remol

  UN AMOR DE COMUÑÓN AO SERVIZO DA IGUALDADE     CANTO GOZOSO Entrada: Con ledicia vimos ( 3) Lecturas: Benaventurados ( 119) Ofertorio: Déixate querer ( 61) Comuñón: Ide e pregoade (55) OÍDO ATENTO A Igrexa ten como un dos seus eixes o ser comunidade. Comunidade que se reúne, que comparte a mesma esperanza, que camiña de xeito solidario poñendo corazón e mans ofrecidas para quen o precise, que se sabe portadora dunha misión de esperanza, a pesares das desesperanzas que poida atopar no mundo no que está presente. Neste domingo, sabéndonos comunidade, celebramos a festa da Santísima Trindade, a festa da comuñón en igualdade do Deus Pai, Fillo e Espírito Santo. Deixemos logo que este amor derramado na Trindade do Deus amor, enchoupe tamén cada momento das nosas vidas. CORAZÓN DE MISERICORDIA Pola nosa falta de amor. SEÑOR, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA. Pola nosa falta de comuñón. CRISTO, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA. Por non tratarnos con igualdade. SEÑOR, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA. PALABRA OFRE

Cantos Entrada.- Todos xuntos (56) Lecturas.- Manda o teu Espírito (26) Ofertorio.- Na nosa terra (36) Comuñón.- Eu soñei (58) ESPERTANDO A COMPARTIR Hoxe é domingo de Pentecoste, e con esta festa rematamos o tempo de Pascua. Ao longo destes cincuenta días fomos escoitando como a primeira comunidade se ía organizando, logo da tristura que lles provocara a morte de Xesús. E non o facían de calquera xeito, non, eran conscientes de que a presenza do Señor camiñaba no medio deles, por iso non se deixaban ir da tristura permanente, coma se o do (duelo) non rematase nunca. Sabendo que a forza do Señor alentaba a súa vida, loitaban por comunicar aos demais a alegría que estaban a vivir no nome de Xesús, á vez que non se deixaban amedrentar polos poderosos e xulgadores profesionais daquel tempo. Que tamén nós, como aqueles cristiáns e cristiás da primeira hora, deixemos que a presenza do Espírito nos anime neste noso camiñar hoxe no medio do mundo. SABÉN

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras para que as leve o vento. Todo o contrario. El non cansa de afirmar que se non somos quen de testemuñar, todo o que digamos non vai ter nin valor nin fondura algunha. Se iso é así, que nos está a pasar? Por que deixamos que as palabras soen pero sen facerl