ABRINDO O CORAZÓN
María e o Advento están intimamente unidos. O seu si fai posible que a salvación chegue ata a porta das nosas casas, que entre no corazón de cada unha e cada un de nós. É o seu un si de esperanza, de acollida, de preparación de seguimento polos vieiros que cada día imos percorrendo. Ela entra no Advento para invitarnos a facer este camiño de espera activa e gozosa que nos axude a mirar dentro de nós e a descubrir que é o que entorpece que este camiño o poidamos facer de maneira leda, fraterna e renovada.Coma Xoán, tamén nós recibimos a chamada para facer deste camiño experiencia de conversión e cambio. Sigamos logo avanzando polos vieiros que María e Xoán foron abrindo cara Xesús.
RENOVÁNDONOS NA MISERICORDIA
· Polas veces nas que non queremos poñernos en camiño de renovación. SEÑOR, QUE A NOSA COMODIDADE NON NOS APARTE DE TI.· Polas veces nas que nos faltou a audacia de rezar e axudar a quen nos precisa. CRISTO, QUE A NOSA COMODIDADE NON NOS APARTE DE TI.
· Polas veces nas que caemos na tentación de pensar só e unicamente en nós. SEÑOR, QUE A NOSA COMODIDADE NON NOS APARTE DE TI.
PALABRA PROCLAMADA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE BARUCXerusalén, quita o vestido da túa dor e da túa desgracia,
e viste para sempre o esplendor da gloria que vén de Deus.
Envólvete no manto glorioso da xustiza que vén de Deus:
pon na túa cabeza a diadema da gloria do Eterno.
Deus vai mostra-lo teu esplendor a toda cidade baixo o ceo,
pois Deus fará que o teu nome sexa para sempre "paz da Xustiza e Gloria da Piedade diante de Deus".
Ponte de pé, Xerusalén, ponte de pé no alto,
e mira cara ó nacente,
olla ós teus fillos reunidos pola palabra do Santo,
alegres pola lembranza do Señor
desde o poñente ata o nacente.
Saíron de onda ti,
levados a pé polos inimigos,
pero Deus devólvechos en andas de gloria,
coma un trono de realeza.
Pois mandou o Señor que se rebaixasen
os montes altos e os vellos outeiros
e que os barrancos se enchesen volvéndose chairas,
para que Israel camiñe con paso seguro,
guiado pola gloria de Deus;
e por orde de Deus as árbores do bosque e as plantas recendentes
déronlle sombra a Israel.
Si, Deus conducirá a Israel con alegría á luz da súa gloria,
coa misericordia e a xustiza que están con El. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS FILIPENSES
Irmáns e irmás:
Sempre que rezo por vós, fágoo con alegría, pola parte que vides tomando na difusión do Evanxeo desde o primeiro día ata hoxe. Eu fío en que o que encetou en vós un traballo bo, halle de ir dando cabo de aquí ó día de Cristo Xesús.
¡Ben sabe Deus con que morriña cristiá vos boto a faltar aquí! E na miña oración pido que o voso amor reborde de penetración e de sensibilidade para todo: así poderedes acertar co mellor para chegardes enxebres e sen chata ó día de Cristo Xesús, e cheos do froito da xustiza que se consegue por medio de Xesús Cristo para gloria e louvanza de Deus. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
No ano quince do reinado do emperador Tiberio César, sendo Poncio Pilato gobernador de Xudea e Herodes tetrarca de Galilea; sendo Filipo, o seu irmán, tetrarca de Iturea e mais da Traconítide, e Lisanias, tetrarca de Abilene: durante o pontificado de Anás e Caifás, chegoulle a Palabra de Deus a Xoán, fillo de Zacarías, no deserto. Entón el percorreu toda a rexión do Xordán, pregoando un bautismo de conversión, para acada-lo perdón dos pecados, 4conforme está escrito no libro do profeta Isaías:
Unha voz chama no deserto:
Preparade os camiños do Señor,
reparade os seus vieiros.
Toda barranqueira se cubrirá
todo monte e outeiro se rebaixará,
os camiños tortos hanse endereitar
e os fragosos hanse achanzar.
E todos verán a salvación de Deus. Palabra do Señor.
PALABRA REMOÍDA
· As persoas que habitualmente participamos nas celebracións comunitarias do domingo corremos o risco de caer na rutina dunha práctica movida non tanto pola convicción, canto polo costume. O que pode levar, non ten porque ser sempre así, a que repitamos xestos pero sen prestarlle a debida atención a cada un deles. Pómonos de pé, sentamos, respondemos... pero facémolo sen poñer toda a nosa atención, o noso cariño, a nosa concentración en cada un deses momentos. Por iso son tan importantes os tempos fortes na liturxia: Advento, Nadal, Coresma... porque son sempre invitacións a romper co de sempre, a evitar poñer o noso piloto automático celebrativo; por iso é tan importante que neste Advento rompamos con esta tentación e poñemos o mellor de nós para que de verdade este Advento sexa tempo de verdadeira conversión e esperanza. Tentemos que o sinal do berce que nos vai ir guiando ao longo destas catro semanas, nos axude a converternos en carpinteiros e carpinteiras que escollen o mellor material e poñen o mellor de si na súa construción. Unha construción que ten nome de cambio, renovación, reflexión en forma de atención a quen nos fala, oración sincera e pausada, misericordia ofrecida e outorgada. Fagamos entón do Advento non tempo de pasividade senón de compromiso e querer volver comezar.· E como nos din as lecturas de hoxe, iso so podemos ilo facendo desde un actuar:
ü Que non mira cara atrás con nostalxia do que foi.
ü Que aposta por unha oración leda e desde a vida.
ü Que está disposto a tomar en serio a invitación de Xoán de preparar o camiño ao Señor, para que cando chegue, chame e lle abramos, atope o berce disposto e aquecido para poder durmir e descansar nel.
· Tanto María como Xoán, foron quen de poñerse no camiño da preparación para acoller a Xesús. Ámbolos dous, esforzáronse por saír das súas zonas de conforto para poder facelo. Seguro que tiveron medos, inseguridades, dúbidas e mesmo desconcerto, pero non recuaron; todo o contrario. Saíron moito máis reforzamos de que as súas decisións eran as adecuadas, e que pagar a pena o esforzo e os sinsabores.
· E nós, poderiamos dicir o mesmo? Inda estamos a tempo, e que mellor ca este Advento!
ORACIÓN COMPARTIDA
Unímonos na nosa oración comunitaria dicindo: QUE NESTE ADVENTO PREPAREMOS O CAMIÑO AO SEÑOR.· Para que fagamos do Advento espera de conversión e renovación persoal e comunitaria. Oremos. Que neste Advento preparemos o camiño ao Señor.
· Para que o noso sexa un si de alegría, de convicción e de esperanza. Oremos. Que neste Advento preparemos o camiño ao Señor.
· Para que nos esforcemos ao longo destas catro semanas por ir deixando atrás actitudes e comportamentos que nos impiden vivir a alegría da túa chegada. Oremos. Que neste Advento preparemos o camiño ao Señor.
Fai, Señor, deste tempo de Advento experiencia de renovación, cambio e esperanza. Por Cristo o noso Señor. Amén.
Comentarios