remol

Herdeiros nunha mesma andaina:Deus chega para tod@s Pórtico No mundo no que estamos son moitas as persoas que falan, que fan proxectos, que prometen… Hoxe, só con dicir parece que xa se fai...Pero, non estamos cansos de tantas palabras sen fondo?. Palabras baleiras de contido, palabras que non son vida, palabras sen sentimentos nin compromiso… Por iso, hoxe máis ca nunca, cómpren persoas que digan e fagan, que falen de esperanza, de futuro, de colaboración... pero non de boca para fóra, senón as primeiras en facelo vida e en ser testemuñas. A celebración de hoxe é unha chamada constante a que fagamos vida o que pensamos, o que cremos e o que dicimos, como única canle de ser testemuñas do neno que nace, da palabra que se fai carne e da sabedoría que atopou un pobo ben disposto para acollela. Perdón · Polas veces en que se nos enche a boca de palabras, pero nos falta vida para concretalas, para facelas promesa crible para todas as persoas, SEÑOR, ÁBRENOS Á TÚA SABEDORÍA. ·

SE QUERES PROMOVER A PAZ, PROTEXE A CREACIÓN Bendición do comezo ´ Que Deus nos bendiga todos os días do ano, ´ Que Deus nos sorría todos os días do ano, ´ Que Deus se fixe en nós todos os días do ano, ´ Que Deus nos conceda a súa paz todos os días do ano. PÓRTICO Comezamos o ano e todos nos desexamos o mellor dos parabéns. Estamos ledos, sentímonos achegados uns aos outros e todo son boas intencións. E iso está ben, porque que mellor que pornos na liña de saída coa mellor das intencións?. Pero non debemos esquecer que coas intencións soas non basta, que é necesario poñer máis da nosa parte: esforzo, gañas, sacrificio, ilusión, ánimo, esperanza... E para que?. Para que a vida poida ser aquilo que todos queremos e que tanto nos custa conseguir: un camiño no que descubrir e vivir na solidariedade e na paz.A isto somos chamados e chamadas na celebración que agora comezamos. Feliz ano e poñémonos á tarefa!. O PERDÓN Porque non damos entendido que a paz non é só ausencia de guerra, senón ta

SABER ACOLLER A TOD@S, TAMÉN NAS NOSAS FAMILIAS Pórtico A festa que celebramos hoxe, a da Sagrada Familia, quere ser una chamada a afianzar máis plenamente os vínculos de amor que unen ás familias. Non é una xornada para laiarse porque nos pareza que a familia está en horas baixas, ou porque o modelo de familia está cuestionado. Non. Hoxe chámasenos a atención para que potenciemos o que verdadeiramente falta en tantas familias: o amor, o perdón, o respecto, a escoita… Que a celebración de hoxe nos axude a tomar conciencia de que tamén nas nosas familias estamos chamad@s a vivir como amigos e seguidores de Xesús: sabendo acoller a todas as persoas. Perdón Porque non temos pelos na lingua á hora de criticar o que é diferente ao noso pensamento, SEÑOR, PERDOA A NOSA DESUNIÓN . Por tódalas veces nas que esquecemos que formar parte dunha familia é tamén esforzarnos para crear nela espírito de colaboración e participación, CRISTO, PERDOA A NOSA DESUNIÓN. Polas veces nas que

FRONTE AO UNIFORMISMO, DIVERSIDADE (Campaña de Nadal de Cáritas) PÓRTICO Porque o nacemento dun neno non era unha festa para tod@s; porque á meirande parte das persoas a vida resultáballes unha triste e penosa escravitude; porque un poder tiránico asoballaba a liberdade dos pobos impoñendo leis inxustas, unha paz muda e unha cultura uniforme; porque a dignidade da persoas medíase pola forza, a riqueza ou a sorte; porque a humanidade vivía nunha crise desesperanzada e deprimente; e porque só Deus podía salvar ás persoas,... quixo o Fillo de Deus facerse home. O nacemento de Xesús foi un exceso de amor e misericordia. Non veu deslumbrar nin conquistar nada... só corazóns. Veu para devolverlle á persoa a súa dignidade e fermosura. É coma se Deus dixera: "Quero estar contigo, porque te quero; limparei o teu corazón e abrirei os teus ollos para que recoñezas a túa grandeza e dignidade". O amor de Deus pon de manifesto a diversidade de dons que nos regalou para poñelos ao servizo d

ADVENTO, TEMPO DE DISPOÑIBILIDADE SIGNO : Colocamos a cuarta e derradeira parte que completa o mapamundi coa cita do evanxeo de hoxe escrita nela. PÓRTICO María, a muller que non tivo medo, que soubo escoitar e acoller, que foi capaz de abrir o seu corazón a quen estaba necesitado da calor que dá amor desinteresado e solidario, convídanos, no cuarto domingo do Advento, a saír de nós, a erguer a vista, a deixar atrás o ensimesmamento dos nosos rezos e prácticas, quizás ás veces baleiras de contido, para saber descubrir entre aqueles cos que estamos, cos que nos cruzamos cada día, con tantas persoas que precisan dunha man aberta, un corazón quente, uns pés que se poñan en camiño con eles e por eles, e unha cabeza que pense e non se deixe levar do paternalismo; saber descubrir o rostro do Neno que nace para que todas as persoas poidan vivir con dignidade e ser tratadas con xustiza; para que naza o Neno que quere cambiar as nosas vidas e as de tantas persoas que senten utilizadas, explotad

ADVENTO, TEMPO DE LEDICIA SIGNO : Colocamos unha terceira parte do mapamundi coa cita do evanxeo de hoxe escrita nela. PÓRTICO O Advento, tempo de ledicia e renovación, esixe de nós disposición a deixar atrás canto nos impide vivir e ser verdadeiramente persoas alegres, esperanzadas e esperanzadoras. Fronte ao actuar daqueles que non teñen a ledicia de coñecer que o Señor chega, nós estamos chamados a ser iconas, imaxe, presenza daquel que chega. Pero, como podemos facelo estando tristes, desganados, vivindo na rutina, asentados na comodidade?. Non é o ritualismo, senón a fraternidade o que fai que a nosa corazón se alegre e a nosa esperanza sexa acollida como presenza do que vén para traernos a salvación. Deixemos que a forza do Espírito entre nós!. O PERDÓN Por non ser coa miña vida rostro da túa misericordia, SEÑOR, QUE VIVAMOS A TÚA LEDICIA. Por non ser coa miña palabra consolo para quen está triste, CRISTO, QUE VIVAMOS A TÚA LEDICIA. Por non ser cos meus ollos alento para quen bus

ADVENTO, TEMPO DE PACIENCIA SIGNO : Colocamos unha segunda parte do mapamundi coa cita do evanxeo de hoxe escrita nela PÓRTICO Advento é tempo de perder as présas, de enchernos de paciencia, de centrarnos e poñernos en camiño. Advento é camiño de preparación para que, cando chegue Aquel en quen pomos vida e confianza, poidamos acollelo coa liberdade e a ledicia que dá saber que quere quedar con nós. E para iso temos que ter todo preparado. Pero non é esta unha preparación externa, de zapatos de marca, de vestidos de moda ou de sorrisos obrigados. Non, a nosa preparación ten que ser a de ir labrando interiormente o camiño da aceptación dun mesmo, do tempo adicado ao diálogo co Señor na oración, na capacidade de descubrir que aquelas persoas coas que convivimos precisan tamén unha palabra de alento, un sorriso sincero, unha man que lle axude a cruzar ríos cheos de problemas e dificultades. Advento é tempo de paciencia, de tranquilidade, de gusto por escoitar a quen nos fala e de escoitar

ADVENTO, TEMPO DE LIBERACIÓN SIGNO: Un mapamundi dividido en catro partes. Cada semana iremos presentando unha das partes, ata completar na derradeira semana o mapamundi. Cada parte levará escrita a cita do evanxeo. Poñemos así en relación a Palabra proclamada, que nos prepara a recibir ao Señor, coa universalidade: ninguén é excluíd@. PÓRTICO Iniciamos hoxe un novo ano litúrxico no que a lectura do evanxeo segundo Lucas, invítanos a facer un camiño para coñecer e descubrir a Xesús. Un camiño que comezamos hoxe co tempo de Advento. Así, ao longo destes catro domingos, as súas palabras resoarán nos nosos oídos, nos nosos corazóns.... nas nosas vidas, invitándonos á acoller a liberación á que Xesús nos chama. Recorramos sen medo este camiño, deixando de lado as nosas seguridades e atrás os nosos medos, e acostumémonos a tender a man a canto supoña cambio, transformación e renovación de todo aquilo que nos axude para que a chegada de Xesús nos atope xa camiñando cara á liberación. O

DESCOLOCAD@S POLA SÚA REALEZA: UN REINADO PARA E DENDE O SERVIZO PÓRTICO Sempre que rematamos algún traballo, sexa individual ou colectivo, ao remate dun ciclo ou ao final do ano, toca revisar. Miramos cómo foron os resultados, en qué melloramos, en que fallamos e como podemos facer para corrixir os nosos erros. Todo este proceso temos que facelo con seriedade e de xeito meticuloso, con métodos e medios concretos. Coa celebración de hoxe, Xesucristo Rei do Universo, chegamos ao remate do ano litúrxico, e cómpre que nós tamén miremos cara atrás e descubramos o bo, para dar grazas a Deus e o menos bo, para tratar de melloralo e así chegar ao comezo do Advento con ánimo e espera renovada. Que esta celebración sexa un coller folgos para non enganarnos a nós mesmos e descubrir o paso do Señor polas nosas vidas. O PERDÓN Polas veces nas que quixemos facer do teu Reino insolidariedade, enfrontamento e inxustiza, SEÑOR, ÁBRENOS AO PERDÓN. Polas veces nas que non soubemos facer das nosas famili