remol

DEIXÉMONOS DE ANDRÓMENAS   CANTO GOZOSO   ♥  ENTRADA: Acharte presente na vida  (Nº 51 ♥  LECTURAS: C omo che cantarei  (Nº 2 8 ) ♥  OFERTORIO: Grazas, Señor graciñas  (Nº 50) ♥  COMUÑÓN: Pan do ceo  (Nº 53)   OÍDOS PARA ESCOITAR   No remate d o mes de xullo,  a nosa celebración invítanos hoxe a mirar cara dentro de nós para  recoñecernos como persoas finitas, vulnerables, dependen tes unhas de outra s.  “ Nada máis ca un sopro, un lene sopro, un breve aire é todo ”   escoitaremos na pri meira lectura.  E esta sentencia que é tan real e que  tan a miúdo repetimos cando as cousas veñen mal dadas , moitas veces non somos quen de int egrala na nosa vida coti á. Perdemos t empo e enerx ía discutindo, atesourando, cobizando ou envexando cando a  vida  dura un instante e todo queda aquí. Que a celebración que agora imo s comezar nos axude a andar o  único camiño que nos fai mellores persoas e persoas máis felic es: o camiño da fraternidade e da sor oridade.   CO  CORAZÓN MAGOADO   ♣  Porque

NA VELLEZ SEGUIRÁN DANDO FROITO (II XORNADA MUNDIAL DOS AVÓS E AVOAS E DAS PERSOAS MAIORES)   RECENDOS DE SONS AGRADECIDOS ü    Entrada : Andarei na presenza do Señor ü    Lecturas : Canta o sol ü    Ofertorio:  No colo da miña nai ü    Comuñón:  Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   OLLOS ABERTOS           Dun tempo a esta parte é común ler nos medios de comunicación a referencia á palabra  edadismo , un termo que non é novo, pero que agora está de plena actualidade. O edadismo podemos definilo como o conxunto de prexuízos cara ás persoas maiores. Estamos xa que logo, ante un xeito de discriminación, unha cara máis do que Francisco define como cultura do descarte.          Mais no poliedro eclesial non queremos nin podemos discriminar a ningunha persoa, porque todas somos importantes e necesarias. Por iso celebramos hoxe a II Xornada Mundial das avoas e dos avós e das persoas maiores, porque certamente como nos di o lema deste ano: “Na vellez seguirán dando froito”.           Hoxe poñemos

Domingo 16º do Tempo Ordinario   Sexamos carballeiras cheas de pólas con follas de acollida CANTO GOZOSO     Entrada.- Con ledicia vamos todos ao altar (Nº 2) . Lecturas.- Escoita ti (Nº 26). Ofertorio.- Grazas, Señor na mañá (Nº 117 ). Comuñón.- Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   OLLOS ABERTOS             As carballeiras son espazos moi presentes na nosa realidade cotiá. Quen non ten repousado da calor baixo a sombra dun carballo? Quen non se ten sentido acollido e protexido baixo as súas pólas e follas? Quen non ten atopado baixo unha carballeira o sosego e a paz nun momento preciso?  As carballeiras son para nós lugares máxicos de  encontro  e  interioridade . E como precisamos ámbalas dúas en tempos de présa, individualismo e superficialidade!!!!! Dispoñámonos entón, externa e internamente, para compartir, celebrar e participar da nosa reunión comunitaria na carballeira eclesial do domingo ao redor da que nos reunimos como comunidade buscando, o acougo acolledor que sempre nos ofrec