remol

CORESMA, TEMPO PARA FACER MUDANZA SINAL DE CORESMA Colocamos a quinta e derradeira pedra por riba do altar. CANTO GOZOSO ENTRADA: Arrepentido (Nº 13) LECTURAS: Na noite escura (Nº 104) OFERTORIO: Amigos nas penas COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (Nº 103) ESPERTANDO Á RÚAH Chegamos hoxe ao quinto e derradeiro domingo deste tempo de coresma. Un camiño no que se nos convidaba a facer mudanza, a cambiar de sitio aquilo que está mal colocado ou a desbotar aquilo que sobra, porque nos fai dano. Comezamos o camiño no deserto; logo subimos ao Monte Tabor. Baixamos e Cristo ofrecéusenos coma auga viva que sacia a nosa sede e como luz que alumea as nosas tebras. Hoxe imos un paso máis alá: diante de tantos sinais de morte como hai no noso mundo: violencia, desigualdades, inxustizas, silencios... Deus preséntasenos como a Vida con maiúsculas, e chámanos a arredar a pedra das nosas sepulturas para ver así a gloria de Deus presente na nosa vida. SUPERANDO A DISTRACCIÓN Ti sentiches a dor da morte do

  4º Domingo da Coresma CORESMA, TEMPO PARA FACER MUDANZA SINAL DE CORESMA Colocamos a cuarta pedra por riba do altar. CANTO GOZOSO ENTRADA: Na noite escura (Nº 104) LECTURAS: A Cristo cantamos (Nº 124) OFERTORIO: Á beira da nosa esperanza (Nº 123) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (Nº 103) ESPERTANDO Á RÚAH Se o domingo pasado convidábasenos a reflexionar ao respecto do binomio sede-auga, neste cuarto domingo centramos a nosa celebración noutro binomio: cegueira-luz. Si, porque cantas veces temos pechado os ollos diante das inxustizas do noso mundo?, cantas veces lle temos negado aos irmáns e ás irmás a luz da nosa compaña, da nosa escoita, do noso sorriso, da nosa empatía?, cantas veces non quixemos ver que a indiferenza ou a desesperanza teñen convertido o noso corazón nun corazón duro, nun corazón de pedra?. Pasado xa o ecuador deste tempo de Coresma, tempo de mudanza, é bo acoller a luz de Cristo, luz que non deslumbra, senón que alumea a tebra e a escuridade

CORESMA, TEMPO PARA FACER MUDANZA SINAL DE CORESMA Colocamos a terceira pedra por riba do altar. CANTO GOZOSO ENTRADA: Na noite escura (Nº 104)  LECTURAS: A auga do Señor (Nº 125) OFERTORIO: Oh, Señor, escólleme (Nº 62) COMUÑÓN: Eu sei de quen me fiei (Nº 64) ESPERTANDO Á RÚAH Canta sede nos temos producido por andar ás carreiras! Canta sede innecesaria temos creado polo noso afán de facer moitas cousas de vez! Canta sede de desacougo temos provocado co noso intento de encher con cousas, sumadas unhas a outras, o déficit de espiritualidade, de contemplación, de fondura e transcendencia!!!!. Porque cando só nos intentamos soster sobre cousas materiais, empequenecemos e acabamos por sentir desacougo e desamparo, porque o ter ou o facer en si mesmos, nin enchen nin dan sentido á vida. Disto é do que nos vai falar hoxe o evanxeo: de atinar ben na escolla para que as nosas sedes sexan colmadas, e non precisemos encher tempo para evitar atoparnos co baleiro das cousas que non enchen. S

  CORESMA, TEMPO PARA FACER MUDANZA SINAL DE CORESMA Colocamos a segunda pedra por riba do altar. CANTO GOZOSO ENTRADA: Na noite escura (Nº 104) LECTURAS: Eu soñei (58) OFERTORIO: Camiñar sen Xesús (Nº 58) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (Nº 103) ESPERTANDO Á RÚAH Benvidas e benvidos á nosa celebración comunitaria! No segundo domingo da Coresma, a Palabra convídanos a reflexionar hoxe sobre dúas realidades moi presentes no noso mundo: a migración e o papel das mulleres. Escoitaremos na primeira lectura a invitación que Deus lle fai a Abram a saír da súa terra, a poñerse en camiño cara á terra prometida. El é o primeiro migrante da historia; e o Señor di algo que nos ten que facer reflexionar: “bendicirei a quen te bendiga e maldicirei a quen te maldiga”. Toda unha declaración de intencións para que hoxe reflexionemos ao respecto de como é o noso trato cara ás persoas migrantes, se as acollemos ou se seguimos tendo medos e prexuízos cara elas. E cando o 8M peta na nosa porta, somos conv