SÓ QUEN SABE PERSEVERAR É CAPAZ DE DESCUBRIR QUE DEUS NUNCA NOS DÁ AS COSTAS Cantos Entrada.- Andarei na presenza do Señor ( 9 ) Lecturas.- Deixate querer ( ) Ofertorio.- Eiqui están, Señor ( 34 ) Comuñón.- Acharte presente (54) ESCOITA ACTIVA No tempo as tecnoloxías e mais da hiper comunicación , nunca as persoas nos temos sentido máis solas e desasistidas. Isto invítanos a non esquecer que o cerne de tódalas cousas que fan felices aos seres humanos non está nin no ter nin no posuír, senón no compartir, acompañar, escoitar ou mostrar que de verdade as persoas son, somos, importantes, e como tal querémonos, preocupámonos unhas polas outras, sen deixamos de lado como de fosemos trapos de usar e tirar. En todo este sabernos acompañados, as persoas crentes, percibimos que nesa compañía está o Deus que en Xesús nos veu mostrar que o amor non só é máis forte que o odio, senón tamén que só poñendo o amor como eixe no noso camiñar poderemos ser felic
AQUÍ CONSTRUIMOS UN FUTURO CON PERSOAS MIGRANTES E REFUXIADAS!!!!!!!!!! CANTOS ö ENTRADA: Todos xuntos coas mans unidas ö LECTURAS: Eu soñei (Nº 58) ö OFERTORIO: Na nosa terra (Nº 36) ö COMUÑÓN: Ide e pregoade (Nº 55) OLLOS ABERTOS Sen lugar a dúbidas, as migracións constitúen un sinal de identidade do noso tempo. Son múltiples as causas deste fenómeno: económicas, laborais, políticas, debidas ao fanatismo ou ás guerras.... mais todas teñen un fío condutor, un denominador común: a desesperación. Porque non nos enganemos: ninguén deixa atrás a súa terra, a súa familia, a súa lingua, a súa cultura... se non é movido pola desesperación que leva a esas persoas a buscar un futuro mellor aínda poñendo en risco a súa propia vida. E cando chegan ou tentan chegar ao seu país de destino, que atopan? Fronteiras pechadas, xenofobia, exclusión, rexeitamento, marxinación, miradas discriminatorias e acusadoras (“quítannos o traballo”), desconfianza... que poñen máis dor na súa existencia.