remol

  O PODER, SEMPRE O PODER COMO FONTE DE CONFLITO   CANTO GOZOSO ·        ENTRADA: Amigos nas penas ·        LECTURAS: Benaventurados (Nº 119)  ·        OFERTORIO: Déixate querer (Nº 61) ·        COMUÑÓN: Quédate Señor (Nº 63)   OLLOS ABERTOS              De onde veñen esas guerras e liortas que se dan entre vós?. Non será das vosas cobizas, que loitan no voso interior?  Estas cuestións que escoitaremos hoxe na carta de Santiago que proclamamos na primeira lectura son toda unha invitación a parar e reflexionar sobre como estamos construíndo a nosa vida e cal é a nosa escala de valores. Porque certamente, como lles ocorría aos discípulos de Xesús, na meirande parte dos casos, os enfrontamentos, as discusións, os desencontros... que se dan entre nós non son máis que un exercicio de poder, unha manifestación do noso egoísmo e do noso individualismo. A celebración que imos comezar chámanos a deixar atrás estes comportamentos para camiñar na construción de fraternidade. Só así seremos quen d

NON SEMPRE HAI QUE FIARSE DOS DOUTRINALMENTE SEGUROS, ÁS VECES SON MORALMENTE INACEPTABLES CANTO GOZOSO · ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10) · LECTURAS: Douvos un mandato novo (Nº 18) · OFERTORIO: O Señor é o meu pastor (Nº 27) · COMUÑÓN: Eu sei de quen me fiei (Nº 64) OLLOS ABERTOS Moitas persoas, consciente ou inconscientemente, aspiran ao benestar e ao ben-vivir. O importante é vivir cada vez mellor, disfrutar de paz e seguridade, ter saúde, cartos, éxito... Quen posúe unha seguridade económica pode aspirar a conseguir o recoñecemento dos demais e a felicidade. Pero iso crea un xeito de vivir tan superficial que só queda sitio para un deus milagreiro e para unha relixión reducida ao ámbito individual e privado das persoas, converténdose así moitas veces nun refuxio para intolerantes e esquizofrénicos. Buscamos a Deus e somos relixios@s coma un elemento máis de seguridade persoal, sen decatarnos que a fe está chamada a cuestionar a nosa vida constantemente. Cómpre, pois

  Domingo XXIII do Tempo Ordinario   UNHA PROPOSTA ESTIMULANTE PARA UN MUNDO PRECISADO DE NOVOS XERMOLOS C ANTO GOZOSO   · ENTRADA: Con ledicia vamos todos ao altar (Nº 2) · LECTURAS: Escoita ti (Nº 26) · OFERTORIO: Grazas, Señor na mañá (Nº 117) · COMUÑÓN: Non vou só (Nº 60).   OLLOS ABERTOS A Palabra de Deus é sempre estímulo que nos invita a avanzar, superando a tentación do inmobilismo que non ve máis que negatividade pesimista ao seu redor. Pero como ocorre con todo estímulo, precísase tamén acollelo e esforzarse por ilo concretando no actuar cristián de todas e todos nós. Non é unha palabra para quedar agochada en libros e bibliotecas. Correspóndenos logo a cada un e cada unha de nós darlle viabilidade, actualización e visibilidade facéndoa nosa e deixando que vaia enchoupando os nosos pensamentos e as nosas actitudes. Abrámonos logo a esta Palabra que un domingo máis Deus nos ofrece en forma de celebración compartida.     CORAZÓN