Ir al contenido principal

14 DOMINGO TO A 2020

14 domingo do tempo ordinario 2020

Cantos

  • Entrada. Vinde axiña

  • Lecturas. As túas palabras, Señor

  • Ofertorio. Na nosa Terra

  • Comuñón. No colo da miña nai

ABRINDO OS OLLOS AO MUNDO

Adentrandonos xa no mes de xullo, e ante este verán de desesescalada, non deberiamos esquecer dúas palabras nas que se resume a nosa andaina neste novo tempo: liberdade e responsabilidade. Liberdade para decidir, para non deixarnos coaccionar polo medo, para non instalarnos na pasividade paralizante de quen renega de construír futuro. E responsabilidade de quen ten memoria e non esquece nin as persoas que se foron nin a dureza dun tempo no que, metidos na casa, escoitabamos novas tristes e desalantadoras. Por iso, para non volver a ese tempo, é fundamental a responsabilidade dos que, querendo camiñar desde este presente ao futuro que está por vir, estamos dispostos a facelo coa responsabilidade de quen non baixa a garda, ao estilo de Xesús, pero non se deixa tampouco dominar polo medo, que sempre impide o actuar libre.
Que a celebración que agora comezamos, Reactive en nós este dobre compromiso de saber conxugar liberdade e responsabilidade.

ACOLLENDONOS Á MISERICORDIA

  • Para que non nos deixemos paralizar polo medo. Señor, que os nosos sexan pasos de liberdade.
  • Para que saibamos ser responsables, pensando en nós e nos demais. Cristo, que os nosos sexan pasos de liberdade.
  • Para que non nos deixemos levar da tentación do illamento. Señor, que os nosos sexan pasos de liberdade.

ENCHOUPADOS NA PALABRA

  1. O profeta Zacarías invita a aledar o corazón, a non permitir que, como diciamos no momento de compartir a misericordia de Deus, nos deixemos arramplar polo desacougo, o pesimismo permanente nin pola tentación do illamento. Porque o Deus de Xesús é sempre un Deus de comuñón;un Deus de compartir;un Deus de mans tendidas e camiños compartidos. O que leva a que nunca nos síntamos sos, e que aprendemos a descubrir a súa presenza en quen de xeito libre e responsable, loita e traballa por levar o seu tempo, a súa palabra, o seu sorriso, a súa dispoñibilidade para quen a precise. O que sempre produce ledicia;a ledicia de ofrecer e acompañar;a ledicia de quen non mira ao malo que pasou, senon que, sen esquecelo, se vai esforzándo  por abrir camiños de futuro e esperanza.

  2. O que nos fai tomar conciencia de que nin estamos sos nin  tampouco debemos caer na tentación de alistarnos  no grupo dos desacougados permanentes. E iso e así porque a forza do Espírito de Deus vai con nós. E tal é así que mesmo a súa presenza vai facendo que compartamos, colaboremos  e fagamos do noso dia a día unha experiencia de traballo compartido e agradecido. Por iso nos aledamos, tamén, de xeito comunitario , e celebramolo reunindonos no seu nome.

  3. Sabermos xunt@s no nome do Señor, deixarnos acoller na súa tenrura e romper os muros que nos illan e poñen de costas aos demais, non só e motivo de ledicia;tamén o é de agradecemento. Un agradecemento, como nos di Mateo no Evanxeo que acabamos de ler, que  habitantes de enchoupar toda a nosa vida, para que vaia facendo de nós, persoas ledas no corazón,nos ollos a no xeito de achegarnos aos demais. O que fará que o vai amosa mostrando coa ledicia de facer as cousas pensando sempre nos demais, e asumindo que esta ledicia, porque non é aparente, nos leva a actuar con liberdade e desde a responsabilidade de quen toma en serio o mundo e todo o queno nel ocorre. 

ACOLLENDO O CLAMOR DA FRATERNIDADE

Acheguemonos comunitariamente a compartir a oración, dicindo: Grazas, Señor, por aledarnos.
  • Para que sexamos unha Igrexa que sabendo estar no mundo, non esquece que este é casa de traballo comunitario e busca de ben común. Oremos. Grazas, por aledarnos.
  • Para que construamos parroquias ledas, con capacidade asociativa e buscando o ben de tod@s.Oremos.Grazas, Señor, por aledarnos.
  • Para que sexamos persoas crentes con espírito renovado e comprometidas no esforzo de unir e buscar sempre o que poidamos compartir. Oremos. Grazas, Señor, por aledarnos.
Grazas, Señor, pola ledicia a que nos invitase sempre desde a tenrura na que nos acollese. Por Xto. o noso Señor. Amén.

PALABRA PARA AGRADECER

Señor, agasallachesnos cos campos de flores

que enchen o aire de recendo e frescor, 

Cubriche os ceos de fulgores inmensos

e deches aos mares o teu eterno Bruar. 

O teu Amor resplandece sempre;

A Terra proclama sempre a túa Glória;

No medio estes himnos que xermolan desde o mundo, 

Eu quero erguerche a miña voz de pracer. -Amado Nervo-

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

Domingo Ramos 2025

TRANSFORMEMOS A FLOR MURCHA DA CORESMA NO VERDE ESPERANZADO CARA Á PASCUA   Comézase fóra, a poder ser nun lugar un pouco afastado da Igrexa, para poder camiñar procesionalmente unha vez bendicidos os ramos.  COMEZANDO A CAMIÑAR Xesús púxose en camiño cara a Xerusalén ,escoitaremos na lectura do evanxeo de Lucas. Un camiño que se converte en sinal de contradición. En Xerusalén vivirá a morte; pero tamén alí, na mesma Xerusalén, na resurrección, mostrarase a grandeza e a fondura do Deus que envía ao seu Fillo para ser coma nós. A resurrección é, xa que logo, o triunfo, a esperanza, o punto de chegada dun camiño duro, difícil e cheo de dificultades. Nós hoxe tamén, coma Xesús, poñémonos en camiño cara esa Xerusalén que nos levará da mesa da fraternidade ao triunfo da Noite Santa da vida, pasando pola tristura e o desacougo da Paixón do Venres Santo. Dispoñámonos, poñendo o mellor de nós, a comezar esta andaina de salvación e esperanza. ACOLLENDO A BENDICIÓN DE DEUS Señor, sabénd...