remol

UN MUNDO CHEO DE CRUCES PÓRTICO Hoxe, Venres Santo comezamos a nosa celebración, nun silencio respectuoso, volvendo os ollos cara a cruz, cara tantas cruces que son expresión da dor e da tristura de tantos irmáns e irmás nosos que habitan permanentemente no calvario da marxinación, da soidade, da incomprensión: @s parad@s, @s nen@s escravizad@s, @s enferm@s, @s vell@s, as mulleres maltratadas, as persoas manipuladas, @s fament@s... Hoxe, xunto á cruz do Señor, queremos reflexionar sobre estes sinais de morte. Detémonos e miramos con calma, como o facía Xesús, con ollos novos e non cunha simple mirada de curiosidade ou de tenrura de telenovela barata. E despois de mirar, de analizar, de xulgar, non podemos permanecer inmóbiles, senón que descubrimos a cruz coma unha parte do camiño, nunca coma unha meta. A meta será a Pascua, o nacemento dunha vida nova en Cristo. Hoxe estamos chamad@s a descubrir que ao noso lado hai moit@s nazaren@s que levan as súas cruces e que esperan que nós...

OS DEREITOS HUMANOS, PUNTO DE PARTIDA, DE ACTUACIÓN E DE CHEGADA NO NOSO COMPROMISO CRISTIÁN PÓRTICO Coma o pobo xudeu, que se xuntaba para celebrar a súa festa máis importante, a Pascua, hoxe nós tamén nos xuntamos para celebrar e agradecer que Deus nos saca cada día da servidume da escravitude para que andemos nunha vida nova de liberación e salvación marcada polo servizo. Na súa despedida, Xesús non lle deixou aos seus discípulos nin un catálogo de normas que resumise o que debían crer, nin un código de moral, nin tampouco un organigrama da Igrexa. Pero si deixou un xesto sinxelo (compartir o pan e o viño) e unha forma de vida (o servizo cara aos demais) que hoxe lembramos dun xeito especial. Neste contexto de festa compartida, tentaremos descubrir que ao redor do signo do pan tod@s temos unha mesma dignidade. Ao partir o pan deberemos lembrarnos de quen vive sen pan de xustiza, de liberdade, de vida. Ao achegarnos a comulgar temos que saber descubrir que estamos chamad@s a ...

Andarei na presenza do Señor (Comézase fóra, a poder ser nun lugar un pouco afastado da Igrexa, para poder camiñar procesionalmente unha vez bendicidos os ramos). CANTO: QUE LEDICIA A MIÑA SAÚDO: Quen preside: A paz, o ben e máis a xustiza de quen pasou polo mundo facendo o ben, estean con todas/os vós. PÓRTICO Coa celebración de hoxe comezamos, un ano máis, a Semana Santa, os días grandes para @s que nos dicimos seguidores do Deus da vida. Por iso non debe ser o noso un simple asistir, un sentírmonos espectadores dun acontecemento ou mesmo dun teatro; senón que estamos chamad@s a ser actores neste gran acontecemento da historia: Deus é amor, ocúpase e preocúpase por nós. Non quedemos pasmad@s, poñámonos en camiño!. PROCLAMACION DA PALABRA (ENTRADA DE XESÚS EN XERUSALÉN) CANTO PROCESIONAL: EU SEI DE QUEN ME FIEI BENDICIÓN DOS RAMOS Señor do amor e a misericordia, bendice + estes ramos e palmas, e concédenos a cant@s os levamos a túa capacidade de vivi-la solidarie...

SIGNO: Colocamos o quinto e derradeiro ladrillo, que completa o segundo brazo horizontal da cruz. Esta semana a palabra que escribiremos nel é PARTICIPACIÓN Aprender a vivir desde a misericordia Pórtico Xa levamos andado todo o camiño da coresma, xa non nos queda nada para chegar ao seu remate. Foron moitas e constantes as invitacións á conversión, á renovación, ao perdón, ao cambio, á reconciliación…Ademais de escoitalas, facemos algo para vivilas?. Pois xa é tempo, a que esperamos?. Perdón Porque nos segues invitando a incorporarnos ao teu camiño sen pedirnos contas, senón acolléndonos, SEÑOR, GRAZAS POLA MISERICORDIA. Porque diante da túa confianza, nós recuamos e non facemos moito por cambiar, CRISTO, GRAZAS POLA MISERICORDIA. Porque non acabamos de crer que coresma é tempo e invitación a deixar atrás os fardos pesados do rancor, a envexa e a preguiza, SEÑOR, GRAZAS POLA MISERICORDIA. Remuíño Contra o que en principio puidera parecer, os textos do tempo de coresma f...

SE TI NON XULGAS, ¿POR QUE NÓS SI? Pórtico Moitas veces temos escoitado ou experimentado en nós mesmos que cando atopamos unha cousa que paga a pena, empeñámonos a fondo nela. E que triste é que iso nos ocorra só coas cousas materiais: queremos conseguir este ou aqueloutro producto ou aparello e sacrificámonos ata que xuntamos o necesario para mercalo. ¡Canto mellor nos iría se esa mesma disposición e esforzo o tivésemos coa nosa fe!. Porque Xesús tamén nos invita a empeñar a nosa vida nel, a deixar as tebras para vivirmos desde a luz. Invítanos a crer nel e , sobre todo, a amalo, deixándonos transformar e cuestionar, abrindo o noso corazón á súa Palabra. Que a celebración que agora comezamos nos axude a descubrir que paga a pena apostar fondo por el. Perdón Ø   Porque moitas veces somos causa de división e de enfrontamento coas nosas actitudes e palabras, SEÑOR, ALENTA A NOSA VIDA Ø   Porque somos inconscientes do que nos rodea, pasando superficialmente por riba, sen cue...

3º Domingo de Coresma SIGNO: Colocamos na cartolina dos taboleiros o terceiro ladrillo, que levará escrita a palabra SOLIDARIEDADE. O templo: ámbito para celebrar a vida coa comunidade, non mercado no que se compra a Deus PÓRTICO Vivimos nunha civilización que ten como eixo de pensamento e criterio de actuación o desexo de gañar e ter cartos. Demasiadas persoas son capaces de grandes sacrificios, e mesmo de pisotear ou servirse dos demais para conseguir un benestar material e lograr un prestixio social. Por iso poderiamos afirmar sen medo a equivocarnos que hoxe todo se pode mercar e vender... incluída a relixión. Porque, ¿son as nosas igrexas o lugar de encontro co Pai ou o lugar no que tratamos de poñer a Deus ao noso servizo?, ¿son as nosas celebracións un encontro con Deus ou unha obriga rutineira e aburrida coa que pensamos adquirir certa seguridade diante de Deus?, ¿a nosa Igrexa é a casa do Pai na que se manifesta e se vive a xustiza ou un mercado no que se negocia co ...