Ir al contenido principal

28 domingo TO C 2016



POUCAS VECES, QUEN RECIBE O QUE NON MERECE, AGRADECE O QUE RECIBE
Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO
* ENTRADA: Que ledicia a miña (Nº 4)
* LECTURAS: Escoita ti a Palabra de Deus (Nº 26)
* OFERTORIO: Na nosa terra (Nº 36)
* COMUÑÓN: Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)

ESCOITA ACTIVA
Confianza, si confianza é a actitude que debera primar na nosa relación con Deus. Porque só quen a plantexa desde ela pode entender que ao dicir Deus estamos manifestando que nel poñemos a nosa confianza, que del recibimos a forza para afrontar proxectos e superar dificultades, que desde El imos tentando que o noso camiñar cotián vaia sementando xenerosidade, fraternidade e tenrura alí por onde pasemos. A celebración de hoxe invítanos a superar a tentación da desconfianza, para reunirnos xunt@s ao redor do altar que nos fai sentir irmáns e irmás para quen Deus é sentido, acollida e achega cara quen está ao noso lado.

CORAZÓN MISERICORDIOSO
·      Por ser demasiadas veces desconfiados e fríos de corazón; SEÑOR, AQUÉCENOS COA TÚA TENRURA.
·      Por non ser capaces de afrontar a busca da verdade desde a misericordia; CRISTO, AQUÉCENOS COA TÚA TENRURA.
·      Por non deixar que a vida sexa guiada pola busca do irm@n para facer posible a o traballo comunitario; SEÑOR, AQUÉCENOS COA TÚA TENRURA.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
*      No tempo no que parece que todos temos dereitos, pero non obrigas –deberes- a Palabra de Deus chama a nosa atención para que baixemos da nosa nube persoal e non esquezamos que necesitamos poñer os pés no chan e pisar con forza, porque é no chan onde nos imos dando conta de que necesitamos ser realistas, e evitar teorizar creando mundos paralelos pero irreais. Tanto o libro dos Reis como a carta de Paulo dannos un baño de realismo para que nunca perdamos a perspectiva de que somos limitados, humanos, con erros e necesitados uns dos outros. Isto supón que aprendamos a confiar, a escoitar e a traballar buscando o ben de todos, e non só o noso propio interese ou o dos que tamén penan coma nós. Naamán confiou; pero no tempo no que vivimos o que practicamos non é tanto a confianza como a desconfianza, non tanto a xenerosidade como a utilización dos demais, non tanto a acollida como a exclusión. Por iso é tan importante ter unha actitude receptiva e de escoita ante a palabra de Deus. Aprendamos a ver e vivir a vida como un agasallo que recibimos, que debemos coidar e transmitir, tamén como se fose un agasallo, aos que veñen tras de nós. Porque só así seremos capaces de entender desde a mirada de Deus, que como ben sabemos, é unha mirada bastante distinta da nosa.
*      Cantémoslle ao Señor o cántico novo do servizo, a alegría, a escoita ou o tempo compartido cos demais. A isto invitaba Paulo ao seu discípulo Timoteu. Porque só desencadeando a Palabra de Deus da rutina, o costume ou a tradición, seremos capaces de entendela e vivila coma unha experiencia nova e xeradora de actitudes que nos leven a espertar en nós a xenerosidade e a dispoñibilidade para actuar buscando o ben de todos, o ben común, e non só o noso interese. Vivir para Deus quere dicir que loitamos por facer da nosa vida un esforzo por poñer ás persoas no centro de canto facemos. É aí onde a salvación adquire toda a súa forza e sentido.n Francisco, o papa actual, non cansa de repetilo unha e outra vez cando desde a súa experiencia de misericordia nos invita a seguir as pegadas de Xesús desde a confianza e o agradecemento.
*      Confianza e agradecemento son dúas actitudes que o Evanxeo de hoxe quere poñer diante dos nosos ollos para que lles prestemos atención e non deixemos que pasen de largo. Xesús camiñaba, e ao longo do camiño ía atopándose con xente; xente que se achegaba con expectación, buscando o que non tiñan: esperanza, alguén que os defendese ante os poderosos, quen non os utilizase para os seus propios intereses.... tamén os había que o seguían para ver como poder collelo nun renuncia, en algo do que poder acusalo ante as autoridades. Sexa dun ou doutro xeito, a persoa de Xesús non deixa indiferente a ninguén. O seu paso, o encontro con El produce sempre unha reacción. Hoxe, aqueles gafos (leprosos) buscábano porque lle interesaba. Escoitaran falar del, e querían ver se era verdade o que del se dicía. No fondo, o que trataban era de solucionar o seu problema, que non era pequeno. Os gafos no tempo de Xesús, e durante moito tempo tamén despois, eran tratados como apestados dos que había que separarse e marcar distancia, non fora que contaxiaran o seu mal. Eles escoitaran que Xesús non desprezaba, pero ademais tamén curaba, por iso andaban á súa procura. Cando se atopan con El, e despois de ter solucionado o seu problema –ser curados– só un volveu para facer o que, en principio, debía ser unha reacción de todos: dar garzas. Pero só volveu un, os outros, parece que eran de memoria fráxil. E aquel home, achegándose de novo a Xesús, mostra que entendera que a gratitude é a mellor maneira de expresar a confianza e a alegría de quen se sente acollido. Sería bo que tamén nós esta mañá nos preguntásemos se de verdade a nosa confianza en Deus nos leva a saber volver para agradecer, ou mais ben somos dos que, unha vez que temos amañado o problema, damos as costas e xa non nos lembramos de quen puxo cariño, tempo, palabra e dispoñibilidade para con nós. Parémonos logo e pensemos como está sendo a resposta que imos dando á confianza, ao amor, ao respecto e ao recoñecemento que Deus fai de cada un e cada unha de nós. Para El non somos cousas, nin algo indefinido, senón homes e mulleres con nome, con vida aos que El se achega para dicirnos: quérovos, querede tamén vós.

FRATERNIDADE ORANTE
Cantémoslle coa nosa oración comunitaria, a cantiga nova ao Señor da confianza e xenerosidade dicindo xunt@s:
GRAZAS, SEÑOR, POR ABRIRNOS A CAMIÑOS DE ENCONTRO E AXUDA
*      Para que desde dentro da Igrexa colaboremos e traballemos xunt@s desde actitudes de confianza, axuda e xenerosidade, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ABRIRNOS A CAMIÑOS DE ENCONTRO E AXUDA
*      Para que aprendamos a valorar que ser Igrexa pide de nós saber mirar aos ollos aos demais, achegándonos e ofrecéndonos para construír traballo en común desde a participación que non exclúe, senón que integra e acolle, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ABRIRNOS A CAMIÑOS DE ENCONTRO E AXUDA
*      Para que sexamos capaces de darlle contido de boas obras e de actuar responsable, ás palabras que nos chaman a practicar a solidariedade, o diálogo e a axuda xenerosa a quen nola pida, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ABRIRNOS A CAMIÑOS DE ENCONTRO E AXUDA
Acolle, Señor, canto poñemos baixo o teu amparo e a túa confianza, sabendo que sempre estás disposto a escoitarnos e acompañarnos. P.X.N.S. Amén.

MIRADA DE ESPERANZA
Señor Deus, douche grazas por este domingo no que nos reunimos ao pé do altar; unha oportunidade de achegarme máis a ti e de sentir a presenza dos irmáns que comparten a confianza en ti e no teu proxecto de amor.
Grazas por ter unha familia onde nos sentimos queridos e experimentamos a graza da axuda e colaboración duns para cos outros; grazas polos amigos que me ofrecen o seu tempo, o seu sorriso e a súa man cando a necesito; grazas tamén por todas as cousas que vas poñendo ao longo das partes do meu camiño.
Que a forza e a presenza do Espírito Santo vaia iluminando cada un dos pasos deste meu camiño, e que a través deles perciba o alento da túa presenza e xenerosidade.
Bendí Señor Xesús os meus beizos para que dean testemuño da túa misericordia e do teu amor; unxe Señor Xesús as miñas mans co perfume da túa dispoñibilidade a quen me necesite; abre os meus ollos para que vexan o teu esplendor e así poder terte como luz que dea claridade ás miñas decisións que cada día tome. Amén.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel