Ir al contenido principal

Da uniformidade á comunidade Plural (Pentecostés)

PÓRTICO

Cando miramos unha obra de arte que nos impacta, dicimos que ten alma, forza, espírito... Son situacións que nos abren a pensamentos, evocacións, comunicación de vivencias, de experiencias, mesmo de xeitos de entender o noso estar no mundo e as persoas que nel estamos.

O mesmo nos pasa ao falar de xente que para nós ten un aquel especial: poetas, pintores, científicos, artistas, labregos, albaneis... que para nós, pola súa forma de ser e polas cousas que fan, resúltannos especiais, con espírito.

A celebración de hoxe quere tamén pornos de manifesto que o Espírito está nas comunidades, sostenas con forza, aléntaas nos proxectos e confírmaas nas conviccións. Un Espírito que nos mantén na unidade, pero que posibilita a pluralidade de accións, maneiras, formas de ser e vivir o cristián. Abrámonos a esta forza para poder seguir camiñando xunt@S.

PERDÓN

  • Porque non acabamos de entender que a pluralidade na Igrexa é don do Espírito, Señor, espértanos ao comunitario.
  • Porque non nos decidimos a expresar e compartir con creatividade a nosa vivencia da fe, Cristo, espértanos ao comunitario.
  • Polas veces en que o noso medo nos crava na terra, en que a falta de ilusión é unha escusa para no traballar; en que a rutina mata a nosa vida de fe. Señor, espértanos ao comunitario.

REMUÍÑO

  • Os discípulos tiñan medo; un medo que puña de manifesto a súa pouca confianza no proxecto que predicara e vivira Xesús. Por iso se reclúen, estaban nos seus cuarteis de inverno. Seguro que xa os seus proxectos xiraban en como volver ao de “antes” a aquilo que lle daba seguridade, ao que nunca deberan ter deixado. Verdade que este xeito de pensar non está moi lonxe de nós?. Pero algo moi forte os sacude: perciben a forza, a presenza de algo distinto, algo novo que lles comezaba a romper as súas rutinas e os seus medos. Unha forza que lles leva a tomar conciencia de que os seus medos lles están impedindo facer algo novo e grande. Unha forza que lle leva e dicir: compartamos cos demais, non deixemos so para nós, o que o Mestre nos foi ensinando coa súa vida e a súa palabra!. Tomaron conciencia da súa misión, superaron dificultades, deixaron atrás diferenzas: puxéronse a remar na mesma dirección, naceu a Igrexa, o comunitario, o participativo, a necesidade de compartir con outr@s, sexan do país que sexan, teñan a cor que teñan ou falen a lingua que falen. Pentecostés: o tempo, a experiencia de liberdade. E nós, a que esperamos para facer o mesmo?.
  • Ese facelo non pode, inda que moitos o pensen e queiran impoñelo así, impedir que nas comunidades, na Igrexa, nos cerremos á pluralidade e á diversidade que trae o Espírito. Porque se hai diversidade de dons, servizos e funcións, non debemos afogalas tod@s no universo clerical. Porque o ministerio sacerdotal é un servizo, pero non “o servizo”, senón que na Igrexa hai moitos máis, e non podemos pechalos nin reducilos a aquilo que fan os curas, os bispos ou mesmo o papa. Na Igrexa cabemos tod@s, e nela tod@s estamos chamados a participar. Fagámolo! Ou énos máis doado non facelo e caer no retrouso de sempre: “ é que os curas non nos deixan facer nada; a Igrexa está moi clericalizada...” tentamos ofrecer ideas, facer propostas ou colaborar para que as comunidades sexan máis vivas, participativas e renovadoras, nunha palabra: fieis ao proxecto de Xesús, e abertas ao vento do Espírito?
  • O mandado de Xesús é claro: “Eu tamén vos envío”. A que esperamos?. Compartindo coas comunidades e estando sempre con actitude de loita contra canto impide a paz e o perdón, seguro que estaremos convertendo en vida este mandado que nos sigue dicindo que a presenza do Espírito é un pulo para que a nosa implicación no dentro e fóra da comunidade, vaia facendo do mundo a casa de tod@s.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Abríndonos á forza do Espírito, poñamos agora a nosa vida nas súas mans, para que alente e ilusione canto vai facendo de nós homes e mulleres fraternos e solidarios. Dicimos xunt@s:

Espírito Santo, alenta a nosa vida

§ Pola Igrexa, alentada e animada polo Espírito Santo, para que non esqueza o mandato do Señor e día a día transforme a sociedade facéndoa máis xusta e esperanzada. OREMOS.

Espírito Santo, alenta a nosa vida

§ Para que nas nosas comunidades saibamos abrirnos á pluralidade e ao diálogo, deixándonos levar da presenza do Espírito. Oremos.

Espírito Santo, alenta a nosa vida

§ Para que cada un de nós, esforzándonos por romper a tentación de vivir a fe como maxia, medo ou costume, nos deixemos levar polo vento do Espírito que nos invita a:perdoar, pacificar, escoitar e acoller. Oremos.

Espírito Santo, alenta a nosa vida

§ Por tod@s nós, que hoxe somos convocad@s a participar na construcción dos nosos concellos, para que votemos con liberdade, pero tamén con responsabilidade, buscando non o que favorece a uns poucos -os ricos- senón o que propón o ben común, OREMOS.

Espírito Santo, alenta a nosa vida

Grazas, por seguir dando pulo á nosa vida e a canto nos ilusiona. Por Xesucristo o Noso Señor. AMÉN.

REFLEXIÓN

Cando temos unha esperanza total na vida,

a pesar das nosas caídas e as nosas dúbidas.

Cando se sente a desesperación e, porén,

se experimenta un consolo interior

que ninguén nos pode quitar.

Cando experimentamos o racho

da morte propia ou allea e

a sabemos asumir con fe e esperanza.

Cando aceptamos libremente unha responsabilidade,

inda que non teñamos claras perspectivas de éxito e de utilidade.

Cando vivimos con serenidade e perseveranza

a existencia de cada día, ás veces amarga,

decepcionante e aniquiladora,

e a aceptamos por unha forza,

cuxa orixe non podemos abarcar nin dominar.

Cando vivimos as tebras do aparente sen sentido

na nosa vida, porque esperamos unha promesa

que non podemos entender.

Cando vivimos as experiencias fragmentarias do amor,

a beleza e a alegría, como promesa do amor,

a beleza e a alegría plena

que un día recibiremos onda Deus.

Cando somos capaces de orar no medio das tebras

e o silencio, sabendo que sempre somos escoitados,

inda que non percibamos unha resposta que se poida razoar.

Grazas, Señor.

( K. RAHNER)

CANTOS

· Entrada.- Manda o teu Espírito

· Lecturas.- Ven Espírito Santo//Loade

· Ofertorio.- Seguirei os teus pasos

· Comuñón.- Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel