Ir al contenido principal

18 Domingo TO A 2020

NON DEIXEMOS QUE O PAN ENDUREZA NAS “ALACENAS”.

COMPARTÁMOLO CON QUEN O PRECISE

Descarga o ficheiro

 CANTO GOZOSO

ENTRADA: Que ledicia a miña (Nº 4)

LECTURAS: Escoita ti (Nº 26)

OFERTORIO: Recibe, Señor (Nº 31)

COMUÑÓN: Pan do ceo (Nº 53)

POÑENDO OS OLLOS NA REALIDADE

Dun tempo a esta parte vimos escoitando novas diversas respecto ao actuar dos membros da Igrexa. Na maioría das veces son novas de corte negativo, e case sempre xiran ao redor de comportamentos pouco ou nada edificantes: loita por cartos, denuncias por abuso, escándalos pola xestión dos bens. Se nos deixamos levar pola información que nos traen estas novas, poderiamos pensar que a Igrexa só é un foco corrupto e de corruptores. Porén, inda que non sempre teñamos conciencia diso, non é só o actuar dos curas, monxas ou bispos, senón que dela forman parte, formamos parte, todas as persoas cristiás. E ben seguro que entre nós ten que haber persoas que fagan o ben, que sexan xenerosas, que teñan capacidade de escoitar e acompañar, que poñan a súa vida ao servizo dos demais abrindo as súas casas a quen o precise, poñendo os seus bens a dispor das persoas ás que lles falten ou entregando a súa vida a dar testemuño alegre e esperanzado da mensaxe de Xesús. Porque a Igrexa somos todas e todos, non deixemos que ninguén nos secuestre ou nos roube o lugar que nela temos. Defendámolo coa nosa participación e colaboración para facer as nosas parroquias e o noso mundo cada dia moito mellor.

RENOVANDO O CORAZÓN

Por cada vez que non fixen do meu ser Igrexa testemuño de xenerosidade para coas persoas necesitadas;

Por cada vez que fomos incapaces de compartir ou pouco do que temos con quen verdadeiramente o precisaba;

Por cada vez que non puxen o meu esforzo na renovación de comportamentos e actitudes que me achegasen un pouco máis ao evanxeo;

REMOENDO NA PALABRA

Á crise de saúde provocada polo coroavirus estalle a seguir unha crise económica galopante, e da que ninguén sabemos moi ben ata onde vai chegar. Pero o que que xa si imos sabendo é que moitas familias, cada vez máis, precisan comida; que outras moitas necesitan pagar a luz e o aluguer; e non poucas ven como o futuro que lles espera é, cando menos, marrón, senón xa moi negro. Ante esta situación, unha vez máis, a Palabra que acabamos de escoitar vén na nosa axuda para que non deixemos que os prexuízos entren na nosa forma de ver a realidade e de falar dela. Si, porque moitas veces os prexuízos lévannos a que falemos de memoria, sen pensar, sen darnos conta da situación pola que están a pasar as familias que perderon o seu traballo e coidan que, pola idade que teñen, hai poucas posibilidades de atopar outro. Ou que perderon o seu traballo e o que lles ofrecen son salarios moi precarios que non lles dan nin para cubrir os mínimos vitais de cada mes. Na sociedade vaise abrindo cada vez unha fenda máis grande entre os moi ricos, poucos e cada vez máis ricos, e os pobres, moitos e cada vez máis pobres. E non só noutros continentes, tamén ao lado da nosa casa. Por iso a nosa resposta non pode ser só rezar –o que está moi ben-, senón que é necesario tamén actuar, non calar ante as inxustizas que imos vendo, participar en accións que fagan posible que ninguén sexa invisible e que a dignidade non se lles roube no nome do engano, a mentira e a corrupción. E a isto invítanos a palabra que hoxe temos proclamado. Tanto a profecía de Isaías, como a carta que Paulo lle escribe aos romanos, onde lles lembra

Vemos no Evanxeo como Xesús non queda só na oración. Esta vai acompañada da acción. El reza para atopar a forza, o alento e a presenza do Pai/Nai Deus, de xeito que saiba responder como corresponde a aquela situación na que, polo seu actuar coherente, cada vez vía máis comprometida a súa propia vida. Non se limita a dicirlles ide buscar de comer, senón que co que atopan comeza a conxugar o verbo compartir. Pouco entre moitos sempre dá algo; un algo moi importante que ten sempre detrás a moitos alguéns. Moito para un só, non é máis que individualismo e cegueira de corazón. As nosas escusas moitas veces non son máis que autoxustificacións para non facer nada e pretender tranquilizar a nosa conciencia. E iso pásanos cando sabemos que non actuamos como deberamos. Sempre, pero especialmente nestes tempos duros e difíciles que estamos a vivir, e non sabemos como irán sendo, precisamos uns dos outros. Moitas mans nunha mesma dirección son un fluxo de solidariedade que nada nin ninguén pode parar. Poñamos tamén a nosa e non nos deixemos vencer pola tentación da despreocupación.

COMPARTINDO O COMPROMISO

Poñemos a nosa vida nas mans do Deus Pai/Nai dicindo comunitariamente:

QUE NA ESCOITA DESCUBRAMOS A TÚA PRESENZA

Para que a Igrexa non se deixe vencer polas presións externas, e sexa fiel ao compromiso de estar sempre ao lado das persoas empobrecidas, OREMOS.

Para que as nosas comunidades non se deixen vencer polo desalento da ritualidade, e se vexan alimentadas polo traballo solidario e o servizo a quen nos precise, OREMOS.

Para que, agradecendo o pan que nos alimenta, non llo neguemos nunca a quen teña necesidade del; OREMOS.

Alenta sempre, Señor, a forza da túa palabra en nós, para deamos os mellores froitos. P.X.N.S. Amén.

BUSCANDO ACOUGO ESPERANZADO

Se podo facer algunha cousa,
se podo realizar algún servizo,
se podo dicir algo ben dito,
dime como facelo, Señor.
Se podo amañar un fallo humano,
se podo dar forzas ao meu próximo,
se podo alegralo co meu canto,
dime como facelo, Señor.
Se podo axudar a unha persoa desgrazada,
se podo aliviar algunha carga,
se podo irradiar máis alegría,
dime como facelo, Señor.

(Grenville Kleiser)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel