QUÉDATE, SEÑOR, CONNOSCO
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Que
o Señor para sempre che abra as portas do paraíso
LECTURAS: Pai, Pai, póñome nas túas mans
OFERTORIO: Ergo os meus ollos (Nº 112)
COMUÑÓN: Se
o Señor resucitou (Nº 85B)
ESCOITA ACTIVA
Lembramos
e encomendamos hoxe aos nosos familiares, amigos e veciños que xa non están
fisicamente ao noso lado. Non están fisicamente; pero seguro que seguen a estar
no noso pensamento, no noso corazón, e nas miradas que tantas veces facemos das
persoas e cousas que a eles nos uniron.
A
súa lembranza está presente porque foron deixando pegada na nosa vida, por iso
non queremos esquecel@s. É esta a razón que tamén nos trae ata a igrexa este
día: seguir compartindo a súa presenza por medio e a través da oración. Unha
oración que queremos que sexa comunitaria e compartida desde a fe e a esperanza
que a tod@s nos une en Cristo.
Abramos
logo o corazón para celebrar, compartir e participar xunt@s desta experiencia
de fe que nos axuda a manter viva a lembranza dos nosos seres queridos.
Facémolo co convencemento de que están ao lado de Deus, onde , tamén nós, un
dia estaremos.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
*
Por deixar que entre a tristura no noso corazón; SEÑOR, CAMIÑA SEMPRE CON NÓS.
*
Por impedir que a túa Palabra transforme o noso corazón, endurecido pola
falta de humildade; CRISTO, CAMIÑA
SEMPRE CON NÓS.
*
Por deixarnos levar do ambiente, que renega de Ti e che dá as costas; SEÑOR, CAMIÑA SEMPRE CON NÓS.
A PALABRA
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMEIRA CARTA DE XOÁN
Benqueridos irmáns e irmás:
Vede o moito que nos quixo o
Pai, para nos chamarmos fillos de Deus e sérmolo de verdade. Por iso o mundo
non nos recoñece: porque tampouco non o recoñeceu a El. Meus amigos, xa somos
fillos de Deus, pero aínda non está á vista o que seremos; sabemos que cando
Xesús apareza, nós seremos coma El, xa que o veremos tal e como é. Todo o que
ten posta en Xesús esta esperanza, trata de vivir unha vida limpa, para ser
limpo coma El.
PALABRA
DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN
DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO XOÁN
Dilles
Xesús ós seus discípulos:
-
Chegou a
hora de que se manifeste a gloria do Fillo do Home. Éche ben certo: se o gran
de trigo cae na terra pero non morre, quedará el só; pero se morre, dará froito
abondoso. Quen ama a súa vida, pérdea; mais quen aborrece a súa vida neste
mundo, poñeraa a salvo para unha vida eterna. Se algún quere servirme, que me
siga; e alí onde estou eu, estará tamén o meu servidor. Se alguén me serve, hao
honrar o Pai. Agora o meu espírito está triste. E que hei dicir: Pai, sálvame
desta hora? Pero se para iso cheguei a esta hora! Pai, glorifica o teu Nome.
PALABRA DO SEÑOR
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
· Ter a vida eterna, dicíanos a primeira lectura. Si,
este é o desexo de cantos nos chamamos e sentimos crentes: poder gozar desa
eternidade ao lado de Deus e dos seres queridos cos que fomos compartindo a
vida, ledicias e tristuras; gozos e sombras, proxectos e desilusións... Este
desexo hoxe queremos celebralo rezando xuntos por tod@s el@s, sen excepción nin
exclusión. Aos ollos de Deus a misericordia é moito máis grande ca o rancor, a
envexa ou a dureza de corazón que ás veces nos impidne esquecer e dar pasos de
esperanza cara adiante.. Por iso, ante a tristura e desilusión da súa ausencia,
Deus ofrécenos a posibilidade de compartir xunt@s este momento de oración e fe,
para sentil@s ao noso lado. A morte xa foi, acheguémonos logo a el@s desde a
perspectiva da vida nova que xa comezaron, e que un día tamén chegará para nós.
· E entón, coma eles hoxe, viviremos na esperanza e
mais na paz. Isto pide de nós un esforzo permanente por non caer na desgana, na
rutina ou na perda de ilusión e gañas de facer cousas cos e polos demais. É a
nosa tarefa, vén sendo o contido do fardo da nosa vida, un fardo que temos que
ir enchendo co noso actuar para, seguindo ao Mestre, pasar facendo o ben. Sen
envexa, sen celos, sen urxir á discrepancia, senón buscando a unión, porque
isto é misericordia; a misericordia á que nos chama e nos pide Deus. Por que
entón no canto de facer o ben, de alegrarnos cos demais, insistimos, unha e
outra vez, en sermos construtores de enfrontamentos, comentarios dolorosos e
negación do sorriso e a colaboración de paz? Para que rezar se logo canto
dicimos cos beizos negámolo cos feitos? Deus, ofrecéndonos a esperanza da
resurrección, estanos a chamar por un camiño distinto a este. Por que non lle
prestamos atención? Preguntémonos que é o que nolo impide.
· Fagamos o posible para que o gran de trigo podreza
no noso corazón dando froito; aprendamos a morrer nós para que vivan os outros;
deixemos de teimar en ter sempre a razón, e fagamos o posible en ceder para
compartir; escoitar para camiñar xunt@s e pedir perdón para poder entendernos e
renacer á alegría do corazón e da vida. Tomemos en serio a glorificación de
Deus que non nos vai chegar por moito rezo, senón pola capacidade de facer da
oración vida e agradecemento. Que a esperanza que hoxe nos xunta aquí para
rezar pol@s defunt@s, nosos e dos demais, vaia dando o mellor dos froitos: a
acollida de Deus e o servizo aos demais.
FRATERNIDADE ORANTE
Porque
queremos celebrar comunitariamente a esperanza na resurrección dicimos xunt@s:
QUE PARTICIPEMOS
CONTIGO DA PAZ DA TÚA GLORIA
¨ Para que a Igrexa non deixe nunca de anunciar, coas
súas palabras e os seus feitos, que o Deus de Xesús é un Deus de esperanza e
vida; OREMOS.
QUE
PARTICIPEMOS CONTIGO DA PAZ DA TÚA GLORIA
¨ Para que nas nosas comunidades manteñamos sempre
viva a lembranza agradecida e orante dos nosos familiares, veciños e amigos que
foron deixando pegada en nós, OREMOS.
QUE
PARTICIPEMOS CONTIGO DA PAZ DA TÚA GLORIA
¨ Para que na nosa vida non nos deixemos arrebatar a
esperanza que nos une aos irmáns que nos fará descansar un día, e para sempre,
en Ti; OREMOS.
QUE
PARTICIPEMOS CONTIGO DA PAZ DA TÚA GLORIA
Acolle, Señor, canto hoxe poñemos nas túas mans ao
lembrar aos noso seres queridos defuntos que camiñaron ata a casa común da túa
gloria. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DIFERENCIADA
Sinalaches
unha parte da viña e dixéchesnos: “vinde e traballade”.
Mostráchesnos
unha mesa baleira e dixéchesnos: “enchédea de pan”.
Presentaches
un campo de batalla e dixéchesnos: “construíde a paz”.
Sacáchesnos
ao deserto co amencer e dixéchesnos: “erguede a cidade”.
Puxeches
unha ferramenta nas nosas mans e dixéchesnos: “é tempo de crear”.
Escoita
ao mediodía o rumor do traballo co que a o ser humano se afana na túa herdade e
crece cada día entre as súas mans a obra das túas mans.
Comentarios