remol

ESTE FILLO MEU ESTABA MORTO E VOLVE Á VIDA SINAL DE CORESMA Colocamos o cuarto pétalo da nosa flor no que escribimos: “Este fillo meu estaba morto e volve á vida”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Arrepentido (Nº 13) LECTURAS: O Señor é o meu pastor (Nº ) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104)  COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO Paseniñamente imos debullando este tempo de coresma. Pasado xa o ecuador, sería bo que nos tomaramos un momento para, con tranquilidade e seriedade, botar a vista atrás e revisar se estamos cumprindo o obxectivo que nos propuxemos o mércores da cinza, é dicir, se este tempo está sendo para cada un e cada unha de nós unha experiencia nova, distinta, que nos vai facendo mellores persoas por ser capaces de botar do noso corazón actitudes e comportamentos que non nos deixan responder con sinceridade e alegría á invitación de Xesús de poñer a misericordia no centro. Se é así, que mellor que reunirnos este domingo para agradecelo. Porén, se ...

SEÑOR, DÉIXAA AÍNDA UN ANO MÁIS SINAL DE CORESMA Colocamos o terceiro pétalo da nosa flor no que escribimos: “Déixaa aínda un ano máis”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Xesús, chamado amigo (Nº 89) LECTURAS: Eu soñei( Nº 58) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO “Castigo de Deus“ é unha expresión que adoitamos escoitar cando sucede algunha traxedia. Pronunciar esta frase produce consolo a quen considera que Deus é un xuíz severo que, con frialdade, examina a vida e as obras dos seus fieis, ditando sentencia condenatoria para os culpables. Ao fin e ao cabo, “Deus premia aos bos e castiga aos malos”, dixéronnos desde crianzas. Porén, estas afirmacións non se corresponde cun Deus que parece calar as máis das veces diante da inxustiza, da dor e da opresión humana. Para algunhas persoas Deus non intervén sempre, senón que manda un recado de cando en vez, a modo de escarmento, para que esteamos á espreita. Pero é este o rostro do Deu...

  ESTE É O MEU FILLO, ESCOITÁDEO SINAL DE CORESMA          Colocamos o segundo pétalo da nosa flor no que escribimos: “ Este é o meu Fillo, escoitádeo ”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) LECTURAS: Eu soñei( Nº 58) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO Nestes tempos de crise, corrupción, inxustizas, desigualdades e fame; neste tempo de violación de dereitos fundamentais, de desertización e hipocrisías... a desilusión e o abatemento están no aire. Soñabamos inxenuamente con conquistas e transformacións espectaculares, fáciles e inmediatas, sen ter presente nin asumir a lentitude e a necesidade da paciencia. O texto da Transfiguración que marca este segundo domingo da coresma lémbranos que, a pesares de todo, non debemos acovardarnos nin afundirnos no pesimismo. Hoxe tamén cómpre, tamén é bo e necesario, subir á montaña do encontro con Deus.... e logo baixar...

QUE AS PEDRAS SE VOLVAN PAN SINAL DE CORESMA Expresión da invitación á conversión á que nos chama a coresma, quere se-lo sinal que este ano propoñemos: unha flor, á que cada domingo iremos engadindo un pétalo cunha frase do evanxeo do día, de tal xeito que ao final da coresma teremos completado este camiño de superar o deserto coresmal, para chegar á pascua da esperanza, da vida e da resurrección. No pétalo deste primeiro domingo escribimos: “ que as pedras se volvan pan ”. CANTO GOZOSO ENTRADA: Déixate querer (Nº 61) LECTURAS: Todos xuntos (Nº 56) OFERTORIO: Na noite escura (Nº 104) COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos (nº 103) PARA NON PERDER O PASO O pasado mércores, mércores da Cinza, comezabamos o tempo de coresma. Corenta días nos que se nos invita a ir ao deserto para que non esquezamos que a nosa é unha fraxilidade de barro que precisa da savia que dea forza e renovación á nosa vida. A coresma é, xa que logo, un itinerario, un camiño, un tempo de conversión e de cambio. En tempos fr...