remol

SEXAMOS CORAZÓNS ESCOITADORES PARA QUE A FE SEXA TESOURO, PERLA E RAPETA QUE RECOLLE, COIDA E ACOMPAÑA!!!! Cantos · Entrada.- Pedras vivas · Lecturas.- As túa palabras, Señor ( 113 ) · Ofertorio.- Recibe Señor ( 31 ) · Comuñón.- Acharte presente ( 51) Mirada agradecida Compara Xesús no Evanxeo de hoxe o Reino dos ceos cun tesouro, cunha perla e cunha rapeta que vai recollendo peixes do mar. Volvemos ver entón que a linguaxe sinxela, pero clara, é fundamental para facerse entender; a linguaxe das parábolas. Isto indícanos que para El o importante é saber transmitir a alegría do seu proxecto de amor e salvación non nunha linguaxe de abstracción e filosófica, senón na linguaxe da vida; a linguaxe na que sempre falamos, a linguaxe que nos vai axudando a coñecernos unhas persoas a outras, a linguaxe que transmite que Deus é amor e misericordia. Amor e misericordia que han ser, sempre e sen excepcións, non o esquezamos, os sinais de identidade de quen nos chamamos seguido

Unha fe celebrada desde a identidade recibida e compartida CANTOS Entrada.- Pedras vivas  Lecturas.- Canta o sol (22) Ofertorio.- Na nosa terra ( 36)   Comuñón.-  Eu soñei ( 58) Mirada de agarimo A festa de Santiago Apóstolo volve reunirnos ao redor do altar para compartir e celebrar a fe desde o amor á cultura e á lingua na que adoitamos expresarnos, e a unión fraterna á xente coa que cada día  vivimos a fermosa experiencia de compartir unha mesma terra e unha mesma identidade.  Somos galegas e galegas que queremos dar grazas a Deus pola fe recibida e polo testemuño daquel que, sendo seguidor da primeira hora, é para nós referencia de fidelidade e compromiso evanxélico: o Apóstolo Santiago. Comecemos con ledicia a celebración desta mañá. Corazón misericordioso ·        Por facer da precipitación e da présa eixes da nosa vida . SEÑOR, DÁNOS ACOUGO. ·        Por deixar que os noso comportamentos nos afasten do Evanxeo.  CRISTO, DÁNOS ACOUGO. ·        Por ser excesivamente testáns nos no

A SÚA MISERICORDIA ESTÉNDESE DE XERACIÓN EN XERACIÓN   CANTO GOZOSO   ENTRADA: Con ledicia vamos todos ao altar (Nº 2) LECTURAS: Escoita ao Señor (Nº 15) OFERTORIO: Grazas, Señor, na mañá (Nº 34) COMUÑÓN: Pan do ceo, pan de vida (Nº 53) MIRADA AGRADECIDA Celebramos hoxe en toda a Igrexa a III Xornada Mundial das Persoas Avoas e Maiores baixo o lema “ A súa misericordia esténdese de xeración en xeración ”. É un día para poñer no centro da nosa celebración ás persoas maiores, coas súas vidas cheíñas de experiencia e sabedoría, que tanto nos teñen que ensinar e das que tanto temos que aprender. Porque unha sociedade que prescinde das persoas maiores é unha sociedade enferma; unha sociedade que invisibiliza ás persoas maiores é unha sociedade enferma; unha sociedade que utiliza ás persoas maiores é unha sociedade enferma; unha sociedade que se esquece das persoas maiores é unha sociedade enferma; unha sociedade que agocha ás persoas maiores é unha sociedade enferma. E nós queremos sociedad

PASANDO DA OBSESIÓN POR COLLEITAR AO PACIENTE LABOR DE SEMENTAR CANTOS ENTRADA: Que ledicia a miña (Nº 4) LECTURAS: Señor Xesús (Nº 52) OFERTORIO: Sementar, sementarei COMUÑÓN: Ide e pregoade (Nº 55) MIRADA AGRADECIDA Colleitar/Sementar é a dialéctica na que se move hoxe a palabra que imos proclamar. Para poder colleitar é preciso sementar previamente, e ás veces, como está a ocorrer neste ano, pode ser que sementemos e que a colleita non sexa boa, porque os froitos apodrecen antes de madurar. É algo que ás veces esquecemos nunha sociedade coma a nosa, que vai tan rápido e na que buscamos a resposta, a solución, o triunfo... inmediatos. Aprender a respectar os ritmos das persoas, aprender a abrir espazos para a escoita e a reflexión na nosa vida, aprender a levantarse cando fracasamos ou as cousas non veñen ben dadas. Este é o reto ao que hoxe somos convidadas e convidados na nosa celebración: a pasar da obsesión por colleitar ao paciente labor de sementar, un labor moito máis difícil