UN AMOR DE COMUÑÓN AO SERVIZO DA IGUALDADE
CANTO GOZOSO
- Entrada: Con ledicia vimos ( 3)
- Lecturas: Benaventurados ( 119)
- Ofertorio: Déixate querer ( 61)
- Comuñón: Ide e pregoade (55)
OÍDO ATENTO
A Igrexa ten como un dos seus eixes o ser comunidade. Comunidade que se reúne, que comparte a mesma esperanza, que camiña de xeito solidario poñendo corazón e mans ofrecidas para quen o precise, que se sabe portadora dunha misión de esperanza, a pesares das desesperanzas que poida atopar no mundo no que está presente.Neste domingo, sabéndonos comunidade, celebramos a festa da Santísima Trindade, a festa da comuñón en igualdade do Deus Pai, Fillo e Espírito Santo. Deixemos logo que este amor derramado na Trindade do Deus amor, enchoupe tamén cada momento das nosas vidas.
CORAZÓN DE MISERICORDIA
- Pola nosa falta de amor. SEÑOR, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA.
- Pola nosa falta de comuñón. CRISTO, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA.
- Por non tratarnos con igualdade. SEÑOR, ENCHÓUPANOS DE SINXELEZA.
PALABRA OFRECIDA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO DEUTERONOMIO
Faloulle Moisés ó pobo dicindo:Pregúntalles ós tempos antigos, que houbo antes de ti desde o día en que Deus creou a humanidade sobre a terra, e desde un cabo do ceo ata o outro cabo do ceo: ¿Houbo algo tan grande coma isto ou oíuse algo semellante? ¿Escoitou algún pobo a voz de Deus falándolle desde o medio do lume, tal coma ti a escoitaches, e seguiches vivindo? ¿Ou intentou algún deus vir coller para si unha nación do medio doutros pobos, con castigos, con sinais e prodixios, con guerra, con man forte e brazo estendido, con terrores grandes, de maneira semellante a todo o que o Señor, o voso Deus, fixo no voso favor en Exipto ós teus propios ollos?
Recoñéceo hoxe e dálle voltas no teu corazón: o Señor é Deus, arriba no ceo e abaixo na terra, e que non hai outro. Garda os seus mandatos e leis que eu mando hoxe: serache bo para ti e para teus fillos despois de ti, e alongara-los teus días sobre a terra que o Señor, o teu Deus, che vai dar para sempre". Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS ROMANOS
Irmáns e irmás:Cantos se deixan guiar polo Espírito de Deus, eses son fillos de Deus. Pois non recibistes un espírito de escravitude, para volverdes ó medo. Non. Vós recibistes un espírito de fillos adoptivos, gracias ó que podemos gritar: ¡"Abbá": Pai! Este mesmo Espírito, xuntamente co noso, dá testemuño de que somos fillos de Deus. E, se fillos, tamén herdeiros: herdeiros de Deus e coherdeiros con Cristo; xa que, se padecemos con el, é para sermos tamén despois glorificados con el. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Os once discípulos fóronse para Galilea ó monte onde Xesús os citara. E véndoo, prostráronse ante el, anque algúns dubidaban. Xesús, achegándose, díxolles:
‑Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a tódolos pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo. Palabra do Señor.
‑Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a tódolos pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo; ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo. Palabra do Señor.
PALABRA REMOÍDA
O amor de Deus, para aquelas persoas que o queiran acoller, vai enchoupando a nosa vida; toda ela. E esta é unha afirmación raíz da fe cristiá; unha afirmación que non se pode quedar en abstracto, senón que debe concretarse no noso día a día de relacións e vivencias. Nesta relacionalidade e xeito de vivir é como mellor podemos entender que é e que queremos celebrar coa festa deste domingo, a festa da Santísima Trindade. Si, porque Deus só pode entenderse como un amor en relación que se vai manifestando no mundo desde o principio da historia. Un Deus Pai que agarima e acompaña; un Deus Fillo que asume a mesma condición ca nós, mesmo na dor e sufrimento; un Deus Espírito Santo que vai alentando o noso día a día sen deixar que a desesperanza, a tristura e o desacougo vaian ocupando espazo na nosa vida. E todo isto, só e unicamente por e desde o amor. Que mellor exemplo que a festa de hoxe para entendelo e vivilo!
Por iso podemos dicir Pai, amigo e compañeiro ao referinos a Deus. Non é unha couso nin un algo, é un Alguén que sabemos que está, que non nos deixa, que sentimos nas alegrías e dificultades, que sabemos compañeiro no camiñar, moitas veces duro e difícil, da nosa vida. Acabamos de escoitalo na carta que Paulo lle escribe aos cristiáns e cristiás de Roma naquel xa lonxano século primeiro; pero tamén nolo segue a dicir a nós vinte e un séculos despois. Deixemos logo que este amor de Deus vaia enchoupando todo canto dicimos, facemos e pensamos, para que deste xeito poidamos tamén nós experimentar o sabernos en comuñón de relación igualitaria, solidaria, fraterna e leda entre todas e todos nós. A imaxe do amor de relación do Pai, do Fillo e do Espírito Santo.
De xeito que poidamos, sabendo que non imos cadaquén ao seu aire, senón seguindo as mesmas pegadas, ir tamén polo mundo e anunciar coa coherencia da nosa vida o amor de Deus desde a nosa maneira de tratarnos, querernos, relacionarnos e vivir.
Francisco, o papa, co seu xeito de falar, cos seus xestos de estar sempre ao lado das persoas máis excluídas, e coa súa insistencia en facer do diálogo, a misericordia e a escoita maneiras de ser crentes neste noso mundo tan marcado polo individualismo, estanos dando a mellor das testemuñas para que sexamos cribles neste visibilizar o amor de comuñón e relación do Deus trinitario. Vaiamos e pregoemos
Por iso podemos dicir Pai, amigo e compañeiro ao referinos a Deus. Non é unha couso nin un algo, é un Alguén que sabemos que está, que non nos deixa, que sentimos nas alegrías e dificultades, que sabemos compañeiro no camiñar, moitas veces duro e difícil, da nosa vida. Acabamos de escoitalo na carta que Paulo lle escribe aos cristiáns e cristiás de Roma naquel xa lonxano século primeiro; pero tamén nolo segue a dicir a nós vinte e un séculos despois. Deixemos logo que este amor de Deus vaia enchoupando todo canto dicimos, facemos e pensamos, para que deste xeito poidamos tamén nós experimentar o sabernos en comuñón de relación igualitaria, solidaria, fraterna e leda entre todas e todos nós. A imaxe do amor de relación do Pai, do Fillo e do Espírito Santo.
De xeito que poidamos, sabendo que non imos cadaquén ao seu aire, senón seguindo as mesmas pegadas, ir tamén polo mundo e anunciar coa coherencia da nosa vida o amor de Deus desde a nosa maneira de tratarnos, querernos, relacionarnos e vivir.
Francisco, o papa, co seu xeito de falar, cos seus xestos de estar sempre ao lado das persoas máis excluídas, e coa súa insistencia en facer do diálogo, a misericordia e a escoita maneiras de ser crentes neste noso mundo tan marcado polo individualismo, estanos dando a mellor das testemuñas para que sexamos cribles neste visibilizar o amor de comuñón e relación do Deus trinitario. Vaiamos e pregoemos
ORACIÓN COMPARTIDA
O Deus amor invítanos nesta mañá a seguir sendo persoas pregoeiras de paz e diálogo nun mundo enfrontado e individualista, por iso unímonos para dicir: SEÑOR, QUE SEXAMOS PEGADAS DE DIÁLOGO E PAZ.- Para que sexamos Igrexa de comuñón e paz neste noso mundo crispado e individualista. Oremos.
- Para que sexamos comunidades parroquiais acolledoras, alegres, solidarias e pacíficas. Oremos.
- Para que non nos deixemos abater pola tristura, nin preocupar polo número, senón que saibamos descubrir que a nosa tarefa é ser luz e paz co noso xeito de vivir e de tratarnos unhas persoas a outras. Oremos.
CORAZÓN AQUECIDO
“Nesta festa celebramos a Deus: o misterio dun único Deus e este Deus é o Pai e o Fillo e o Espírito Santo. ¡Tres persoas, pero Deus é un! O Pai é Deus, o Fillo é Deus, o Espírito é Deus.Hoxe celebramos este misterio, porque as Persoas non son adxectivos de Deus: non. Son persoas, reais, distintas, diferentes; Non son -como dicía aquel filósofo- «emanacións de Deus». Non, non! Son persoas". A celebración de hoxe, pois, fainos contemplar este marabilloso misterio de amor e luz do que procedemos e cara ao que se orienta o noso camiño terrestre.
No anuncio do Evanxeo e en todas as formas da misión cristiá, non podemos prescindir desta unidade á que Xesús chama entre nós, seguindo a unidade do Pai, do Fillo e do Espírito Santo: non podemos prescindir desta unidade. A beleza do Evanxeo esixe ser vivida -unidade- e testemuñada na harmonía entre nós, que somos tan diferentes”. ( Francisco)
Comentarios