin un ceo novo e unha terra nova, pois o primeiro ceo e a primeira terra xa pasaran; e o mar xa non existía. Tamén vin que a cidade santa, unha Xerusalén nova, baixaba do ceo de onda Deus, preparada coma a esposa que está engalanada para o seu esposo. E sentín unha forte voz que desde o trono dicía:
"Velaquí a tenda de Deus onda os homes.
Acampará entre eles:
eles serán o seu pobo
e El será o seu Deus e compañeiro.
Enxugará tódalas bágoas dos seus ollos,
e a morte xa non existirá máis.
Nin haberá máis loito nin pranto nin dor,
porque as primeiras cousas pasaron xa".
O que estaba sentado no trono dixo: "Vede que volvo novas tódalas cousas". Palabra do Señor
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Cando saíu do cenáculo, dixo Xesús:
Agora queda glorificado o Fillo do Home e Deus queda glorificado nel. Se Deus queda glorificado nel, tamén Deus o glorificará a el e hao glorificar axiña. Meus fillos: só un pouquiño estarei convosco. Douvos un mandamento novo: amádevos uns a outros; como eu vos amei, amádevos tamén entre vós. Nisto coñecerán todos que sóde-los meus discípulos: se vos tedes amor uns a outros.
. Palabra do Señor.
FACENDO DA PALABRA VIDA
• O tempo de pascua é un tempo para que estimulemos con toda a nosa enerxía o sentido de esperanza e alegría. Dúas actitudes que, nos tempos que corren, parecen estar á baixa entre moita xente. Porén, son os eixes de todo este tempo de pascua, como tamén o foron para Xesús e mais os apóstolos. Sen elas o noso confesarnos crentes quedaría baleiro e sen contido. Traballemos entón cada día, mesmo aos pouquiños, para que alegría e esperanza non se afasten nunca de nosa, inda que moitas veces nos custe e teñamos que loitar contra nós mesmos para facer que queden e agranden o noso corazón con humanidade e capacidade de ver aos demais coma iguais e dentro do proxecto universal que Deus, en Xesús, nos legou.
• E un corazón só pode ser engrandecido desde o actuar centrado na defensa da dignidade e respecto que nos merecen cada unha das persoas. E isto, inda que o teñamos dito ou escoitado moitas veces, non é un retrouso, senón unha convicción. Un cimento desde o que ir vivindo e afrontando o noso estar cos pés na terra. Así o entenderon tamén aqueles primeiros cristiáns dos que nos falan nos Feitos dos Apóstolos. O rezar comunitariamente, o saber que sentían preto a presenza de Xesús, o irse dando conta que na medida en que pensaban e colaboraban en común, e non individualmente, as cousas melloraban. Elas e eles íanse convertendo nos mellores embaixadores e embaixadoras da esperanza e da alegría pascual.
• E ámbalas dúas son as actitudes que Xesús pon na base do amor ao que se refire no evanxeo. Un amor que non é algo abstracto e difuso, senón concreción no respecto aos demais, no saber escoitar, no pararse e prestar atención ao que nos din... o amor toma forma na medida na que somos capaces de tratar aos demais como o que somos: persoas con dignidade e merecedoras de respecto. E isto inda que non pensemos igual ou teñamos culturas, relixións ou formas de entender a vida diferentes. Só na e desde a tolerancia é posible facer crible que nos amamos unhas persoas ás outras. Ao estilo de Xesús.
SENTÍNDONOS COMUNIDADE
Desde o amor do que Xesús nos fala no evanxeo, rezamos dicindo:
QUE SAIBAMOS VIVIR NA ALEGRÍA DO AMOR.
• Para que a Igrexa sexa cada día máis transparente, sincera, sinxela e fraterna no servizo ao mundo, Casa común. Oremos. Que saibamos vivir na alegría do amor.
• Para que nos esforcemos por construír parroquias máis comunitarias e menos individualistas. Oremos. Que saibamos vivir na alegría do amo.
• Para que cada un e acada unha de nós saibamos poñer en práctica o estilo de Xesús nas cousas que fagamos, especialmente na cercanía aos enfermos, no traballo pola paz e no respecto aos maiores. Oremos. Que saibamos vivir na alegría do amor.
Acompaña, Señor, a oración que compartimos e poñemos ao teu abeiro. P.X.N.S. Amén.
PENEIRANDO A REFLEXIÓN
Xesús amigo, amigo bo
veño dicirche por que te quero
porque es libre e bo compañeiro
porque es Deus, e non andas lonxe.
Xesús amigo, Xesús irmán
vén a miña casa e tráeme os teus cravos
quero levalos sempre nas miñas mans
e así, arrincalos dos meus irmáns.
Xesús amigo, Xesús pequeno
gran pensador de todos os tempos;
palabra viva, saúde de enfermos
calor para quen vive no chan.
Xesús amigo, Xesús obreiro
o de María e un carpinteiro
que es o rei de pobres e pequenos
porque contigo ninguén anda orfo.
Xesús amigo, conta comigo!
Inda que os meus anos non sexan moi dignos;
mira o meu adentro, sincero e vivo
e en túa palabra quedarei limpo.
( https://www.cifraclub.com/migueli/jesus-amigo/letra/ )
Comentarios