Ir al contenido principal

3 coresma 2019


Coidar e curar unha tarefa na coresma e sempre
Cantos
Entrada.- Camiñarei na presenza ( 12 )
Lecturas.- Señor Xesús, bendito sexas ( 52 )
Ofertorio.- No colo de miña nai ( 49)
Comuñón.- Grazas, Señor, graciñas ( 50)
Sinal de Coresma
      Engadimos no taboleiro unha nova palabra desde a que ir preparando a coresma. O noso corazón esta semana invítanos da camiñar desde a reflexión sobre as persoas enfermas.
Oídos atentos
Neste terceiro domingo de coresma e ao abeiro da festa da Anunciación, tentamos  facer unha mirada do noso mundo desde o si ao respecto e coidado da vida. Respecto e coidado, si, porque a vida non é só nacer, senón que o nacemento  prolóngase no acoller, querer e implicarse para que non haxa vidas esquecidas, silenciadas, maltratadas, abusadas ou suprimidas, e sempre desde o respecto á casa común, onde a vida se desenvolve e  crece. O que fai que o noso si á vida como seguidores de Xesús vaia creando en nós a conciencia de que toda vida é igual, e para que isto poida ser son necesarios: traballo, casa, terra e recoñecemento, sempre; non só cando interesa e convén. Non é unha cuestión  que nos enlee  en discusións políticas, senón pura e simplemente ten que ser un compromiso de humanidade e da humanidade. Que este  novo domingo de coresma non pase de xeito rutineiro por nós. A mirada, desde que hoxe imos celebrar, ha ser unha mirada de coidar e coidar vidas. Tódalas vidas.
Corazón misericordioso
·      Por non coidar a nosa maneira de relacionarnos uns cos outros. Señor, que non descoidemos ser coidadores de vida.
·      Por non poñer o noso empreño en coidar a Casa común na que crecen e viven as nosas vidas. Cristo, que non descoidemos ser coidadores de vida.
·      Por calar ante a dor violenta na que se desenvolven as vidas  das persoas máis débiles e necesitadas . Señor, que non descoidemos ser coidadores de vida
Palabras para remoer o corazón e orientan o noso actuar
·      Porque a vida é un permanente coidado de amor, é tarefa dos seguidores de Xesús traballar cada día para que o seu / noso actuar mostre o convencemento do que afirma/mos e expresa coas súas /nosas palabras. A aposta for facer da vida compromiso e testemuño, non está nin en berrar alto nin en desautorizar a quen non mantén unha mesma  visión ante a mesma situación, senón na capacidade de atender, escoitar e mirar a quen se dirixe a un, para buscar entender canto di – non só  a través das súas palabras, senón desde a súa vida, o sufrido e o incomprendido. Porque moitas veces as tomas de postura ante cuestións da vida son froito da dor experimentada e incomprendida – e fai. Esta é unha tarefa permanente na que os cristiáns  nos temos que mover cando falamos da vida, sen  buscar colocar a nosa resposta feita, sen ser capaces de facer o esforzo por prestar atención ao sufrimento e incomprensión de tantas persoas ás que a vida  non ten sido doada, senón máis ben todo o contrario. De aí que, hoxe máis que en ningún outro tempo, é necesario educar no discernimento e non na imposición normativa universal, sen ter en conta ás persoas e todo canto elas viven ou viviron. A vida, a diferenza dos siloxismos gregos, non se fai en BARBARA – universal e afirmativo – como se tódalas vivencias e experiencias fosen iguais para tod@s e ao mesmo tempo. Como di Francisco:  o tempo é superior ao espazo”, polo que toda causa e situación debemos vela en perspectiva, sen esgotala nun feito. Entre negros e brancos hai sempre moitas tonalidades de grises. E cando falamos da vida, é necesario non esquecelo. O casuísmo quedou xa moi atrás; necesitamos camiñar, construír e asumir a pedagoxía da opción fundamental que avanza sen xulgar, e madura sen xustificar.
·      Amar a vida supón entón ser construtores de vida sempre, non só cando falamos dos demais, pero logo somos incapaces de aplicárnolo. Ninguén quere sufrir nin facer da dor vieiro da súa vida; e se houbera alguén que o quixese facer, ninguén  llo vai impedir, pero non ha supor impoñer o seu criterio aos demais . Deus chámanos polo noso nome, coñécenos e quérenos, non a eito, senón de xeito persoal . Por iso tamén podemos dicirlle que nos deixamos seducir por El, porque non nos coloniza senón que nos respecta e acompaña. E desde aquí é onde a vida se fai verdadeiro valor a coidar e coidar . Que non enfrontar e impoñer. Deus salva, pero a súa non é unha salvación de quen manda para que outros obedezan, senón unha salvación que fai da experiencia de cada día un encontro de solidariedade e compromiso pola persoas, por tódalas persoas.

·      E como o amor non é un arrouto, senón unha aprendizaxe, temos que esforzarnos, con honestidade , por facer da vida camiño e proceso de crecemento. Fronte a unha cultura que moitas veces non distingue nin diferenza, senón que mestura e despersonaliza. O si á vida ha ser sempre un camiño de crecemento, e  maduración, onde non todo da igual nin é o mesmo. Traballemos logo para que en nós o si á vida sexa aprender a estar sempre ao lado dos pequenos e sinxelos. Os preferidos do “mestre”.
Confianza desde onde compartir
Deus fíxose un do nos@s ao asumir a condición humana, facendo que tódalas vidas foran iguais e merecedoras do mesmo coidado e respecto. Co agradecemento co que acollemos este comprimise de amor, dicimos: Señor, que sexamos coidadores e curadores de vida.
·      Para que entre tod@s construamos unha Igrexa fiel ao Evanxeo e comprometida coas causas das persoas empobrecidas do noso mundo. Oremos . Señor, que sexamos coidadores e curadores de vida.
·       Para que a nosa opción pola vida non sexa só unha frese, senón un compromiso por coidar, respectar, favorecer e acoller toda vida e tódalas vidas, sen desprezar nin excluír ningunha. Oremos. Señor, que sexamos coidadores e curadores de vida.
·      Para que traballemos as actitudes persoais e sociais , e así facer posible un compromiso a favor dos máis débiles e indefensos do noso mundo. Oremos. Señor, que sexamos coidadores e curadores de vida.
·      Para que maiores, enfermos e persoas indefensas sexan sempre prioridade no noso compromiso a favor da defensas da vida. Oremos. Señor, que sexamos coidadores e curadores de vida.
Señor e Deus da vida encarnada no proxecto de amor de Xesús. Alenta sempre o noso compromiso na defensa da dignidade de tódalas vidas. Ti que vives e reinas por sempre eternamente. Amén.
Aquecendo o corazón
 “... Un novo suxeito eclesial está nacendo, é un suxeito que complementa, que reforza as accións de toda a Igrexa, en alianza con tódalas mulleres e homes de boa vontade, con organizacións dos pobos orixinarios, con organismos internacionais e rexionais, para dicir: Necesitamos un cambio!”. Podemos dicir ao respecto que o Sínodo para a Amazonía é unha oportunidade especial para animar cambios profundos sobre a maneira na que a Igrexa pode acompañar e responder aos sinais dos tempos actuais que ameazan a vida dos biomas, o futuro dos pobos orixinarios e as súas culturas, e aquilo que pon en risco ás futuras xeracións... é un grito de vida, un grito ante o cambio...queremos que teña un eco global, acompañando ao Papa Francisco e afirmando que a Laudato Si simplemente non pode morrer, simplemente non podemos permitir que se apague e ten que converterse nun elemento orgánico da nos propia identidade. Por todo iso,é imprescindible acompañar este camiño para  tamén responder a estas conversións tan urxentes, incluíndo a conversión pastoral”
                                                   (  Secretario da REPAM  - Rede Eclesial Pan Amazónica- )
-->

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel