Ir al contenido principal

Defuntos 2014



QUE A UNIVERSALIDADE DO TEU ACOUGO NOS FAGA DESCANSAR AO TEU CARÓN

Descarga o ficheiro


ESCOITA ACTIVA
Para os crentes hoxe é un día de esperanza e convicción. A esperanza que dá sentido á vida abríndonos o camiño que remata na plenitude de estar sempre e para sempre con Deus. Isto que tantas veces temos escoitado, e seguro que repetido ao dar un pésame, ao achegar palabras de alento a un amigo que acaba de perder un ser querido; en momentos nos que temos rezado e encomendado aos “nosos” que xa non estaban, conforma o cerne da fe cristiá. Sen esperanza a fe redúcese a consumo e entretemento; e a relixión no pasa de ser un conxunto de ritos que non entendemos. Pero porque os cristiáns cremos que non é así, hoxe ese esperanza lévanos non só a lembrar e ter presentes aos familiares, veciños ou amigos que xa non están, senón a sentírmonos comunidade solidaria na oración que pon a confianza no Deus que, en Xesús, se manifestou como plenitude e sentido da vida.
Rompamos, logo, rutinas e xuntemos os corazóns para rezar polas persoas coas que agardamos un día volver xuntarnos ao carón do Deus de Xesús. O Deus Pai e amigo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
  • Porque nos sobra soberbia e nos falta humildade, SEÑOR, QUE A DUREZA DA MORTE NON ESCUREZA A FORZA DA ESPERANZA.
  • Porque non sempre deixamos que a confianza agrome na nosa vida, XTO, QUE A DUREZA DA MORTE NON ESCUREZA A FORZA DA ESPERANZA.
  • Porque esquecemos o importante e reducimos a fe a ritos sociais, SEÑOR, QUE A DUREZA DA MORTE NON ESCUREZA A FORZA DA ESPERANZA.
PALABRA ENRAIZADA
·        (2Tim 2, 8-13): “Lémbrate de Xesús Cristo, resucitado dos mortos, da semente de David. Este é o meu evanxeo... a palabra de Deus non está encadeada... se morremos con El”.
o   Hoxe facemos confesión de fe na resurrección, agradecemos a Deus a súa oferta de salvación acolléndonos ao seu carón.
o   É o día no que acollemos a tenrura coa que nos vai agarimando.
o   Xesús convértese no referente no que Deus nos mostra que a vida ten un sentido, e que non somos só e unicamente materia; nin que somos para a morte e non hai outra. A fe cristiá dinos todo o contrario: somos para a vida, e unha vida en plenitude, da que Xesús nos abriu e mostrou o camiño. Por iso non vivimos nin nos pechamos no noso egoísmo, senón que nos abrimos aos demais e a Deus: vivimos para Deus.
o   A fe non e logo unha cadea de azares, casualidades e destinos, senón un ofrecemento de sentido para vivir a vida non coma escravos, senón como homes e mulleres libres. E só quen ten pensado sobre canto isto supón entende o que acabamos de escoitar na carta de Paulo: a palabra de Deus non está encadeada, o que fai que vivamos para Deus. Non son o poder e a inxustiza o que nos move, senón a esperanza de que no final do camiño está a plenitude en Deus.
·        (1 Xn 3, 14-16): “Sabemos que pasamos da morte á vida en que lles queremos ben aos irmáns, o que non quere ben, permanece na morte...”
o   Pero para chegar ata alí é necesario pasar –dela non escapamos tampouco os cristiáns, pero si lle atopamos un sentido distinto– pola experiencia da dor, a separación dos que queremos, a morte.
o   Non quedamos nela; superámola, si, pero temos que pasar por ela, e nese momento sentimos toda a presenza e forza de Deus na comunidade que nos acompaña e non nos deixa solos. Reza con nós e por nós. E iso só se pode facer desde o amor, non con odio e división. Se somos capaces de querer, entendemos perfectamente que é o que nos ofrece Cristo cando nos día que non permaneceremos na morte, senón que pasamos por ela, pero avanzamos máis alá dela: gozamos da resurrección na compaña do Señor e de cantos Nel puxeron a súa/s vida/s.
·        (Mt 11,25-30): “Benditos sexas, meu Pai, Señor do ceo e mais da terra, porque lles escondiches estas cousas ós sabios e ós prudentes e llas revelaches á xente humilde...”
o   Por iso non somos nin tirados nin abandonados á nosa sorte. Somos benditos en Deus Pai. El chamounos, escolleunos e púxonos en camiño. E non buscou para facelo grandes escenarios nin especiais postas en escena; todo o contrario: con sinxeleza, fixo que Xesús, “pasando por un de tantos, fose un coma nós”. Con El compartimos a dignidade de todo ser humano, e nel ábresenos un camiño novo de vida e esperanza.
o   Desde a sinxeleza e a humildade, hoxe damos grazas ao Señor por acoller a oración na que encomendamos na súa mans aos nosos seres queridos defuntos. Grazas, Señor, por acollelos nos teus brazos quentes de Pai/Nai!
FRATERNIDADE ORANTE
Neste día no que a lembranza de canto temos compartido cos que xa non están está moi presente, fagamos da nosa oración sacramento de vida e digamos xunt@s:
QUE SEMPRE DEIXEMOS O CORAZÓN ABERTO A RECORDAR E REZAR POLOS QUE XA NON ESTÁN
*       Para que o actuar da Igrexa sexa sempre un esforzo por non deixarse vencer polo de sempre , senón que o seu traballo camiñe por vieiros de xustiza, fraternidade e renovación, OREMOS.
QUE SEMPRE DEIXEMOS O CORAZÓN ABERTO A RECORDAR E REZAR POLOS QUE XA NON ESTÁN
*       Que neste día saibamos facer memoria agradecida dos que xa non están, aprendendo do seu esforzo e da súa loita para deixarnos unha vida asentada na dignidade e a igualdade, OREMOS.
QUE SEMPRE DEIXEMOS O CORAZÓN ABERTO A RECORDAR E REZAR POLOS QUE XA NON ESTÁN
*       Por tódolos veciños da nosa parroquia que repousan no cemiterio parroquial e nos cemiterios doutras parroquias. Que sempre saibamos valorar a súa entrega para que a fe en Xesús anime e alente as nosas vidas, OREMOS.
QUE SEMPRE DEIXEMOS O CORAZÓN ABERTO A RECORDAR E REZAR POLOS QUE XA NON ESTÁN
*       Por tódalas persoas que dun cabo ao outro do mundo entregaron a súa vida a loitar pola xustiza e a dignidade dos máis desfavorecidos, e aos que nós agora lembramos agradecidos polo seu, OREMOS.
QUE SEMPRE DEIXEMOS O CORAZÓN ABERTO A RECORDAR E REZAR POLOS QUE XA NON ESTÁN
Grazas, Señor, porque a vida entregada de Xesús, abriunos un camiño de esperanza, renovación e plenitude. Que saibamos continualo e transmitilo aos que veñen tras de nós. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DE ESPERANZA
Sente a mirada de Deus pousarse sobre ti,
porque El alenta posibilidades infinitas no misterio da túa existencia.
Desprégate todo enteiro,
sen trabas que te amarren:
nin o medo dentro, nin os rumores na rúa,
nin a cobiza do inversor, nin as ameazas dos donos.
E non teñas medo sentar nunha cadeira pequena,
cos últimos do pobo.
Alí atoparás a alegría de crear co Pai liberdade e vida para todos,
sen a escravitude de exhibir un certificado de excelencia.
Á hora de crear o Reino, os últimos deste mundo,
poden ser os primeiros
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Non vou so 
LECTURAS: O Señor é o meu pastor 
OFERTORIO: Acolle Señor esta vida
COMUÑÓN: Se o Señor resucitou

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel