SIGNO: Colocamos o quinto e derradeiro ladrillo, que completa o segundo brazo horizontal da cruz. Esta semana a palabra que escribiremos nel é PARTICIPACIÓN
Aprender a vivir desde a misericordia
Pórtico
Xa levamos andado todo o camiño da coresma, xa non nos queda nada para chegar ao seu remate. Foron moitas e constantes as invitacións á conversión, á renovación, ao perdón, ao cambio, á reconciliación…Ademais de escoitalas, facemos algo para vivilas?. Pois xa é tempo, a que esperamos?.
Perdón
- Porque nos segues invitando a incorporarnos ao teu camiño sen pedirnos contas, senón acolléndonos, SEÑOR, GRAZAS POLA MISERICORDIA.
- Porque diante da túa confianza, nós recuamos e non facemos moito por cambiar, CRISTO, GRAZAS POLA MISERICORDIA.
- Porque non acabamos de crer que coresma é tempo e invitación a deixar atrás os fardos pesados do rancor, a envexa e a preguiza, SEÑOR, GRAZAS POLA MISERICORDIA.
Remuíño
Contra o que en principio puidera parecer, os textos do tempo de coresma fálannos sempre en positivo: cambio, vida, renovación…Porén, nós sempre vivimos este tempo coma algo escuro, triste, mesmo vergoñento. Pois xa é hora de que comecemos a pensar e vivir en cristián, e non nos deixemos levar por costumes, nostalxias ou ritos baleiros. Aprendamos da Palabra que un día máis nos fala ao corazón e nos di: renovareite por dentro. Que de verdade nos sintamos así para poder vivilo!.
Do Señor vén a misericordia: Porque de Ti vén a misericordia, segues ofrecéndonos a salvación, e falo mostrándote como amor. A súa misericordia ten que levarnos, se queremos acollela, a que nos plantexemos a nosa maneira de actuar na casa –coa xente da familia, os máis achegados– no barrio, na parroquia. Porque se nós non somos misericordia –misericordios@s- cos demais, cómo podemos te-la ousadía de querer disfrutar da misericordia daquel que dicimos que é amor?.
A pesar das nosas moitas incoherencias, ese Deus que é amor, que está sempre pendente de nós, que aínda que nós lle deamos as costas, segue queréndonos e confiando, alentando o camiño de cada un. Pois ese Deus, hoxe volve darnos unha nova lección de entrega xenerosa ofrecéndonos un punto de chegada, dándonos un remate do traxecto con fondura e sentido,dicíndonos que paga a pena traballar e loitar pola vida, a dignidade, a xustiza, a solidariedade… porque El, que é resurrección, non nos vai deixar solos, senón que sae ao noso encontro, abríndonos a porta e dicíndonos: non teñas medo, entra, esta é a túa casa. Saberemos nós facer o mesmo?.
Oración da comunidade
QUE APOSTEMOS POLA VIDA
Pola Igrexa, para que aposte, sen belixerancia e con sinceridade, pola vida e a dignidade de tantas persoas que son tratadas coma números ou tanto por cento estadístico, OREMOS.
QUE APOSTEMOS POLA VIDA
Para que nas nosas comunidades nos deixemos de discursos baleiros e nos comprometamos na defensa da vida, na que Xesús se fai presente, sabendo acompañar aos enfermos, visitar e atender aos maiores, acoller aos tristes e ser solidarios cos que teñen menos, OREMOS.
QUE APOSTEMOS POLA VIDA
Por nós, para que convertamos o perdón e a misericordia en actitudes que nos cambien e renoven, OREMOS.
QUE APOSTEMOS POLA VIDA
Grazas, Señor, por invitarnos a valorar a vida e a traballar para que ninguén se senta oprimido e utilizado.P.X.N.S. Amén.
Reflexión
Non te rendas, aínda estás a tempo
de alcanzar e comezar de novo
de aceptar as túas sombras, de enterrar os teus medos,
de liberar os fardos, de remontar o voo.
Non te rendas, que a vida é iso,
continuar a viaxe, perseguir os teus soños,
descontar o tempo, varrer os escombros
e destapar o ceo.
Non te rendas, por favor, non cedas.
Aínda que o frío queime, aínda que o medo trabe,
aínda que o sol se esconda e cale o vento,
aínda hai lume na túa alma, aínda hai vida nos teus soños.
Porque cada día é un novo comezo.
Porque esta é a hora e o mellor momento.
Porque non estás só.
Porque eu quérote.
(M. Benedetti)
Cantos
- Entrada: Na noite escura
- Lecturas: Ti es camiño e verdade
- Ofertorio: Arrepentido
- Comuñón: Non vou so
Comentarios