Ir al contenido principal

Domund 2017


A IDENTIDADE COMEZAMOS A CONSTRUÍLA DESDE A ESCOLLA DO NOME QUE ELIXIRON PARA NÓS: UNHA FAMILIA, UNHA COMUNIDADE, UN PROXECTO DE VIDA... UNHA IDENTIDADE: O SEGUIMENTO DE XESÚS, SEN FRONTEIRAS NIN PASAPORTES
Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO


ö ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10)

ö LECTURAS: Non vou so (Nº 60)

ö OFERTORIO: Misioneiro (Nº 115)

ö COMUÑÓN: Eu soñei (Nº 58)

ESCOITA ACTIVA


O nome de cada un e cada unha de nós é un elemento de identidade. Por el saben quen e de quen somos; por el sabemos nós de quen vimos; desde el somos capaces de coñecer de onde procede a persoa que o leva... O nome  é fundamental para ir tomando conciencia de nós mesmos e dos demais. Por iso é tan importante escoller ben o nome que lle queremos poñer a un/unha neno/a; por iso é tan fundamental para nós, os crentes, o momento do bautismo. Nel a imposición do nome elixido por pais e padriños supón que a partires dese momento se vai desenvolvendo un proceso de identificación da persoa con ese nome, e tamén da persoa coas súas conviccións, os seus valores, o seu proxecto de vida. Escoller un nome non é entón unha cuestión secundaria, ao contrario.

Para os crentes hai un nome que nos ofrece todo canto acabamos de dicir: cristiáns e cristiás.Ese nome danos identidade, pero tamén nos ofrece un proxecto, ao estilo do Mestre, que temos que ir coñecendo e desenvolvendo ao longo da vida. E ese Mestre é o que hoxe, no seu nome, nos convoca aquí para que celebremos e compartamos a fe de xeito comunitario, esperanzado e gozoso.

Esta actitude e disposición é a que nos vai ensinado e mostrando que a identidade da fe non se pecha nas lindes dun territorio, senón que se expande de xeito universal, por iso podemos celebrar, desde esta universalidade, que a Igrexa non ten fronteiras, senón que se abre á fraternidade universal. Desde esta fraternidade celebramos hoxe a xornada mundial das misións, o día do Domund. Ninguén ha ser para nós máis nin menos, senón que tod@s temos que esforzarnos en ser e tratarnos coma iguais. Aquí está a nosa verdadeira identidade. Traballemos para afastar de nós crernos únicos, mellores e diferentes. Hoxe Deus volve dicirnos que superemos fronteiras e acheguemos persoas.

CORAZÓN MISERICORDIOSO


*        Por todas as fronteiras que imos construíndo na vida, e que nos van separando e diferenciando dos demais; SEÑOR, QUE VIVAMOS A IDENTIDADE DESDE A IGUALDADE.

*        Por todas as actitudes que nos fan crer que somos mellores e máis importantes ca os máis pobres e débiles; CRISTO, QUE VIVAMOS A IDENTIDADE DESDE A IGUALDADE.

*        Por todas as veces nas que as nosas palabras feriron facendo de menos ou ignorando a quen estaba ao noso lado; SEÑOR, QUE VIVAMOS A IDENTIDADE DESDE A IGUALDADE.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN


·        Deus vainos levando da man; cóllenola e deixa que sintamos a forza da súa presenza ao noso lado. Non marca separación con nós, non crea muros que diferencien e prescindan dos demais. Así o pon de manifesto a primeira lectura do profeta Isaías que vimos de escoitar. E se Deus, Aquel a quen lle rezamos, no que confiamos, e a quen lle imos contando canto nos aleda ou entristece, non pon límites, por que nós seguimos empeñados en ilos poñendo? Por que non acabamos de entrar/comprender de verdade que levar o nome de cristiáns fainos cidadáns do mundo e solidarios coa loita contra todas aquelas causas onde as persoas non son tratadas con respecto nin igualdade? Por que seguimos empeñados en construír fronteiras no canto de derrubar todo canto obstáculo nos afaste a uns dos outros ou nos diferencie entre ricos e pobres, brancos ou negros, crentes ou non crentes? A nosa causa non pode ser outra que a causa da humanidade. Inda que non deixemos de escoitar a uns e outros dicir que hai que poñer separación, marcar límites ou crear división; o que nos identifica, recalquémolo ben, é que somos irmáns, e polo tanto chamados a vivir na fraternidade universal. Unha fraternidade froito da paternidade común e da filiación compartida. Desde esta afirmación descubrimos o amor de Deus e o amor dos demais; construímos desde o amor de Deus e desde o amor dos e aos irmáns.

·        E esta proposta que Deus nos fai lévanos a saber ser agradecid@s; a non pecharnos nin illarnos en nós mesmos; a non practicar a exclusión que diferenza e discrimina. Por iso facemos memoria agradecida das persoas que pasan pola nosa vida e deixan pegada; pero non unha pegada calquera, senón a pegada que supón entendemento, colaboración, participación, traballo en común, aprezo polo que outros fan, agradecemento... todo canto dignifica e fai posible que as persoas, e non as cousas nin os intereses individuais, estean no centro. E isto non poden ser palabras, senón que ha de desenvolverse e converterse en feitos e comportamentos que nos relacionen e nos fagan sentir a ledicia da fe compartida e celebrada.

·         E a diferenza dos fariseos, que sempre buscaban poñer a proba a Xesús coas súas preguntas, nós non perdemos o tempo en preguntas retóricas nin en poñer cangas sobre os ombreiros das persoas, senón que nos esforzamos por superar diferenzas e camiñar xunt@s, potenciando o que nos une, e tentando non facer conflito do que nos diferenza. E iso, ao estilo de Xesús, é o que fixeron e seguen a facer tantos homes e mulleres, misoneir@s, que poñen a súa vida ao servizo da causa das persoas, que non pode ser outra que a causa de Xesús. Por iso hoxe celebramos a Xornada mundial das misións, coa que queremos agradecer, coa oración e a nosa colaboración económica, que siga a haber persoas capaces de poñer vida, corazón e esforzo para que os máis pobres, os que non teñen voz, os que nunca aparecen nos medios de comunicación, máis que cando hai catástrofes naturais, sexan queridos polo Deus que nos irmanda e nos fai sentir Fillos no Fillo. Pensemos desde esta chamada da palabra hoxe, en como nós imos respondendo a esta invitación de, sen perder a identidade da terra onde vivimos, ser capaces de abrirnos á universalidade da fe que non fai das fronteiras a súa razón de ser. Non somos do César nin de Deus, somos Fillos de Deus e irmáns e irmás.

FRATERNIDADE ORANTE


Para que, sentindo a forza da fe compartida, recemos xunt@s ao Deus que nos iguala e nunca nos diferenza, digamos:

GRAZAS POR FACERNOS IGUAIS EN DIGNIDADE E RESPECTO

ü Para que toda Igrexa sinta a ledicia de poder compartir hoxe a solidariedade, desde a oración e a axuda económica, con odas as persoas empobrecidas e minusvaloradas do mundo, OREMOS.

GRAZAS POR FACERNOS IGUAIS EN DIGNIDADE E RESPECTO

ü Para que nos esforcemos por afastar de nós a tentación da rutina, e vivamos esta xornada como unha experiencia de encontro, achega e compromiso coas persoas que máis sofren e ás que menos atención se lles presta; OREMOS.

GRAZAS POR FACERNOS IGUAIS EN DIGNIDADE E RESPECTO

ü Para que o Señor siga a mover corazóns dispostos a deixalo todo para ir servir, máis alá das fronteiras e culturas, ás persoas máis empobrecidas e necesitadas; OREMOS.

GRAZAS POR FACERNOS IGUAIS EN DIGNIDADE E RESPECTO

ü Para que nós non sexamos dos que creemos fronteiras nas familias, cos veciños, cos compañeiros de traballo... que nos afastan e nos incapacitan para entendernos; OREMOS.

GRAZAS POR FACERNOS IGUAIS EN DIGNIDADE E RESPECTO

Grazas, Señor, por suscitar nos nosos corazóns a capacidade de saber agradecer o compromiso de tantas persoas que loitan por unir e non por separar; por traballar cos excluídos e non por explotar e invisibilizar ás persoas, sen ter en conta nin a lingua, o país ou os medios económicos dos que dispoñen. Grazas por querernos sempre solidarios. P.X.N.S. Amén.

MIRADA DIFERENCIADA


As Obras Misionais Pontificias son un instrumento precioso para suscitar en cada comunidade cristiá o desexo de saír” (n. 9). É toda esa fantástica tarefa de animación misioneira que imos facendo, e que é tan importante para a vida da Igrexa. E xunto á animación, a colaboración: “A Xornada Mundial das Misións, promovida pola Obra da Propagación da Fe, é unha ocasión favorable para que o corazón misioneiro das comunidades cristiás participe, a través da oración, do testemuño de vida e da comuñón de bens na resposta ás graves e vastas necesidades da evanxelización” (Francisco).

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel