DIGNIDADE INFINITA COMPARTIDA; SEN DISTINGOS NIN PATERNALISMOS INTERESADOS Canto gozoso ö ENTRADA: Con ledicia vamos todos ao altar (Nº 2) ö LECTURAS: Escoita ao Señor (Nº 15) ö OFERTORIO: Démonos todos a man (Nº 48) ö COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89) Mirada agradecida Escoitaremos hoxe nos textos da lecturas que imos proclamar que Deus, ao contrario de nós, non fai distíngos de persoas. A súa é unha proposta única é plural. Si, única porque para El todas e todos somos iguais e nada nos diferenza no que nos constitúe, porque somos dignidade que nos iguala e nos esixe o mesmo respecto e a mesma acollida para unhas e outras persoas; pero tamén plural porque esta dignidade non nos fai uniformes ao modo de como se comporta un robot. Non, para Deus a riqueza do noso ser persoas está na pluralidade que enriquece e respecta que cada unha e cada un de nós teñamos miradas da vida diferentes, xeitos de pensar distintos ou cores de pel e falas diferentes. Se
FUXIR DAS FALSAS FIDELIDADES, QUE NON AGOCHAN MÁIS QUE MEDO E AUTORITARISMO CANTO GOZOSO ENTRADA: Andarei na presenza do Señor (Nº 11) LECTURAS: Benaventurados (Nº 119) OFERTORIO: Seguirei os teus pasos (Nº 103) COMUÑÓN: Déixate querer (Nº 61) PARA NON PERDER O PASO “Rexeitáde-los mandados de Deus e agarrádesvos ás tradicións humanas”. Esta sentencia que escoitaremos hoxe no Evanxeo en boca de Xesús quere chamar a nosa atención para que teñamos o corazón aberto a fuxir das falsas fidelidades. Si. Porque moitas veces, para tranquilizar a nosa conciencia, para agochar o noso medo e a nosa inseguridade, aferrámonos á tradición, a esa frase tan socorrida e lapidaria do “sempre se fixo así”. Porén Xesús dinos que temos que ser persoas creativas, tamén no eido da fe, sen deixarnos levar da frivolidade que a converte nun negocio ou nun intercambio comercial. Acollamos, xa que logo, a frescura dunha Palabra que nos invita a camiñar deixando atrás rutinas e cultos baleiros que só escravizan. CO