remol

TRANSFORMEMOS A FLOR MURCHA DA CORESMA NO VERDE ESPERANZADO CARA Á PASCUA   Comézase fóra, a poder ser nun lugar un pouco afastado da Igrexa, para poder camiñar procesionalmente unha vez bendicidos os ramos.  COMEZANDO A CAMIÑAR Xesús púxose en camiño cara a Xerusalén ,escoitaremos na lectura do evanxeo de Lucas. Un camiño que se converte en sinal de contradición. En Xerusalén vivirá a morte; pero tamén alí, na mesma Xerusalén, na resurrección, mostrarase a grandeza e a fondura do Deus que envía ao seu Fillo para ser coma nós. A resurrección é, xa que logo, o triunfo, a esperanza, o punto de chegada dun camiño duro, difícil e cheo de dificultades. Nós hoxe tamén, coma Xesús, poñémonos en camiño cara esa Xerusalén que nos levará da mesa da fraternidade ao triunfo da Noite Santa da vida, pasando pola tristura e o desacougo da Paixón do Venres Santo. Dispoñámonos, poñendo o mellor de nós, a comezar esta andaina de salvación e esperanza. ACOLLENDO A BENDICIÓN DE DEUS Señor, sabénd...

DEUS ESTÁ FACENDO ALGO NOVO; XA AGROMA. NON VOS DECATADES?. SINAL DE CORESMA Colocamos o quinto pétalo da nosa flor. CANTO GOZOSO ENTRADA: Déixate querer (Nº 61) LECTURAS: Benaventurados ( Nº 119) OFERTORIO: Eu soñei (Nº 58)  COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (Nº 103) PARA NON PERDER O PASO Rematamos hoxe o noso camiño coresmal. Xa divisamos Xerusalén, lugar de festa, de banquete compartido, de soedade e morte; pero tamén lugar de resurrección e vida nova. Por iso nós, con Isaías, tamén sentimos a chamada de Deus, que nos invita a deixar atrás o vello, o antigo, o que non nos fai felices, os desertos da nosa vida para abrir camiños novos, camiños frescos, camiños creativos, camiños de comuñón e sinodalidade. Uns camiños que necesariamente han transitar pola igualdade, porque a dignidade que Deus pousou no corazón de cada persoa úrxenos a afastar de nós a tentación de crérmonos superiores ou mellores ca ninguén. O encontro de Xesús coa muller adúltera que hoxe escoitaremos no...

ESTE FILLO MEU ESTABA MORTO E VOLVE Á VIDA SINAL DE CORESMA Colocamos o cuarto pétalo da nosa flor no que escribimos: “Este fillo meu estaba morto e volve á vida”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Arrepentido (Nº 13) LECTURAS: O Señor é o meu pastor (Nº ) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104)  COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO Paseniñamente imos debullando este tempo de coresma. Pasado xa o ecuador, sería bo que nos tomaramos un momento para, con tranquilidade e seriedade, botar a vista atrás e revisar se estamos cumprindo o obxectivo que nos propuxemos o mércores da cinza, é dicir, se este tempo está sendo para cada un e cada unha de nós unha experiencia nova, distinta, que nos vai facendo mellores persoas por ser capaces de botar do noso corazón actitudes e comportamentos que non nos deixan responder con sinceridade e alegría á invitación de Xesús de poñer a misericordia no centro. Se é así, que mellor que reunirnos este domingo para agradecelo. Porén, se ...

SEÑOR, DÉIXAA AÍNDA UN ANO MÁIS SINAL DE CORESMA Colocamos o terceiro pétalo da nosa flor no que escribimos: “Déixaa aínda un ano máis”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Xesús, chamado amigo (Nº 89) LECTURAS: Eu soñei( Nº 58) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO “Castigo de Deus“ é unha expresión que adoitamos escoitar cando sucede algunha traxedia. Pronunciar esta frase produce consolo a quen considera que Deus é un xuíz severo que, con frialdade, examina a vida e as obras dos seus fieis, ditando sentencia condenatoria para os culpables. Ao fin e ao cabo, “Deus premia aos bos e castiga aos malos”, dixéronnos desde crianzas. Porén, estas afirmacións non se corresponde cun Deus que parece calar as máis das veces diante da inxustiza, da dor e da opresión humana. Para algunhas persoas Deus non intervén sempre, senón que manda un recado de cando en vez, a modo de escarmento, para que esteamos á espreita. Pero é este o rostro do Deu...