Ir al contenido principal

5 domingo Pascua 2011

GRAZAS, SEÑOR, POR NON TERES RESERVADO O DEREITO DE ADMISIÓN


PÓRTICO


Moitas veces na nosa vida crémonos cristiáns “con denominación de orixe”, é dicir, cristiáns auténticos, con privilexios, porque desde sempre cumprimos cunhas prácticas relixiosas, aínda que as máis das veces, é certo, non comprometemos nelas a nosa vida. E desde ese sermos “cristiáns con pedriguí”, crémonos co dereito a xulgar, criticar ou condenar aos que se senten chamados por Deus máis tarde, aos que inculturan a súa mensaxe dun xeito diferente ao noso ou a aqueles que, poñendo a persoa coma orixe, centro e meta das súas accións, traen novas ideas, e abren novas fiestras para que se renove o aire.

Coma os de Emaús: Que torpes somos en comprender!!!!!!!!!!!!!!!!!!. Hoxe Xesús no evanxeo volveranos dicir que na súa casa hai un cuarto para cada persoa: máis soleados e con cheminea para os que teñen frío, máis fresquiño para os calorosos, con moito colorido para os creativos, máis sobrios para os serios, empapelados, pintados...

Só cómpre unha cousa: fiármonos del e .... amar, a tempo e a destempo, a todos e a todas. Que esta celebración pascual que agora comezamos nos axude a encamiñar a nosa vida para ir decorando o noso cuarto.


O PERDÓN


  • Porque coa nosa boca pequena dicimos que nos fiamos completamente de Ti, pero logo seguimos poñéndolle unha candea tamén ao demo, non vaia ser o conto... SEÑOR, QUE O NOSO DOGMA SEXA O SERVIZO.

  • Porque non acabamos de deixar entrar na nosa vida a quen é camiño, verdade e vida, CRISTO, QUE O NOSO DOGMA SEXA O SERVIZO.

  • Polas veces en que queremos impoñer o noso pensamento e a nosa verdade aos demais, impedindo outros puntos de vista ou opinións, SEÑOR, QUE O NOSO DOGMA SEXA O SERVIZO.

REMUÍÑO


E NO CENTRO, AGORA E SEMPRE, O SERVIZO E O AMOR: O Libro dos Feitos dos Apóstolos que relemos neste tempo pascual, ten que ser para cada un e cada unha de nós unha chamada a saber redefinir as nosas coordenadas de fe: onde estamos e onde queremos chegar. Porque son moitas as ocasións nas que perdemos o rumbo e afogamos a frescura dunha mensaxe liberadora nunha manchea de obrigas e de cultos baleiros e sen sentido que, as máis das veces, en vez de producirnos liberación, ledicia e serenidade, só conseguen agoniarnos e converternos en meros “monicreques“ de repetición. Así, canto tempo perdido en discusións, enfrontamentos, enfados... cando o único que nos día Xesús é: “querédevos“.

Pois ben desde esa primeira lectura á que facemos referencia, hoxe descubrimos como as diferenzas (que, grazas a Deus, sempre as houbo, as hai e as haberá, pois non esquezamos que son froito do Espírito) nas primeiras comunidades van tendo resposta desde a escoita, o diálogo, o querer entenderse, nunca desde a imposición e o ordeno e mando. Ai, que tempos aqueles!!!!!!!!!. E ademais, dános outra pista moi interesante que moitas veces esquecemos: a salvación de Deus pasa pola salvación das persoas; por iso non descoidan a atención e o coidado dos máis empobrecidos e dos últimos da comunidade. Para eles a fe non é un entretemento nin tampouco algo puramente espiritual, senón que a vivencia da fe lévaos ao compromiso, ou dito doutro xeito, eran quen de mirar en abano e de traballar en rede. Podemos dicir nós o mesmo?.


UN AMOR QUE É SOLIDARIEDADE E CONFIANZA EN DEUS E NOS DEMAIS: Porque non nos enganemos: unha comunidade que só mira para dentro de si mesma e non é capaz de concretar o compromiso de servizo e entrega aos pobres, é unha comunidade inmadura e infantil. De que nos vale rezar moito e con moita pulcritude, sen que ninguén nos moleste, non vaia ser..., se despois falamos mal uns dos outros, endurecemos o corazón diante do que sufre, somos incapaces de compartir con quen non ten, nos mostramos insensibles diante de quen o está a pasar mal ou non estamos dispostos a mover nin un só dedo para axudar a quen precisa de nós?. Desenganémonos: unha comunidade que non descubre que a solidariedade é un dos cimentos da fe e da Igrexa, é unha comunidade que non pode levar con dignidade o nome de cristiá. A solidariedade ten que ser a pedra angular do noso actuar, do noso sentirnos e descubrirnos cristiáns.

E porque sabemos que paga a pena fiarnos, cómpre que escoitemos ben o que o Señor nos di: que non nos agoniemos, hai cuartos para todos.... Cuartos, que non sotos.....Ufffffffffffffffffff!. Cantos esquemas se rompen!!!!!!!!!!!!!!!!!. Algúns dos nosos pastores, si, daqueles que nos ocuparon o domingo pasado, pasan a vida asustando aos rabaños coa condenación, con sotos cheos de lume nos que arderán os “inxustos” (por suposto os que non pensan, rezan e cren coma eles)... e resulta que hoxe o Señor di que el é camiño, verdade e vida e que na súa casa hai sitio para todos. Lo más!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!. Que aprendamos del a ser persoas incluíntes, nunca excluíntes. A Pascua que estamos a vivir é un bo momento para comezar, porque para a tenrura sempre é tempo.



ORACIÓN DA COMUNIDADE


Porque a misericordia do Señor enche toda a terra, unímonos para compartir e ofrecer o mellor de canto podemos dar, e dicimos xunt@s:


QUE NOS ESFORCEMOS POR SER PEDRAS VIVAS


  • Para que na Igrexa aprendamos a vivir o servizo como un valor evanxélico, e non como unha actitude paternalista, Oremos.


QUE NOS ESFORCEMOS POR SER PEDRAS VIVAS


  • Para que nas nosas comunidades non nos preocupemos tanto polo pouco número que somos e poñamos máis esforzo na nosa principal tarefa: ser diante do mundo testemuñas do Deus amor e auténticas pedras vivas, acollendo, perdoando, comprendendo... tamén a quen non pensa coma nós, Oremos.


QUE NOS ESFORCEMOS POR SER PEDRAS VIVAS


  • Para que cada un e cada unha de nós, que estamos aquí celebrando a túa resurrección, poñamos toda a nosa confianza en Ti, seguros de que nos darás a forza que nos leve a converter Palabra e Pan en compañía para quen está só, voz para quen enmudece e xustiza para quen se sente maltratado e incomprendido, Oremos.


QUE NOS ESFORCEMOS POR SER PEDRAS VIVAS

Porque somos na túa casa, que tamén e a nosa, pedras vivas, unímonos para reforzar a forza desta fe que hoxe agradecemos poder compartir.P.X.N.S. Amén.


PARA A REFLEXIÓN

Ti ofreces a túa casa labrega

a toda a xente que camiña ao pairo polos camiños da vida.

Ti es amigo de acoller sen preguntar,

ofrecendo primeiro a calor da túa aperta,

a tenrura da túa amizade

e o alimento do teu amor.

Canto temos que aprender de ti!!!!!!!!!!!!.

Ti reservas un cuarto para cada persoa,

respectando o noso ser e as nosas teimas,

prezando a nosa voz e a nosa decisión,

provocando sempre a nosa responsabilidade.

Ti gardas sempre o sitio mellor,

o máis tranquilo, o que está mellor amoblado

para a persoa máis pobre e pequena,

para quen está máis marcada pola vida.

Canto temos que aprender de ti!!!!!

Ti lémbrasnos cada día

a infinidade de persoas que temos no mundo

orfas de casa e pan,

orfas de presente e de porvir,

mentres o teu soño primeiro

foi un fogar amplo, quentiño e común

no que poidamos vivir a ledicia da irmandade.

Canto temos que aprender de ti!!!!!!!!!!!!!

Ti non quedas parado.

Reclamas a nosa colaboración

para esta tarefa, sublime e elemental,

de darlle a cada persoa un cuarto

nesa casa grande, na túa casa labrega,

que é a humanidade.

Canto temos que aprender de ti!!!!!.



CANTOS

  • ENTRADA: Pedras vivas

  • GLORIA

  • LECTURAS: Eu soñei

  • OFERTORIO: Eu sei de quen me fiei

  • COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel