Ir al contenido principal

Vésperas da misericordia

SINAL DE ADVENTO
Estamos a vivir na Igrexa un momento de especial vitalidade. O pontificado do papa Francisco está a supor que moitas persoas volvan de novo a vista, e moitas delas tamén o corazón, ás actuacións e manifestacións non só do papa, senón tamén de moitos bispos e grupos que conformamos a comunidade cristiá. Parece que se está a dar unha volta ao importante, sen perderse en liortas ideolóxicas e interesadas de grupos intraeclesiais que o que buscan é situar aos seus membros -peóns- en ámbitos de influencia e poder dentro das estruturas da Igrexa. Esta volta, desde dentro e fóra da mesma Igrexa, volve a renomearse como “primavera eclesial” e é continuadora da xeira comezada por Xoán XXIII e o concilio Vaticano II. Nela ten un papel fundamental, como guieiro e promotor, o papa Francisco. O seu pontificado está a servir para volver esperanzar e ilusionar a cantos consideramos que a Igrexa ha ser un servizo ao mundo na solidariedade, a transparencia e vivencia do Evanxeo. Isto significa esforzarse por ser referente moral nun mundo desmoralizado e demasiado centrado nas cousas, nos logros e nos avances tecnolóxicos –poder ao fin e ao remate– e non nas persoas.
            Consciente disto, o papa non deixa de urxirnos -aos católicos; pero sen excluír a quen tamén queira unirse- a traballar por poñer no centro da casa común non as ideas, senón as persoas.Esta invitación vaise plasmando en accións e propostas suxestivas e anovadoras, no canto de superar a desilusión e falta de esperanza que vai facendo das comunidades cristiás museos do pasado e non asembleas vivas de participación solidaria e fraterna.
Dúas destas propostas están sendo neste momento presenza activa e creadora en toda a Igrexa. A primeira, a importancia da familia e o seu papel fundamental na construción de sociedades máis humanas, que pensen desde a lóxica da reflexión e actúen desde a lóxica do amor. Os dous sínodos dedicados a reflexionar sobre ela así o poñen de manifesto. O segundo dos temas eixo na vida da Igrexa neste momento é o da misericordia. O vindeiro día oito de decembro, festa da Inmaculada, comezaremos en toda a Igrexa o “Ano da misericordia”.
Pois ben, a estas dúas realidades tan importantes na vida da Igrexa, quixemos dedicar este ano o sinal do Advento. Así, ao longo destas catro semanas previas á celebración do Nadal, iremos poñendo no taboleiro de cortiza que colocamos diante do altar e que utilizamos para destacar os momentos importantes do noso calendario litúrxico, as siluetas das diferentes xeracións que compoñen a realidade familiar (nenos, mozos, pais, avós) e as letras que conforman a palabra misericordia. Engadimos tamén os corazóns, que como ben sabemos queren expresar sempre o compromiso da caridade que ha latexar en cada un de nós e nas nosas comunidades. Deste xeito familia, misericordia e caridade van ser as referencias fundamentais ao longo do Advento que nos axuden a ir tomando conciencia que só desde o cambio dos corazóns, que promove actitudes de renovación e transformación, e abríndonos ao amor que leveda sempre ao interno das nosas familias, poderemos facer do Advento un tempo que nos faga participar e gozar con verdadeiro sentido evanxélico do Deus que nace e quere ser acollido no berce de cada unha das nosas casas.

Mozas e mozos

 

Nais e pais



Avós e avoas







A composición

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

3 Advento 2024

  CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA XUSTIZA SINAL DE ADVENTO:  Colocamos no taboleiro a terceira parte do noso berce. CANTO GOZOSO   §      Entrada: Volve, Señor (Nº 90)  §      Lecturas: Que ledicia miña (Nº 4) §      Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36) §      Comuñón: Ven axiña visitarnos (Nº 86)   OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN   Estamos xa no terceiro domingo do Advento. Nas semanas anteriores a Palabra de Deus invitábanos a espertar e a ir preparando o berce do noso corazón. Neste domingo, entre as palabras de ánimo do profeta Sofonías e a invitación á ledicia de Paulo, fáisenos unha nova indicación que vén responder, coma nos tempos do Bautista, á nosa pregunta de “que temos que facer?”. A indicación desta terceira semana é ben directa e clara: convértete e practica a xustiza!. Porque non nos enganemos: todas as persoas estamos necesitadas de conversión, de cambiar actitud...