remol

  (Quen preside/dirixe a celebración, comeza poñéndose en actitude de adoración diante do monumento.) Da cruz de Xesús ás cruces do noso tempo CANTOS Entrada .-  Seguirei os teus pasos (Nº 103) Lecturas .- Ergo os meus ollos (Nº 112) Adoración da cruz .- Pai, Pai  Comuñón . Acharte presente (Nº 51)  SEGUIREI OS TEUS PASOS              A sobriedade marca a liturxia do Venres Santo. A celebración de hoxe invita ao silencio, á revisión interior, a facer a nosa reflexión sobre cales son as nosas decisións: desde onde as tomamos, se somos conscientes de que non sempre acertamos, de incorporar a fraxilidade e a capacidade de equivocarse no discernimento previo... Non estamos a falar de si somos dun ou doutro equipo, de algo accesorio, senón de cales son as liñas mestras desde onde queremos camiñar na vida. Esas liñas que nos orientan e nos van dicindo que non todo é igual nin que tampouco todas as decisións teñen nin o mesmo valor nin as mesmas consecuencias.  A celebración de hoxe chámanos,

  Tarde de amor vivido, celebrado e compartido CANTOS   Entrada: Déixate querer (Nº 61) Lecturas: O amor é o meirande (Nº 120) Ofertorio: Onda ti, noso Pai (Nº 121) Comuñón: Pan do ceo, pan de vida (Nº53)         Procesión ao Monumento:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) DEIXÁNDONOS QUERER           Comezabamos cantando Déixate querer. Toda unha invitación a poñer o mellor de cada un/ha de nós, para poder celebrar con paz, esperanza e dispoñibilidade este encontro comunitario de Xoves Santo. E que mellor que facelo deixándonos querer por Aquel que, pasou facendo o ben, e nos deixou  este sinal de Mesa compartida para facer memoria agradecida da súa presenza.          Poñamos logo o mellor de nós para saír da celebración co fortalecemento de quen non se vén abaixo nas dificultades nin tampouco se retrae ante canto nos pide facer da fraternidade luz e guía da nosa vida. NA GRANDEZA DO SEU AMOR MISERICORDIOSO ·        Polas faltas de amor coas que puxemos distancia na relación coas demais