Ir al contenido principal

Onde foi o adúltero (5º de Coresma)

V DOMINGO DA CORESMA (CICLO C)
E o adultero, onde esta?
PÓRTICO
Nunha sociedade na que cada vez escoitamos máis falar de paridade e igualdade, a realidade vainos demostrando que aínda queda moi afastada a utopía da igualdade entre home e muller nos distintos eidos: a empresa, a política, a investigación…. E non digamos dentro da Igrexa, na que a muller, na meirande parte dos casos, é unha voz non escoitada e o que é pior, silenciada.
Por iso o encontro de Xesús coa muller adúltera que hoxe escoitaremos no Evanxeo constitúe unha bocanada de aire fresco e, ao mesmo tempo, unha chamada de atención neste tempo coresmal que está chegando ao seu fin, para arredar de nós todo fariseísmo, toda hipocrisía e todo prexuízo.
Que a celebración que agora comezamos nos axude a non facermos distincións, pois todos somos fill@s dun mesmo Deus e posuímos a mesma dignidade.

O PERDÓN
  • Polas veces en que xulgamos e condenamos aos demais, polas veces en que os matamos moralmente, e somos quen de seguir como se nada pasara, e incluso, ser os primeiros en loarte, SEÑOR, TÉNDENOS A TÚA MAN.
  • Polas veces nas que por medo, por vergoña, por covardía, por quedar ben, por temer facer o ridículo… tiramos nós a primeira pedra ou non saimos en defensa de quen é lapidad@ e menosprezad@, CRISTO, TÉNDENOS A TÚA MAN
  • Porque a nosa Igrexa, sobre todo unha boa parte da súa xerarquía, segue a considerar á muller como sinónimo de tentación e de pecado, tirando a primeira e as seguintes pedras contra ela, SEÑOR, TÉNDENOS A TÚA MAN.

REMUÍÑO

A lei manda apedrar ás adúlteras: Quizá pensemos que esta escena do evanxeo é antiga, que pasou nunha época remota onde as persoas eran pouco civilizadas. Unha época na que muller era desprezada por ser muller, onde non tiña voz nin dereitos, onde so se adicaba á casa e onde so ela era a pecadora, nunca el. Pero non!. A pasaxe do evanxeo de hoxe é moi actual: tod@s temos na meniña dos ollos os apedramentos de mulleres sorprendidas en adulterio en Irán, Mauritania, Arabia Saudí... Que cousa!. Só as sorprenden e castigan a elas, aínda que o adulterio é cousa de dous. Asemade, tamén temos nas meniñas dos ollos, cantidade de dereitos das mulleres boicoteados: dereitos de decisión, de traballo, de elección,... casamentos amañados, mutilacións xenitais, etc... . Pero aínda así podemos seguir dicindo que na nosa sociedade desenvolvida iso non ocorre. Pero non!. A realidade segue confirmándonos que tristemente seguimos menosprezando o posto da muller, non valoramos o seu traballo e as seguimos sinalándoas. Xesús no evanxeo invítanos a que valoremos ás persoas, a que nos poñamos no seu lugar, a que tomemos conciencia de que ninguén é menos ca os demais, especialmente por ter fallos, por ser diferentes, por ser mulleres,... “O que estea sen pecado que tire a primeira pedra.”

Esquezámonos do que queda atrás e lancémonos cara adiante: Por que somos tan reacios aos cambios?, que medo temos?. Temos medo perder parcelas de poder, centros de atención, ser menos valorados?. Aqueles homes do evanxeo, fariseos e letrados, tiñan poder, non só sobre as mulleres (que o tiñan tódolos homes), senón sobre as conciencias dos demais. Por iso Xesús estorbaba e queríano facer coma eles, que elixira. Xesús invítanos a ver todo novo, a esquecernos do anterior e a lanzarnos á novidade do Reino: novos lazos familiares, veciñais, sociais, de respecto, de acollida de escoita, de igualdade e de valoración da muller e do seu traballo. Acaso San Paulo non corría cara a meta, deixando atrás todo o anterior?. O importante é o novo, o transformado... “Mirade que eu realizo algo novo, xa agroma, non o vedes?”. Dinos Isaías.
Eu tampouco te condeno: O novo pasa por descubrir a misericordia de Deus Pai, o seu perdón, pero non porque el condene. Xesús déixao ben claro, eu tampouco te condeno. Que a celebración de hoxe, nos faga descubrir a novidade das relacións cos demais, a non sinalar co dedo nin coa mirada, a non xulgar a este ou aquela, a ver que so valorando a pluralidade, a diferenza, poderemos chegar a unha verdadeira igualdade na Igrexa e no mundo.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Con actitude orante, e sinceridade de corazón, queremos, Señor, compartir as nosas preocupacións e ledicias, e facémolo dicindo:

Grazas por darnos moitas oportunidades

Pola Igrexa,para que neste tempo de graza sexa quen de abrir as súas fiestras para botar fóra dela tanto fariseísmo que enche de po os recintos sagrados, as conductas correctas, as institucións venerables, OREMOS.

Grazas por darnos moitas oportunidades

Polas nosas comunidades. Para que sexan comunidades vivas, estimulen a vivir os valores do reino tales coma igualdade entre homes e mulleres, a valoración do traballo de tod@s, a non violencia tanto verbal como física, o perdón por riba de preitos e xuizos, a acollida e o diálogo por riba do desprezo e a condena.

Grazas por darnos moitas oportunidades

Por nós, para que nunca caiamos na doada tentación de tirar a primeira pedra, senón que sempre saibamos mirar coa mirada limpa e agarimosa de Xesús, que levanta aos caíd@s, OREMOS.

Grazas por darnos moitas oportunidades

Grazas, Señor, por abrirnos os ollos e mostrarnos que non é nas falsas seguridades dos templos, senón nas dificultades da vida, onde temos que descubrirte e saber acompañar a cant@s se senten débiles e necesitad@s da nosa presenza. P.X.N.S. Amén.


PARA A REFLEXIÓN
Se sempre atopaches a man do teu pai,
se a túa nai nunca buscaches en vano;
se nunca padeciches fame,
nin a miseria foi a túa compañeira…
Non tires a primeira pedra.

Se nunca sufriches a inxustiza
de insultos, condenas e malicias;
se nunca fuches humillado,
nin choraches en soledade mil veces…
Non tires a primeira pedra.

Se nunca coñeciches a tolería,
nin estiveches sedento de tenrura,
nin buscaches de xeito equivocado
a forma de esquecerte dun fracaso…
Non tires a primeira pedra.

Se nunca te tiveches que baixar
sen tan sequera ter dereito a falar…
Non tires a primeira pedra.

CANTOS
ENTRADA: Arrepentido
LECTURAS: Móstranos Señor os camiños da vida
COMUÑÓN: Acharte presente na vida

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel